Shkrimtarja nga Nju Jorku, Erin Celletti, ka zgjedhur një stil të veçantë prindërimi për vajzën e saj: ta rrisë sikur të ishte fillimi i viteve 2000. Kjo do të thotë më pak ekrane, më shumë shëtitje, lojëra në natyrë dhe ruajtje e zakoneve familjare të thjeshta, por domethënëse.
Në një kohë kur fëmijët rriten mes teknologjisë, mediave sociale dhe orareve të ngarkuara, Celletti ka zgjedhur të ngadalësojë ritmin dhe të rikthejë thjeshtësinë që e karakterizonte fëmijërinë e dy dekadave më parë. “Nuk po përpiqem të jetoj në një kohë tjetër apo të dalloj nga të tjerët,” shpjegon ajo, “por dëshiroj që jeta jonë e përditshme të ndihet më shumë si në vitin 2003 sesa si në vitin 2025.”
Shëtitjet, mënyrë për t’u rilidhur
Për Erin Celletti, ecja nuk është vetëm një mënyrë për të lëvizur, por edhe një mundësi për bashkëbisedim dhe vëzhgim. Ajo jeton pak jashtë Nju Jorkut dhe e shoqëron vajzën për në shkollë, bibliotekë, park apo për një akullore në mbrëmje, gjithmonë në këmbë. Këto momente qetësie e largojnë nga nxitimi i makinave dhe nga mbingarkesa e aktiviteteve që dominojnë jetën moderne. Është një ritëm që i kujton fëmijërinë e saj, kur njerëzit bënin më shumë ecje dhe më pak “scroll”.
Pak ekrane, më shumë lojëra jashtë
Teknologjia në shtëpinë e Cellettit nuk është e ndaluar, por përdoret me masa. Vajza e saj shikon herë pas here ndonjë film vizatimor, sidomos gjatë darkës apo në natën tradicionale të filmave të së premtes, që është kthyer në një ritual familjar me batanije, ndriçim të butë dhe ushqime të veçanta.
“Shikimi i televizorit në vitet 2000 ishte diçka e veçantë, jo thjesht një zhurmë sfondi. Po përpiqem ta rikrijoj atë ndjesi pritjeje,” thotë Celletti. Në vend të rrjeteve sociale, vajza kalon pasditet jashtë, duke luajtur lirshëm me miqtë, ashtu siç e përjetoi edhe vetë nëna e saj në fëmijërinë e vet.
Detyrat pas shkollës dhe pazar tradicional
Një tjetër zakon i hershëm që Celletti e ka ruajtur është bërja e detyrave menjëherë pas shkollës, sa kohë që përqendrimi është ende i lartë. Më pas vjen koha për lojëra apo aktivitete të tjera. Një nga këto aktivitete është pazari tradicional. Në vend të blerjeve online, nëna e çon vajzën në qendër tregtare për të shfletuar libra, për të provuar rroba apo për të ngrënë ndonjë ushqim në rrugë. Ajo e quan këtë një përvojë të përbashkët dhe nostalgjike që krijon kujtime.
Po ashtu, java strukturohet me tradita familjare: pica të premten në mbrëmje, mëngjesi i veçantë të shtunën, darkë në lokalin e lagjes të enjten. “Këto momente ofrojnë stabilitet dhe kthehen në kujtime të çmuara të fëmijërisë,” shpjegon ajo.
Kthimi pas për të parë përpara
Filmat, librat dhe muzika e fillimviteve 2000 ndihmojnë familjen të rizbulojë një kulturë pop që bashkon brezat. Për Celletti-n, sfida nuk është të luftosh modernitetin, por të krijosh hapësirë për qetësi, kreativitet dhe mërzi, e cila, siç thotë ajo, shpesh çon në ide të reja dhe lojë të lirë.
Në një botë që ecën me shpejtësi, Erin Celletti zgjedh rrugën e ngadalësisë, e bindur se fëmijëria nuk duhet të dixhitalizohet apo optimizohet me çdo kusht, por të ruhet përmes momenteve të thjeshta dhe të përditshme që kanë kuptim të vërtetë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
