Shumë njerëz ecin në jetë me ndjenjën se janë “gabim” — si të ishin thellësisht të papërshtatshëm, të dëmtuar apo të papëlqyeshëm. Kjo ndjesi nuk vjen gjithmonë nga realiteti, por shpesh nga plagë të vjetra, përvoja të dhimbshme dhe mesazhe të brendësuara që janë përsëritur në kohë. Psikologjia na mëson se kur dikush ndien se ka diçka thelbësisht “gabim” me veten, rrallë është koha për ta ndryshuar veten. Shpesh është koha për ta shëruar atë.
Ndjesia e të qenit “gabim” nuk lind nga boshllëku, por nga plagët
Kur një fëmijë rritet në një mjedis ku dashuria është kushtëzuar, ku ndjenjat e tij nuk pranohen, apo ku është bërë të ndihet i padukshëm ose i tepërt, ai nis të besojë se problemi është ai vetë. Ky besim rritet bashkë me të dhe bëhet pjesë e identitetit. Por ky nuk është një problem karakteri — është një plagë emocionale që kërkon vëmendje, mirëkuptim dhe shërim.
Dallimi mes ndryshimit dhe shërimit
Ndryshimi kërkon përmirësim, rregullim, përshtatje me standarde të jashtme.
Shërimi kërkon ndalim, dëgjim, pranueshmëri dhe dhembshuri ndaj vetes.
Kur përpiqemi të ndryshojmë pa shëruar më parë, shpesh përfundojmë duke fshehur simptomat pa adresuar burimin e dhimbjes. Kjo është si të lysh një mur të plasaritur pa i riparuar strukturën nga brenda.
Simptoma të një plage emocionale që kërkon shërim
Vetëkritikë e vazhdueshme dhe ndjesi faji për çdo gabim.
Vështirësi për të besuar se jemi të denjë për dashuri.
Ndjenja se jemi gjithmonë të tepërt apo jo mjaftueshëm.
Ankth ose ndrojtje në marrëdhënie ndërpersonale.
Tendenca për të shmangur afërsinë emocionale.
Këto nuk janë “karakteristika të këqija”, por sinjale që diçka e brendshme kërkon kujdes dhe mirëkuptim.
Shërimi fillon kur e trajton veten si dikë që meriton dashuri, jo ndëshkim
Procesi i shërimit fillon me ndërrimin e pyetjes: “Çfarë ka gabim me mua?” në “Çfarë më ka ndodhur?”. Është një zhvendosje e fuqishme që ndihmon në rikthimin e dinjitetit dhe dhembshurisë për veten.
Psikoterapia, praktikat e ndërgjegjësimit (mindfulness), mbështetja emocionale nga njerëz të sigurt dhe puna me vetëvëzhgimin janë mjete të rëndësishme për këtë udhëtim. E vërteta është se nuk ka asgjë “gabim” me qenien tënde — ndoshta ka pasur përvoja që të kanë lënduar, por kjo nuk të bën të padashur apo të pavlerë.
Fjalë për në fund
Në një botë që shpesh na shtyn të bëhemi më shumë, më të mirë, më të përshtatshëm, është një akt guximi të ndalosh dhe të thuash: “Nuk kam nevojë të ndryshoj për t’u dashur. Kam nevojë të shëroj atë pjesë të vetes që është lënduar dhe e vetmuar.”
Shërimi nuk është i lehtë, por është më i vërtetë dhe më i qëndrueshëm se çdo ndryshim i sipërfaqshëm.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
