Sociologët, antropologët dhe psikologët argumentojnë se turpi është i lidhur ngushtë me ngjarjet që imponojnë imazhin publik të një personi . Që të ketë siklet, duhet të jenë të pranishëm edhe ata që turpërohen edhe ata që shkaktojnë ose dëshmojnë siklet.
Për më tepër, situatat më kritike në këtë kuptim janë ato që nuk kanë rregulla të qarta të sjelljes dhe për rrjedhojë ato në të cilat nuk dihet se çfarë pranohet nga shoqëria.
Kur krijohet sikleti?
Nuk ka një situatë të saktë në të cilën mund të vihet në siklet, sepse varet nga njerëzit dhe nga ajo që duam t’u vërtetojmë të tjerëve. Zakonisht, megjithatë, ka disa raste në të cilat është e mundur të përjetoni më shpesh këtë emocion. Për shembull, kur ka një dështim publik, nëse humbni qetësinë ose kontrollin mbi trupin tuaj dhe emocionet tuaja. Mund të turpërohemi sepse dikush i afërt është në siklet, sepse na vjen turp për atë që kanë bërë ose thënë, ose kur nuk vlerësohemi sipas situatës.
Reagimet
Kur ndihemi në siklet ka manifestime tipike si skuqja , ndjenja e shqetësimit , zëri i ndryshuar . Për më tepër, ne priremi t’i kthejmë sytë nga ata që kemi përpara, marrim një qëndrim të ngurtë ose kemi shqetësim motorik, duke ndryshuar shpesh pozicionin e duarve, krahëve dhe këmbëve. Kur jeni në siklet atëherë vazhdimisht prekni flokët ose luani me ndonjë objekt dhe zëri bëhet i dridhur me tone të ndryshme nga normalja. Ndonjëherë fytyra skuqet, frymëmarrja bëhet e parregullt dhe goja bëhet e thatë.
Çfarë duhet bërë?
Kur kuptojmë se jemi në një situatë të sikletshme, mund të përpiqemi ta rregullojmë atë duke ndjekur disa sugjerime.
Nëse është një situatë e vogël, jo serioze , është më mirë të jesh i pari që qesh me të.
Nëse është diçka serioze , duhet të kërkoni falje menjëherë, pa pretenduar se asgjë nuk ka ndodhur ose duke u përpjekur të justifikoni veten: kjo do të ishte vetëm një mënyrë për të rritur sikletin.
Nëse ndihemi të turpëruar vetëm për mënyrën se si jemi dhe jo për diçka që kemi thënë ose bërë, duhet të themi se si ndihemi për të shuar sikletin tonë, ose të dëgjojmë të tjerët pa ndërhyrë, nëse nuk pyetemi drejtpërdrejt.
Burimi/Amando.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
