Ju nuk mund të ndryshoni ose fshini asgjë që ju ka ndodhur, por shpesh mund të dëshironi që t’i tregoni vetes tuaj më të ri dhe të papërvojë disa gjëra. Nëse mundeni, çfarë do të thoni? A do ta paralajmëronit veten për diçka në veçanti për t’ju penguar të bëni disa gabime?
Gjatë gjithë jetës suaj, ju keni mësuar gjëra të pafundme dhe ka disa përvoja që nuk do t’i ndryshonit për botën. Megjithatë, kur shikoni në pasqyrën tuaj të pasme, gjithmonë do të gjeni ndonjë defekt ose çarje të vogël që dëshironi të korrigjoni. Ato ju bëjnë të përjetoni një lloj keqardhjeje që ju zgjon një dëshirë delikate.
Në fakt, do të dëshironit të ktheheshit pas në kohë, të paralajmëroni veten për disa gjëra dhe të pëshpëritni disa këshilla në vesh. Sigurisht, nuk mund të ndodhë kurrë. Në fund të fundit, makinat e kohës nuk ekzistojnë. Por kjo nuk ju pengon të mendoni vazhdimisht se si dëshironi të ktheheni pas në kohë dhe të ndryshoni të kaluarën.
Duke u kthyer në të kaluarën
Hulumtimi i Kowalski u bazua në një anketë të aplikuar në një kampion prej 400 personash mbi 30 vjeç, të cilët ranë dakord në shumë aspekte:
Shumica do të donin këshilla për mundësitë e humbura arsimore, vendimet e këqija të marra, paratë e humbura dhe rreziqet që nuk merren.
Gjithashtu nuk munguan komentet në lidhje me marrëdhëniet që ata do të dëshironin të mos i kishin filluar kurrë. Si i tillë, paralajmërimi i vetes kundër rënies në dashuri ose martesës me disa njerëz ishte një dëshirë me të vërtetë e përhapur.
Nëse dëshironi të ktheheni në kohë, mbani mend këtë…
Pa dyshim, ka përvoja të pafundme që do të dëshironit të kishin qenë ndryshe. Vërtet, të gjithë kanë pendim. Në fakt, shpesh mendojmë se disa ngjarje që ndodhën i ndalën ëndrrat tona dhe na çuan në destinacione të ndryshme, më pak frymëzuese. Për më tepër, këto gabime dhembin.
Natyrisht, nuk mund të ktheheni në të kaluarën, por mund të ndiheni sikur dëshironi të lidhni të gjitha ato skaje të lirshme nga dje dhe, ndoshta, të përmirësoni situatën tuaj aktuale. Megjithatë, a do të funksiononte vërtet kjo? Një hetim i kryer nga Universiteti Cornell (SHBA) pohon se ne kemi më shumë gjasa të pendohemi për mundësitë që humbëm sesa për gabimet që bëmë. Kjo ndjenjë shtrembëron pak idenë e ‘vetes ideale’ dhe na bën të besojmë se e tashmja nuk është gjë tjetër veçse rezultat i shumë prej atyre dyerve që nuk guxuam t’i hapim. Nëse ndiheni kështu, duhet të reflektoni për sa vijon:
Në të kaluarën, nuk e kishit përvojën që keni tani
Shumica prej nesh janë vërtet kritikë ndaj vetes sonë të kaluar. Për shembull, ju mund të refuzoni versionin tuaj adoleshent, ai i ri disi impulsiv që nuk arriti të marrë vendimet më të mira në më shumë se një fushë të jetës së tyre.
Por, duhet të kuptoni se vetja juaj e kaluar nuk ka pasur mençurinë dhe përvojën që keni në të tashmen. Për më tepër, të gjitha ato gabime të djeshme ju kanë lejuar të merrni njohuritë që keni tani.
Jini më të sjellshëm me veten
Shmangni ta bëni këtë dhe shikoni veten tuaj më të ri me dhembshuri. Për më tepër, kuptoni se askush nuk është i pagabueshëm. Trajtojeni veten me dashamirësi më të madhe dhe ndaloni së shikuari në një vend që nuk ka më asnjë kuptim ose nuk ka ndonjë rëndësi. Vendoseni veten tuaj aktuale në momentin aktual, përfitoni nga përvoja juaj dhe shkoni drejt asaj që dëshironi.
Nuk ia vlen të kthehemi në të kaluarën. Asgjë e re nuk rritet atje. Është si një copë letre e djegur e marrë nga era. Thënë kjo, ndonjëherë, ju bëheni të fiksuar për ta mbajtur atë në dorë. Në fakt, ata që vuajnë nga depresioni shpesh i përqendrojnë sytë në këtë plan, duke ushqyer ndjenjat e tyre të trishtimit, inatet dhe keqardhjet e tyre.
Nëse kjo tingëllon si ju, mendoni se çfarë do t’i thonit mikut tuaj më të mirë nëse ai gjithmonë do të pendohej për të kaluarën. Çfarë këshille do t’u jepnit atyre? Çfarë fjalësh do të thoshit? Si do t’i mbështesnit ata? Mendoni për këtë, sepse asgjë nuk është aq e nevojshme sa të trajtoni veten në të njëjtën mënyrë siç trajtoni ata që doni më shumë.
Siç thotë një fjalë e urtë arabe, “E kaluara tashmë ka ikur, ajo për të cilën shpresoni mungon, por e tashmja është e juaja…”.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
