Çdo ditë, pa dyshim, na është dashur të marrim vendime. Zgjedhje, pak a shumë të rëndësishme, që shkaktojnë një efekt dominoje të cilat nganjëherë nënvlerësojnë pasojat. Kjo mund të na trembë, por ka një të keqe edhe më të madhe sesa ata që kanë guximin të zgjedhin: e kundërta. Pikërisht, sepse ata që nuk munden, mund të shkaktojnë situata më të ndërlikuara për veten dhe ata rreth tij.
Çdo aspekt i jetës sonë të përditshme është një zgjedhje shumë e saktë, por zgjedhja që mund të na shoqërojë është shpesh e vështirë dhe e frikshme. Ndoshta secili prej nesh jeton në marrëdhënie me njerëz që manifestojnë, madje edhe në mënyrë implicite, ndjenja të rëndësishme.
E gjithë kjo na kënaq, gjithnjë. Por për shkak të natyrës së zgjedhjeve të tilla “sfiduese”, nganjëherë ne tentojmë të preferojmë një lloj qëndrimi emocional. Një zonë rehatie, ku çdo gjë mund të shtyhet sepse lumturia është një gjë shumë e vështirë për t’u arritur, por mbi të gjitha për t’u ruajtur.
Megjithatë dilema e vërtetë lind kur duam të “vuajmë” këtë gjendje. Lumturia, sidomos për romantikët, qëndron në dashuri. Kushdo që ka fatin për ta jetuar atë, të paktën një herë në jetën e tij, e di saktësisht se ai, jo rastësisht, ndjek ritmin e rrahjeve të zemrës, majat e larta të gëzimit, të krahasuara me momente të errëta të vuajtjes dhe dhimbjes. Janë pikërisht majat kulmore ato që na bëjnë të ndihemi të gatshëm të bëjmë gjithçka, për të prekur hënën ndërsa ushqejmë në flakën e dashurisë për partnerin.
Në të njëjtën mënyrë, si rrufeja nga qielli i kthjellët blu, në një periudhë shumë të shkurtër, këto të fundit janë në gjendje të prishin çdo siguri dhe të na bëjnë të biem në harresë, paranojë dhe dobësi. Ky është një fenomen i durueshëm, por vështirë për t’u menaxhuar në një marrëdhënie të qëndrueshme.
Ju thoni se e doni shiun, por kur bie shi ju hapni ombrellën tuaj.
Ju thoni se ju e doni diellin, por kur shkëlqen ju kërkoni hijen.
Ju thoni se e doni erën, por kur ajo fryn ju mbyllni derën.
Kjo është arsyeja pse kam frikë kur ju thoni se më doni. William Shakespeare
Dashuria është si urrejtja, është një prani e vazhdueshme në zemër. Dyshimi, hezitimi për sigurinë, kjo zonë e bezdisshme dhe dekurajuese gri, nuk mund të çojë në qetësi. Të duash do të thotë të duash kaq mirë dhe aq shumë vetveten saqë ata e njohin njëri-tjetrin dhe kanë një ide të qartë për atë që dëshirojnë.
Nëse ky kusht i domosdoshëm dhe i pamjaftueshëm nuk ekziston, si në një teoremë matematikore, nuk mund të jemi në gjendje t’i japim dashuri dikujt tjetër. Prandaj ikim nga dhënë shpjegime dhe me guxim kërkojmë respekt për ndjenjat tona.
Dashuria nuk është problem, pasi nuk është një mjet: vetëm shoferi, udhëtarët dhe rruga janë problematike. Franz Kafka
Kur nisim një udhëtim, zgjedhim si të shkojmë, që të arrijmë në destinacion. Ata që ndalen në gjëra të tepërta mendojnë se qëllimi është gjithçka, sepse aty arrihet lumturia.
Nëse jo, sa prej jush do të pranonin të bënin një udhëtim për orë të tëra me dikë të mërzitshëm apo të pakëndshëm ose thjesht jo të ngjashëm me ne?
Këtu, imagjinoni një jetë të tërë si kjo. Duhet të jemi të sinqertë me veten, të kuptojmë se çfarë na bën të mundim zemrat tona aq shumë sa të injorojmë majat e ulëta dhe të zgjedhim dikë që, me makinë, tren, aeroplan, udhëton atë udhëtim me shpejtësinë tonë, përballet me çdo vështirësi dhe nuk ka kohë për të menduar për qëllimin, sepse ajo që ka rëndësi është se si jetoni udhëtimin.
“Zgjidhni një dashuri që do t’ju japë zgjidhje dhe jo probleme. Siguri dhe jo frikë. Besim dhe jo dyshim”. Paulo Coelho
Ji i lirë të zgjedhësh, por mbi të gjitha lejoje veten të zgjidhet nga ata që duan të zgjedhin ty çdo ditë.
Burimi / http://www.curiositadallarete.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
