Ndonjëherë, nuk kemi nevojë për fjalë, por për praninë e dikujt që na do në heshtje. Ky mesazh është një thirrje për mirëkuptim, për dashuri të heshtur dhe për mbështetje të ndjerë në momentet kur trishtimi flet më shumë se çdo fjalë.
Nëse më sheh ndonjëherë të trishtuar, mos thuaj asgjë, thjesht më duaj. Sepse ndonjëherë, kur jam e thyer nga brenda, nuk kam nevojë për askënd që të më rregullojë, por për dikë që të jetë me mua ndërsa unë rregulloj veten.
Nëse ndonjëherë vëren shqetësim në shikimin tim ditë pas dite, mos u nxito të më pyesësh se çfarë nuk shkon, si po ndihem ose çfarë më bëri të ndihem kështu. Të lutem, para së gjithash, përpiqu të më mbështillësh me ngrohtësinë e pranisë sate. Më bëj më pak pyetje, më jep më shumë përqafime.
Sepse kur ndihem e trishtuar dhe keq, kur trishtimi më dhemb dhe mendja ime është e bllokuar, thjesht kam nevojë të jem vetëm, duke e ditur se jam e shoqëruar. Mos më kërko të ndaloj së qeni vetëm, të ndaloj së qari, ose të ndaloj së humburi në botën time.
Nëse më sheh ndonjëherë duke qarë, më kujto, vendos një dorë mbi shpatullën time dhe më fto të flasim, edhe nëse ka të bëjë vetëm me motin. Sepse lidhja që ndihet në praninë tonë do të jetë e mjaftueshme për të më bërë të ndiej rehatinë e shtëpisë.
Nëse ndonjëherë më ndjen të trishtuar, mos ik prej trishtimit tim. Mos më dërgo mesazhin se jam i padëshirueshëm, mos më bëj të ndihem i padobishëm ose i padobishëm. Sepse nëse nuk mund t’i tolerosh hijet e mia, nuk do të meritosh as të shijosh dritën time.
Më kujto se vuajtja që më mundon sot do të më ndihmojë të shqyrtoj brendësinë time, të marr frymë dhe të rregulloj mendimet e mia.
Nëse ndonjëherë më sheh të trishtuar dhe nuk di çfarë të bëj, më lejo të kuptoj se jam i rëndësishëm, por respekto nevojën time për të thelluar në vetvete, për ta përqafuar veten, për ta shqyrtuar veten. Mos e lejo këtë të bllokojë trishtimin tim sepse më ndihmon të reflektoj dhe analizoj botën time.
Nëse më sheh ndonjëherë të trishtuar, mos thuaj asgjë. Thjesht më duaj. Nëse më gjen vetëm në errësirën e natës, mos më pyet asgjë, thjesht ji me mua. Nëse më shikon dhe unë nuk kthej kokën pas, mos mendo për asgjë, më kupto. Nëse ajo që të nevojitet është dashuria, mos ki frikë, më duaj.
Nëse ndonjëherë ndihem i trishtuar, do të përpiqem të flas me ty kur të ndihem mjaftueshëm i fortë. Do të përpiqem të ndihem i rëndësishëm, të pranoj nuancat dhe të vlerësoj mirësinë dhe dashurinë që vjen nga fakti që më mirëprite kur kisha më shumë nevojë.
Rëndësia e ndarjes së këtij mesazhi
Ky mesazh mund të ishte shkruar nga secili prej nesh në një kohë të keqe. Qofshim fëmijë apo të rritur, një përqafim pa pyetje apo pyetje na ndihmon të normalizojmë emocionet tona dhe të kuptojmë mesazhin që na dërgohet.
Është thelbësore që ne të besojmë në vetvete nëse mjedisi ynë nuk e gjykon ose nënvlerëson gjendjen emocionale që e shoqëron atë, dhe nëse vlera jonë nuk përcaktohet përmes vuajtjeve tona.
Ka përqafime, fjalë, shikime dhe qindra gjeste që përcjellin atë mesazh. Ajo që reagimet e të tjerëve ndaj trishtimit tonë na mësojnë në aspektin shoqëror dhe emocional, gjen jehonë të thellë në zemrat tona.
Nëse njerëzit përreth nesh reagojnë me refuzim, ka të ngjarë të përfundojmë duke ndjerë se emocione të caktuara nuk janë të denja për respekt. Kjo shpesh na çon në një identitet të rremë si njerëz tepër të gëzuar dhe optimistë.
Por trishtimi formon gjithashtu atë pjesë të nesh dhe rrethanat tona që përcaktojnë nuancat që na shoqërojnë. Prandaj, nëse ndonjëherë shohim dikë të trishtuar në jetën tonë, NUK MUND TA REFUZOJMË. Bëhet fjalë pikërisht për të bërë atë që do të donim të na bënte. As më shumë, as më pak.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
