Kush gjen një mik gjen një thesar.
Në miqësi, edhe fëmija ka fjalën e tij sepse miqësia, pas familjes, përfaqëson përvojën e parë të përballjes me jetën reale. Dhe mos harroni, ne mund të kuptojmë shumë për miqësinë që në fëmijëri. Lodra të huazuara, ëmbëlsira të përbashkëta, ndihmës gjatë lojërave në grup. Ata menjëherë na mësojnë të jemi fëmijë “të mirë”, veçanërisht me të tjerët. Sa prej tyre janë pranë jush edhe sot?
Arsyetimet mund të jenë të shumta, mungesa e kohës, hapësira që na ndan. Por ajo që është e sigurt është se miqtë tuaj më të mirë nuk do t’i shohin ato.
Miqësia ka dy përbërës kryesorë: i pari është zbulimi i asaj që na bën të ngjashëm. Dhe e dyta është respekti për atë që na bën të ndryshëm. (Peanuts)
Një proces shumë i ndërlikuar, duke zbuluar dhe respektuar veten. Dy elemente që kërkojnë kohë dhe angazhim. Të cilët me kalimin e kohës, priren të ulen, pasi duke u rritur, ne mësojmë ta njohim botën për atë që është dhe së bashku me botën dhe njerëzit që e përbëjnë atë.
Ka kategori të ndryshme të burrave dhe grave, të lëvizur nga vlera dhe interesa jo të shëndetshme që i shtyjnë ata të na afrohen në një kohë shumë të shkurtër. Është një garë e pamëshirshme, nga shkolla në punë. Ata bëhen miqtë tuaj, disa ju pyesin gjithmonë të njëjtat gjëra, të tjerët madje e kalojnë atë hap dhe tregojnë interesin e tyre personal.
Ka njerëz që nuk janë ashtu siç duken. Përdorin një mijë maska dhe ndryshojnë sipas situatave. Por me çfarë çmimi? A mund ta imagjinoni një jetë në të cilën nga një rubrikë me njëmijë kontakte, asnjë prej kësaj nuk do t’i përgjigjej menjëherë thirrjes suaj për ndihmë?
Nuk më shqetëson fakti që më ke gënjyer, jam mërzitur sepse tani e tutje nuk mund të të besoj më. (Friedrich Nietzsche)
Sepse po, besimi ndërtohet me aq shumë përpjekje saqë humbja e tij është një moment. Ata që paguajnë çmimin janë mbi të gjitha ata që për nga natyra janë të mirë dhe naivë, por duke dashur të përplasen me këtë prani të bezdisshme të quajtur lehtësi mëson të bëjë sjelljet e dikujt.
Nuk është rastësi që tani jemi bërë skeptikë për çdo gjë, aq më tepër për njerëzit. Çështja është se do të ishte shumë e thjeshtë të fajësohej dinamika delikate e shoqërisë. Njerëzit janë qenie njerëzore, me aftësi për dallim. Le të ndalojmë së besuari se jemi kukulla të komanduara nga logjika e ftohtë e atyre që kanë më shumë fuqi se ne.
Lehtësinë le ta lëmë te gjërat që mund të blejmë. Do të kemi përjetuar shumë zhgënjime, por a janë ato të krahasueshme me gëzimet e miqve tanë të vërtetë?
Një këshillë: shpesh miqësitë e vërteta janë ato që lindin që në vegjëli, të cilat rriten dhe i mbijetojnë gjithçkaje, por mendoni se sa guxim na nevojitet për të ndërtuar një miqësi mes njerëzve “të pjekur”, të cilët, pavarësisht gjithçkaje dhe të gjithëve, zgjedhin ta duan njëri-tjetrin.
Burimi / https://www.curiositadallarete.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
