Ndonjëherë gjithçka që na nevojitet është një përkëdhelje. Asgjë më shumë. Ne nuk duam të njëjtat fjalë të vjetra, as të njëjtat fraza që janë përdorur herë pas here. Ne duam të riafirmohemi, të mirëpritemi dhe të vlerësohemi nga kontakti i asaj dore që lëviz butësisht mbi lëkurën tonë…
Pak gjëra ofrojnë një efekt të tillë qetësues emocional dhe mendor sa akti i thjeshtë i përkëdheljes së dikujt. Për më tepër, brenda fushës së psikologjisë humaniste dhe analizës transaksionale, ata na thonë se çdo person duhet të preket nga njerëzit që i do në mënyrë që të ndihet “i pranuar”.
Asgjë nuk është më e këndshme se një përkëdhelje e papritur, siç është prekja nga dikush që, pavarësisht se është i mbuluar nga një mijë plagë, është ende i aftë të ofrojë përkëdheljet më të buta.
Privimi shqisor është një realitet që nuk përjetohet vetëm nga një fëmijë ndaj nënës së tij. Ekziston edhe mes çifteve dhe mund të ndodhë në çdo kohë. Këto janë lidhje që nuk kanë një kontakt të mjaftueshëm, ku personi nuk njihet nga përkëdheljet, përqafimet apo fjalët e mira…
Në këtë lloj marrëdhënieje, nuk ka transmetim të dashurisë, apo asaj dashurie që shkon përtej fjalëve. Një fëmijë që vuan nga privimi ndijor i nënës përjeton një zhvillim shumë më të ngadaltë dhe çrregullime të mundshme reaktive dhe emocionale më vonë.
Në një nivel emocional dhe brenda një çifti mund të ndodhë që njërit prej dy personave t’i mungojë ajo mençuria emocionale e nënkuptuar në përkëdheljet e tyre të thjeshta, të cilat ndihmojnë në ndërtimin e një marrëdhënieje autentike.
Në këto raste, anëtari tjetër i marrëdhënies do të ndihet bosh dhe do të dyshojë në ndjenjat dhe vlefshmërinë e kompromisit të marrëdhënies në fjalë. Përkëdheljet janë ushqimi i nevojshëm për shpirtin dhe trurin tonë emocional për t’u ndjerë pjesë e kësaj bote. Të ndihesh pjesë e gjërave që do.
Një përkëdhelje: një domosdoshmëri psikologjike, biologjike dhe sociale
Një përkëdhelje është një armë fuqie, një gjest thelbësor që përfshin një botë të tërë emocionesh, ekuilibri të brendshëm dhe mirëqenie psikologjike. Kjo nevojë për t’u njohur është diçka që do të na karakterizojë gjatë gjithë jetës.
Ata gjithashtu thonë se mënyra se si një person ka marrë përkëdheljet e tij gjatë fëmijërisë do të përcaktojë gjithashtu mënyrën se si ai pret përkëdheljet nga të tjerët.
Nëse nuk kanë marrë kurrë një përkëdhelje, ka shumë mundësi që të mos dinë t’i ofrojnë. Por nevoja e tyre për t’i marrë ato do të jetë pa dyshim shumë intensive, pavarësisht se nuk e njohin realisht këtë nevojë. Është komplekse, sepse mangësitë tona gjatë fëmijërisë do të përcaktojnë shumë nga aspektet tona në moshën madhore.
Një përkëdhelje është një gjest përmes të cilit ne njohim, mbështjellim dhe integrojmë një ose më shumë njerëz në qenien tonë. Ato bëhen pjesë e zemrave tona dhe ne kemi nevojë për kontaktin lëkurë me lëkurë për të riafirmuar emocionet tona.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
