Një baba shkoi në kopshtin e djalit dhe takoi edukatoren. Edukatorja sa e pa, filloi t’i thotë shumë fjalë të mira për djalin e tij: që ishte një djalë i zoti, i mirë dhe që e nderonte. Djali, që ishte prezent po priste i sigurt, reagimin pozitiv të babait, por babai, indiferent ndaj asaj, që dëgjoi, u përgjigj: se ai, djali i tij, nuk hante dhe prandaj kishte ardhur ta takonte, atë, edukatoren, që ti fliste djalit, “të ushqehej”.
Ilira Gjika, Mjeke Pediatre
Prindër, nëse ju fiksoheni te e ngrëna e fëmijës, automatikisht i keni kaluar në plan të dytë, gjithçka është njerëzore. Dhe keni paralizuar aftësinë individuale të fëmijës për t’u realizuar. I transmetoni fëmijës frikën dhe nënvleftësimin e mundit të tij, për t’u rritur si person dhe që e nderon familjen e tij.
Me fiksimin te ushqyerja, ju ngulitni te fëmija mekanizmat e mbijetesës (pasi ushqimi është i lidhur direkt me mbijetesën.) dhe, pa dashje, i tregoni fëmijës që njerëzorja dhe përpjekjet e tij, fëmijës, nuk janë të rëndësishme. Me kalimin e kohës, ju do të flisni për rëndësinë e mësimit, por atëherë kur duhej, ju nuk e vlerësuat dhe as që ju ra në mend për vlerat e njerëzores.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
