Përgatiti Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor
Jo, nënat “e këqija” për të cilat po flas nuk janë ato që nuk kujdesen për fëmijët e tyre, që nuk i përqafojnë kurrë ose që i ekspozojnë ndaj rreziqeve të ndryshme fizike dhe mendore. Janë ato që imponojnë rregulla dhe nënkuptojnë për t’i mbajtur ato me çdo kusht, janë ato që besojnë në rëndësinë e rendit dhe orarit , janë ato që thjesht nuk u intereson nëse të gjithë fëmijët e tjerë në shkollën fillore kanë iPad-in e tyre.
Duke bërë gjëra të vështira tani më vonë krijon fëmijë të mirë. Pse është mirë të jesh e keqe…?
1. Nënat “e këqija” nuk humbasin veten në amësi. Nënat e mira ndjehen aq të detyruara t’i japin përparësi fëmijëve të tyre sa harrojnë se duhet të kujdesen edhe për veten e tyre. Pasi lindin, ato zëvendësojnë rrobat e tyre elegante me pantallona të gjera, marrin qarqe të errëta në sytë e tyre dhe e konsiderojnë veten me fat nëse arrijnë të bëjnë një dush të shpejtë në mëngjes.
Nënat “e këqija” i dëgjojnë të gjitha këto dhe ndjejnë një trazim në stomakun e tyre. “Fëmijët supozohet ta shtojnë jetën tonë, pse duhet që ata ta asgjësojnë atë që ne e konsideruam themelore? Humbja e personalitetit tuaj për hir të amësisë është e keqe për ju (për arsye të dukshme) por edhe për fëmijët tuaj. Si i mësoni ata të respektojnë veten kur ju vetë nuk e bëni?
2. Nënat “e këqija” nuk kanë frikë të thonë “jo”. “Jo” është vetëm një dozë e vogël, e ëmbël e dashurisë atërore. Mos kini frikë ta thoni atë. Shumë prindër janë bllokuar në diktaturën e “po”-së, duke besuar se një qëndrim pozitiv është detyra e tyre. Por “po” është si një copë tortë që ngre nivelin e glukozës papritmas dhe ju jep një ndjenjë energjie, e cila, megjithatë, shumë shpejt, zvogëlohet. “Jo”, është si një enë me kokrra të tëra që lëshojnë energji pak nga pak për të zgjatur një kohë të gjatë. Dhe kjo ju jep mundësinë t’u mësoni fëmijëve shumë gjëra rreth financave të familjes, vlerave morale dhe zgjedhjeve. Provo ta thuash! Pa faj. Nuk ka justifikime. E thoni sa herë që e keni fjalën.
3. Nënat “e këqija” nuk ndjehen të detyruara të bëjnë atë që bëjnë të tjerët. Mos harroni kur keni qenë në shkollë të mesme dhe ju është dashur të vishni një palë xhinse të caktuara ose flokët t’i keni krehur në një mënyrë të caktuar, në mënyrë që t’i përkisni vajzave të lezetshme. Ju mund të jeni rritur tani, por ky grup “i lezetshëm” ekziston ende. Tani u takon nënave të vendosin se si do të sillen kur bëhet fjalë për fëmijën. Ato vendosin rregulla të tilla si: sa duhet ta ushqejnë fëmijën me gji, në cilën moshë duhet të flejë gjatë gjithë natës, në cilën shkollë duhet të shkojë ose sa aktivitete jashtëshkollore duhet të bëjë. I injoroni ato…, merrni vendimet tuaja bazuar në pikëpamjet tuaja dhe duke ndjekur instinktet tuaja.
4. Nënat “e këqija” nuk hezitojnë t’i zhgënjejnë pak fëmijët e tyre çdo ditë. Si bebe, është e rëndësishme t’u përgjigjeni menjëherë nevojave të tyre. Ofrojini atyre qumësht në kohën kur e kërkojnë atë, mbajini në krah kur qajnë dhe i pastroni sa më shpejt kur ndotin. Por nënat “e këqija”, ndërsa fëmijët e tyre rriten, i lënë të kalojnë gjithnjë e më shumë kohë midis “Mamaaaaa” dhe “Unë po vij, dashuria ime”. Duke i lënë fëmijët tanë të jetojnë disa zhgënjime të vogla sepse ne nuk nxitojmë t’i ndihmojmë ata të gjejnë lodrën e humbur ose sepse nuk po kërkojmë nga nëna e shokut të klasës së tyre t’u japi ftesën e festës, ne i lejojmë ata të ndërtojnë fleksibilitet dhe vetë-mjaftueshmërinë e nevojshme për t’u pjekur. Mendoni për këtë: dështime të vogla sot = suksese të mëdha më vonë!
5. Nënat “e këqija” kanë kontroll mbi shtëpinë e tyre. Pse duhet të ndjeheni fajtore, sepse dëshironi të keni një mendim për atë çfarë ka në frigoriferin tuaj, kur TV ndizet dhe fiket, ose kur është koha për të shkuar në shtrat? “Unë kam kontroll” nuk do të thotë domosdoshmërisht “Unë jam autoritare”, por duhet që fëmijët të mendojnë se një i rritur po mban timonin! Prindërit që vendosin rregulla dhe kufijë (dhe i mbajnë ato) rritin fëmijë të lumtur, të sigurt. Mos bini në grackën e dëshirimit për të qenë miq ose për të marrë vendime së bashku. Nëse doni që ata të jenë vetëm fëmijë, ju duhet të jeni prindërit! Kaq e thjeshtë…
6. Fëmijët e nënave “të këqija” dinë të bëjnë punë. Nënat “e këqija” i mësojnë fëmijët e tyre të jenë të pavarur, të jenë në gjendje të pastrojnë, të gatuajnë, të rregullojnë gjërat e tyre, të rregullojnë dhomën e tyre, të nxjerrin plehrat, të lahen. Kjo nuk është vetëm e dobishme për ta, pasi ata nuk duhet të bëjnë vetëm punët e shtëpisë, por është gjithashtu shumë e dobishme për vetë fëmijët që një ditë do t’u duhet të mbijetojnë larg nga prindërit e tyre. Përveç kësaj, u jep atyre një ndjenjë besimi, domethënë, të gjithë fitojnë. Perfekt!
7. Nënat “e këqija” rritin fëmijë të gatshëm për të pushtuar botën (jo fëmijët që ndiejnë se bota u ka borxh). Me siguri keni dëgjuar histori për prindërit, të cilët i kanë kërkuar një të njohuri që ta çojnë fëmijën e tyre në punë ose nëna që ankohen tek mësuesit e shkollave të mesme, sepse ata nuk i dhanë djalit ose vajzës një notë të mirë. Ka prindër që vazhdojnë të zgjidhin problemet e fëmijëve të tyre edhe kur janë rritur (shumë). Ata janë të detyruar ta bëjnë këtë sepse kurrë nuk janë mësuar se duhet të qëndrojnë në këmbët e tyre.
Pra, nëse ai bën gabime drejtshkrimore në shkollën fillore, mos e korrigjoni atë. Është faji i tij, jo i juaji. Lëreni ta bëjë, ai ka shumë për të mësuar prej tyre!
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
