Trendi i vakteve të pasura me proteina (veçanërisht shtazore) mund të kontribuojë në aterosklerozë, në forcimin e arterieve në afat të gjatë. Mund të duket si zgjidhja më e mirë për përshpejtimin e metabolizmit dhe ndërtimin e masës muskulore, por mund të mos jetë zgjidhja ideale për shëndetin e zemrës.
Proteinat e tepërta në fakt mund të rrisin rrezikun e aterosklerozës, humbjes së elasticitetit të mureve të arterieve: kjo është ajo që del nga një studim i botuar në Nature Metabolism, i cili gjithashtu ilustron se si, në një nivel molekular.
Nëpërmjet një sërë eksperimentesh mbi kulturat qelizore, minjtë dhe grupet e vogla të vullnetarëve njerëzorë, shkencëtarët nga Universiteti i Pittsburgh kanë treguar se konsumimi i më shumë se 22% të kalorive të futura në proteina mund të hiperaktivizojë disa qeliza imune që luajnë një rol në formimin e pllakat dalluese të aterosklerozës, të përbëra kryesisht nga inde yndyrore dhe mbresë. Një aminoacid në veçanti duket se drejton këtë proces patologjik që shkakton ngurtësimin e arterieve: është leucina, e cila gjendet kryesisht në ushqimet proteinike me origjinë shtazore si mishi, vezët dhe qumështi.
Leucina do të ishte kryesisht përgjegjëse për aktivizimin e makrofagëve, qelizat imune përgjegjëse për asgjësimin e mbetjeve qelizore: efekti negativ i aminoacidit në aktivitetin e makrofagëve pastrues do të çonte në një akumulim të këtyre mbetjeve qelizore brenda mureve të enëve të gjakut dhe përkeqësimi progresiv i pllakave aterosklerotike. Ky faktor duhet të merret parasysh edhe gjatë hartimit të një plani ushqimor, veçanërisht nëse marrësit janë pacientë me patologji kardiake siç ndodh shpesh në kontekstet spitalore.
Sipas autorëve të studimit, megjithatë, shumë pika mbeten për t’u sqaruar: për shembull, nëse ekziston dhe cila është sasia optimale e proteinave për t’u konsumuar për të marrë përfitime pa rreziqe, dhe nëse ka një efekt negativ në arteriet madje. ndërmjet 15% të kalorive të konsumuara nëpërmjet proteinave (sasia zakonisht e rekomanduar nga udhëzimet ushqyese) dhe proteina prej 22% e identifikuar në hulumtim si një kufi që do të ishte mirë të mos e kalonte. Për më tepër, a do të ishin efektet e ndryshme nëse proteina e tepërt do të lidhej me ushqime proteinike me origjinë bimore, dhe jo me kafshë?
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
