Mësuesi duhet të japë mësim. Për ta bërë këtë ju duhet një aftësi empatike dhe komunikuese, magjepsje. Nëse nuk e hap zemrën, nuk ua hap as mendjen njerëzve. Mësuesve duhet t’u jepet një test personaliteti që i vlerëson këto gjëra. Nëse dikush nuk di të sharmojë, është më mirë të ndryshojë punë.
Umberto Galimberti, filozof, eseist dhe psikanalist italian
Të edukosh do të thotë ta çosh dikë drejt evolucionit, nga impulsi në emocion, nga emocioni në ndjenjë. Një fëmijë që ka ndjenja nuk e djeg një emigrant që fle në një stol, nuk rreh një person me aftësi të kufizuara. Nëse këto gjëra ndodhin, kjo ndodh sepse shkolla nuk ka edukuar. Për të edukuar duhet të dish merresh me subjektivitetin e studentëve, i cili sot wshtw jashtë loje. Nëse është e vërtetë që në vend të temave bëjmë kuptimin e tekstit të shkruar, vlerësimi ka kaluar nga subjektiviteti në performancë. Në këtë pikë është e qartë se edhe shkolla është shërbëtore e modelit teknik. Fëmijët nuk llogariten më si subjekte, por vetëm në performancën e tyre.
Është më e lehtë të korrigjohet një kuptim i tekstit me shkrim sesa një ese. Realiteti është se ne kemi kaluar nga një shkollë humaniste në një arsim anglo-sakson, duke humbur një numër të pafund vlerash të të parës. Shkolla anglo-saksone është empirizëm, pragmatizëm, vlerësim objektiv.
Nëse dikush nuk di të magjepsë, të komunikojë, ai nuk mund të jetë mësues, profesor. Platoni thotë: ju mësoni duke imituar. Do të shtoja edhe për plagjiaturë. Unë preferoj një mësues që plagjiaton fëmijët sesa një mësues që i demotivon. Unë do t’u thosha që roli duhet të hiqet.
Nëse dikush nuk funksionon, të gjithë e dinë, por nuk mund të bëhet asgjë, sepse ai është me mandat. Çfarë është kjo fjalë? Askush nuk është i strehuar në jetë. Nëse një mësues nuk është në gjendje, ai duhet të nxirret jashtë loje. Sepse nëse punëtorët pushohen aty ku prodhohen objekte, pse nuk bëhet aty ku formohen njerëzit?
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
