Përballja me adoleshencën dhe ndryshimet e saj fizike nuk është e lehtë për askënd. As për fëmijët, të cilët të katapultuar brenda natës në një botë që nuk është e tyre dhe që është plot me trazira të të gjitha llojeve. As për prindërit, të cilët papritur e gjejnë veten përballë një fëmije që nuk e njohin më: ai shkoi të flinte kur ishte ende djalë apo vajzë dhe tani ka filluar të ketë qëndrime tipike të adoleshencës.
Kalimi nga fëmijëria në moshën madhore nuk është i lehtë. Për t’i mbijetuar ndryshimeve fizike dhe të sjelljes që kalojnë djemtë dhe vajzat, nevojitet komunikim dhe bashkëpunim. Është e paimagjinueshme që fëmijët tanë të arrijnë të përgatitur nëse nuk ua kemi thënë më parë. Dialogu duhet të jetë gjithmonë aktiv dhe është detyrë e mamasë dhe babit të shpjegojnë se çfarë po ndodh.
Ndryshimet më të shpeshta fizike
Zakonisht vajzat fillojnë t’i shfaqin “simptomat e adoleshencës”, rreth moshës 12 vjeç, edhe pse mosha sa vjen e ulet, madje arrin në 10-11 vjeç. Ndërsa djemtë fillojnë më vonë, rreth moshës 13-vjeçare. Ju e kuptoni se gjithçka po ndryshon duke vënë re se trupi juaj nuk është më ai i një djali apo vajze: vajzat përjetojnë rritjen e gjoksit dhe ciklin e parë menstrual, ndërsa djemtë vërejnë shenjat e para të mjekrës dhe një ndryshim në tonin e zërit.
Për të ndihmuar adoleshentët të përballen me ndryshimet e trupit, mund të lexohen së bashku shumë libra mbi këtë temë. Ose merrni ndihmë nga një mjek kompetent për të filluar gjithashtu edukimin e fëmijëve tuaj për rëndësinë e parandalimit.
Ndryshimet në sjellje
Nuk ndryshon vetëm trupi, por vetë adoleshentët nuk sillen më si dikur. Në planin psikologjik, aktivizohet një mekanizëm me anë të të cilit ata ndihen të bllokuar në trupin e fëmijëve, por me një mentalitet të rrituri. Ose anasjelltas, kanë trupa të rritur, por mendimi ka mbetur në periudhën e fëmijërisë. Emocionet e tyre janë më të forta dhe më intensive, po ashtu edhe reagimet e tyre, sepse të gjitha këto ndryshime bëjnë që përvojat e jetës së përditshme të përballen me transport më të madh. Ata mund të përjetojnë zhgënjim, pasiguri, brishtësi dhe pikërisht në këtë periudhë duhet të punojnë për vetëvlerësimin e tyre, për t’i shoqëruar në një rrugë rritjeje që do t’u shërbejë gjatë gjithë jetës.
Roli i prindërve në adoleshencë
Mami dhe babi duhet të armatosen me shumë durim, por edhe me vendosmëri në rregullat e zgjedhura për edukimin e fëmijëve të tyre, duke kujtuar se ata duhet të përfaqësojnë një fener për fëmijët që po rriten. Ju duhet të jeni të kuptueshëm, ndoshta duke menduar përsëri në adoleshencën tuaj. Ajo që nuk duhet të mungojë kurrë është prania, një prani aktive e përbërë nga dëgjimi, asnjëherë nga gjykimet, por nga këshillat e dhëna për të ndihmuar adoleshentët të përballen me atë që është një revolucion i vërtetë.
Nuk do të jetë e lehtë, por duhet të kujtojmë se komunikimi, dëgjimi, të ndjesh afërsinë e dikujt janë çelësat për të qenë në gjendje t’i ndihmojmë të rinjtë të kuptojnë se çfarë po kalojnë. Do të ketë tensione, grindje, por dera e mirëkuptimit duhet të lihet gjithmonë e hapur.
Burimi / https://www.donnad.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
