*Unë kam qenë e martuar me ty për 20 vjet. Ti vije nga një familje e pasur, ndërsa unë isha krenare që vija nga klasa punëtore. Unë isha e destinuar të isha një grua e varur, por ju këmbëngulët që t’i ndanim financat që në fillim. Unë paguaja disa fatura, ti të tjera. Ne nuk kishim asnjë llogari të përbashkët, as për ushqimin.
Unë lash punën time, shtëpinë dhe miqtë që të vija të jetoja me ty në këtë vend të bukur. Ne ishim aq të lumtur, ndanim të njëjtat interesa dhe kishim një shtëpi të bukur. Ti kishe biznesin tënd dhe unë fillova një karrierë të re.
Unë e dija se duhet të kishte diçka tek ti që plotësonte edhe nevojat e mia. Unë mendoj se më ka tërhequr ndjeshmëria jote e shtirur. Kohët e fundit, gjeta një letër që i kisha shkruajtur vetes, ku i thoja të isha më e mirëkuptueshme, të respektoja nevojën tënde për hapësirë, të mos zemërohesha me ty edhe pse nuk kujdeseshe mjaftueshëm për mua.
Në disa raste, kërkesat tuaja për përsosmëri më krijonin vetëdyshim. Megjithatë, kemi pasur edhe kohë të shkëlqyera. Kam mësuar se si të të lutem ty. Ne vetëm jetonim, telashet e mia, zhgënjimet emocionale nuk e prishën stillin tonë të jetesës. A nuk kanë të gjitha çiftet uljet dhe ngritje e tyre? Ti ishe gjithmonë i sjellshëm dhe karizmatik kur dilnim dhe unë isha krenare që isha gruaja juaj.
Ndonjëherë ndjehesha e mërzitur, pasi ti nuk më kuptoje, por lehtësisht ishe në gjendje të më bëje të ndihesha sikur isha unë ajo që nuk të kuptonte ty. Pastaj ndihesha shumë keq.
Përbuzja jote për njerëzit e tjerë më pikëllonte dhe mënyra si matnit minutat e kohës që puntorët kalonin në punë më vinte në siklet. Jeta u bë gradualisht gri. Unë u bëra irrituese për miqtë më të mirë, e frikshme, herë pas here shfaqja tiparet e personalitetit që kisha mësuar nga ti.
Në vitet e fundit, ndjeva se po më rritej respekti për veten, po promovohesha. Ti u ankove se po punoja shumë dhe se puna po më bënte të ftohtë dhe po më shkëpuste nga ti. Unë e humba intersin për seksin. Ti po shijoje shkëputjen nga puna. Ti më thoje se bëhesha ziliqare për këtë dhe qortoja veten se isha e ashpër.
Në fundjavë, unë isha shumë e lodhur që të bëja atë që dëshiroje, ndaj ti dilje pa mua. Ti murmurisje që kishe nevojë për seks, se unë kisha ndryshuar dhe më thoje që nuk mund të duroje më. Mendova se ndoshta, kur të dilja në pension, gjërat do të ishin më të lehta. Në raste të tjera, ndjeja se nuk mund të përballesha me moskujdesin që tregoje ndaj meje. E zhyta veten në punë, por kjo më lodhi edhe më shumë.
Pastaj zbulova se po më tradhtonit. U shkatërrova dhe t’u luta ta provonim përsëri. Të thashë se do të heq dorë nga puna, që nuk do të lodhem më, që mund të përdornim këtë si një hap të rëndësishëm për një martesë të mirë. Më dëgjove, por zgjodhe të dashurën.
Isha aq e zemëruar! Ti erdhe të më takoje duke më thënë që të kontrolloja zemërimin dhe se doje të mbeteshim miq. Pse nuk mund ta diskutoj divorcin me qetësi? Të bërtita që të më lësh të qetë. Ti më akuzove mua se isha abuzive. Kërkova një këshillues që të më ndihmonte me këtë traumë. Ai më tha se ju mund të keni çrregullim narcist të personalitetit. Ti i plotësoje të gjitha kushtet. Papritmas, sjellja juaj gjatë 20 viteve më frikësoi.
U desh kohë që të zhytesha. Nuk isha unë përgjegjëse e gjithë kësaj katrahure. Ishe ti. Gjithë këto vite, i jam përkulur vullnetit tënd, që të ishe i lumtur, të mos bije në depresion. Sakrifikova veten për të të mbrojtur, sepse dukeshe një shpirt i ndjeshëm. Kthej kokën pas, nuk mund ta besoj se sa e verbër isha.
Çfarë më lëndoi me të vërtetë ishte paaftësia jote për të marrë përgjegjësinë për tradhtinë. Unë nuk e di çfarë mund të të uroj, por unë shpresoj që të gjesh paqe dhe mëshirë brenda vetes, pa të cilat jeta është e zbrazët. Por unë nuk mund të të ndihmoj tani.
Sinqerisht, gruaja jote, e lirë…
Burimi: www.theguardian.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
