E them me zë të lartë dhe qartë: ka njerëz në këtë botë të krijuar për të dhënë lumturi dhe unë jam me fat që kam disa prej tyre pranë meje. Ata janë njerëzit që e kthejnë botën tonë përmbys, që ndryshojnë gjërat dhe që na vrasin me të qeshura. Por janë edhe ata njerëz që nuk ngurrojnë të na japin dorën kur kemi nevojë. Me pak fjalë, ata janë miq të vërtetë.
Ata njerëz që, pavarësisht se çfarë ndodh, dinë gjithmonë çfarë të bëjnë, çfarë të thonë dhe ku të jenë. Ata njerëz me të cilët duket se kemi një lidhje magjike sapo na çojnë në aventura surreale që do të mbeten përgjithmonë në një cep të zemrës sonë. Janë miqtë e zemrës, ata që mësojnë dhe mbi të gjitha lënë gjurmë të pashlyeshme.
Ata janë pika jonë e referencës kur gjithçka tjetër dështon, dhe ato janë buzëqeshja jonë më e madhe kur gjithçka po shkon mirë. Janë ata që na qortojnë pa filtra dhe pa grirë fjalët kur mendojnë se e kemi gabim, por janë edhe të parët që na urojnë kur i bëjmë gjërat mirë.
Miqtë janë stafi ynë dhe krahët tanë
Janë ata njerëz që lënë gjurmë, por pa lënduar, sepse gjurmët që lë miqësia në lëkurë janë të thella si plagët, por janë të padukshme dhe të këndshme si përkëdheljet. Janë ato përqafime të sinqerta që na ngërthejnë dhe na lënë pa frymë kur kemi nevojë për to. Miqtë e vërtetë janë ata njerëz që bëhen shkopi ynë dhe, në të njëjtën kohë, krahët tanë, sepse ata janë të parët që na inkurajojnë të fluturojmë dhe ata që do të na mbështesin gjithmonë nëse vendosim thjesht të ecim. Sepse ata janë busulla jonë, një udhërrëfyes përballë frikës dhe një dritë në errësirë. Janë ata që nxjerrin më të mirën tek ne dhe na ndihmojnë të luftojmë kundër çdo fatkeqësie.
Ata janë miq të vërtetë dhe kjo është arsyeja pse ata janë familja që ne zgjedhim. Ai që dëgjon historitë tona, që nuk zemërohet për gjëra budallaqe dhe që na mban për dore duke thënë “mos u shqetëso, do ta kalojmë këtë”.
Janë netët dhe pasditet e festës para një filxhani kafeje. Janë bisedat më serioze së bashku me lotët më të përzemërt në momentet që duam të harrojmë. Ata janë njerëzit që na kanë ndihmuar të jemi ata që jemi, të nxjerrim më të mirën nga ne dhe të arrijmë, pjesërisht, objektivat që i kishim vendosur vetes.
Sepse momentet më të këqija dhe më të mira në jetë jetohen më mirë në shoqëri. Miqtë janë ata njerëz me të cilët kënaqemi çdo moment kur i kemi pranë, me të cilët jetojmë jetën sikur çdo moment të ishte i fundit. Janë pjesa më e mirë e çdo dite.
Janë ata njerëz që lënë gjurmë, por pa lënduar, sepse gjurmët që lë miqësia në lëkurë janë të thella si plagët, por janë të padukshme dhe të këndshme si përkëdheljet.
Janë ata njerëz që mund të numërohen me gishtat e njërës dorë.
Ata janë njerëzit që ne zgjedhim dhe për këtë arsye i zgjedhim mirë. Mund t’i numëroni në gishtat e njërës dorë, por ato vlejnë më shumë sesa mund ta imagjinoni. Ata janë miq, miqtë më të mirë dhe shokët në betejë. Dhe për këtë ata meritojnë të njihen për vlerën e tyre të plotë sa herë që mundemi.
Kjo është arsyeja pse po i shkruaj këto rreshta, në mënyrë që t’i kushtoni atyre njerëzve që janë pjesë e jetës tuaj dhe që e bëjnë botën tuaj një vend më të mirë. Sepse ato tolerojnë rëniet tuaja dhe ju bëjnë të besoni se nuk është gjë tjetër veçse një pengesë e vogël. Ata ju bëjnë heroin e historisë suaj, sepse ju japin superfuqitë, besimin, për të qenë ai që jeni sot.
Ata janë njerëzit që do të jenë gjithmonë aty. Kush mund të komunikojë me ju me një vështrim të thjeshtë; pas gjithçkaje që keni kaluar së bashku, fjalët janë shumë. Janë ato “të dua” që thuhen pa frikë se do të refuzohen, sepse miqësia është e vetmja dashuri që nuk largohet me gabime, me të vërtetë, bëhet më e fortë. Të gjithëve ju them faleminderit, faleminderit shumë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
