Dhjetori është zakonisht i mbushur me festa dhe përgatitjet që i shoqërojnë ato. Pikërisht në një periudhë kur trupi dhe mendja kanë nevojë të ngadalësojnë dhe të kursejnë energji, ne shpesh gjendemi përballë një ritmi të vrullshëm që na shteron fizikisht, mendërisht dhe emocionalisht.
Kur ajo që ndjejmë brenda vetes nuk përputhet me ritmin e botës përreth, mund të krijojmë një hapësirë të brendshme për të dëgjuar veten. Në këtë hapësirë, ne mund të takohemi me veten në mënyrë të sinqertë dhe të hyjmë në sezonin e festave me më shumë qartësi, vetëdije dhe prani. Pikërisht kjo hapësirë e brendshme na lejon t’i përjetojmë festat me qetësi, në vend që të mbetemi të bllokuar në stresin e Krishtlindjeve dhe presionin e konsumizmit.
Të rrjedhësh kundër kaosit: Arti i ngadalësimit në dhjetor
Natyra na ofron një model krejt të kundërt nga ai i shoqërisë moderne. Ndërsa qytetet ndriçohen, zhurma shtohet dhe ritmi përshpejtohet, natyra tërhiqet në heshtje. Aty, në këtë qetësi, mund të dëgjojmë më qartë një zë të brendshëm që kërkon thjesht pak më shumë paqe. Nëse i lejojmë vetes të ndjekim ritmet tona, mund të përjetojmë këtë muaj me më shumë vetëdije. Kjo është në vetvete një akt i vogël revolucionar: vendosja e një kufiri të shëndetshëm midis asaj që na kërkon bota dhe asaj që kemi nevojë realisht. Duke e bërë këtë, shmangim lodhjen që na bën të arrijmë në Krishtlindje të rraskapitur dhe emocionalisht të zbrazur. Të ngadalësosh do të thotë t’i japësh vetes kohë, kohë për të dëgjuar, për të pushuar, për të marrë frymë, për të qenë.
Koha si hapësirë dëgjimi dhe transformimi
Në një muaj që natyrshëm na fton të ngadalësojmë, koha mund të bëhet një aleate e brendshme e çmuar. Mjafton t’i kushtojmë disa momente në ditë pranisë, duke e dëgjuar veten përmes praktikave të vogla të vetëdijes, për të gjetur më shumë ekuilibër. Kjo kohë e brendshme është një “enë personale”: një vend i sigurt ku mund të vëzhgojmë mendimet, emocionet, nevojat dhe qetësitë tona pa i gjykuar. Aty, zhvendosim fokusin nga të bërit te të qenit. Pikërisht këtu ndodhin transformimet e vërteta, në thjeshtësi dhe heshtje, pa bujë. Nga kjo hapësirë e re vetëdijeje lindin kufij më të qartë, një marrëdhënie më e shëndetshme me veten dhe mundësia për të përqafuar festat me më shumë qetësi.
Si të krijojmë një dhjetor më të ngadaltë?
Për të ushtruar ngadalësimin, mjafton t’i rikthehemi disa herë në ditë gjesteve të vogla që na bëjnë të ndihemi mirë: të pimë një çaj në heshtje, të nuhasim një aromë të këndshme, të sodisim retë. Këto momente i japin trupit sinjalin të ndalet dhe të marrë frymë. Një praktikë tjetër e dobishme është frymëmarrja e vetëdijshme. Para se të hyjmë në shtëpi, mund të ndalojmë për pak minuta për të marrë frymë ngadalë, duke liruar tensionin dhe duke u rikthyer te trupi. Po aq e rëndësishme është të nderojmë nevojën tonë për ngadalësi: të caktojmë kufij, të themi me mirësjellje “jo” ndaj angazhimeve të panevojshme dhe t’i japim përparësi cilësisë së momenteve, jo sasisë.
Të shkruarit: një strehë e qetësisë dhe vetëdijes
Shkrimi është një akt shërues. Ai na lejon të dëgjojmë veten duke i hedhur në letër mendimet që ndryshe humbin në zhurmën e përditshmërisë. Shkrimi me dorë, sidomos në dhjetor, është ideal sepse e ngadalëson ritmin natyrshëm dhe angazhon mendjen, zemrën dhe trupin njëkohësisht. Studimet tregojnë se shkrimi shprehës ul aktivitetin e amigdalës (qendra e frikës), zvogëlon nivelet e kortizolit dhe përforcon zonat e trurit që lidhen me kujtesën dhe të nxënit. Por mbi të gjitha, na ndihmon të qartësojmë mendimet dhe të “zgjidhim” brenda nesh atë që ndihet kaotike. Shkrimi i rregullt i një ditari është një mënyrë e butë, por e fuqishme për t’u kthyer tek vetja.
Si të nisni një ditar të vetëdijes?
Çdo ditë, mjafton t’u përgjigjeni tre pyetjeve të thjeshta:
Si ndihet trupi im tani dhe çfarë i duhet vërtet?
Çfarë mund të heq nga lista ime e detyrave pa u penduar?
Çfarë momenti të vogël gëzimi ose qetësie dua t’i dhuroj vetes sot?
(një shëtitje, një çaj i ngrohtë, një ndërprerje pesëminutëshe heshtjeje…)
Këto momente të vogla, të zgjedhura me vetëdije, krijojnë hap pas hapi një rrugë më të qetë drejt festave më të kuptimta dhe më të paqta.
T’i japësh vetes leje të ngadalësosh është një dhuratë. Ngadalësimi nuk është humbje kohe, është fitim jete.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
