Njerëzit e mirë gjithmonë kanë pak pluhur çudibërës në xhepat e tyre, të jenë në gjendje të bëjnë të pamundurën për të tjerët, të japin gëzim dhe lumturi. Sidoqoftë, nganjëherë të bërit mirë dhe mos marrja asgjë në këmbim mund të dëmtojë dhe shkaktojë shumë plagë që përpiqen t’i fshehin.
Sigurisht është një ndjenjë që e njihni mirë. Ka njerëz që nuk mund ta kuptojnë kufirin midis vetes dhe të tjerëve. Njerëzit të cilët as nuk pyesin për kufij, të cilët nuk bëjnë dallim midis asaj që është “imja” dhe asaj që është “e jotja”. Në të vërtetë, njerëzit, jeta e të cilëve ka kuptim vetëm kur bëjnë të lumtur të tjerët.
Ka plagë që përpiqemi t’i fshehim, sepse kujtimi i tyre na lëndon ose na poshtëron. Sepse na kthejnë në atë moment në të cilin ne kemi dhënë gjithçka për dikë dhe nuk kemi marrë asgjë në këmbim ose, akoma më keq, kemi marrë plagën e tmerrshme të tradhtisë.
Njerëzit e mirë nuk janë të dobët ose naivë. Ata thjesht kuptojnë gjuhën e respektit dhe të dashurisë, të mbushur me përulësi dhe altruizëm. Ndoshta për shkak të kësaj, nganjëherë ata ndihen të vendosur në një botë plot egoizëm dhe kalimtare, të emocioneve që nuk zgjasin dhe që janë thyer, ditë pas dite.
Bota nuk është gjithmonë ashtu siç dëshirojmë apo siç e perceptojmë në thellësitë e zemrës. Ka ndjenja që nuk janë në rregull. Për këtë ne duhet të mësohemi me kaosin dhe, mbi të gjitha, duhet të dimë se si të themi mjaftueshëm kur është e nevojshme. Kur vetëvlerësimi ynë është në rrezik.
Njerëzit e mirë luftojnë me betejat që askush nuk i sheh
Njerëzit e mirë janë shumë më tepër se ato që tregojnë. Ata luftojnë me betejat që vetëm ata i dinë, duke heshtur dhe duke fshehur hidhërimin pas një buzëqeshje të butë, sepse ata nuk duan të duken të dobët ose nuk lejojnë të ankohen tek të tjerët për problemet e tyre. Ata janë të përulur dhe durojnë zhgënjimet pa rënë.
Njerëzit e mirë dëgjojnë pa gjykuar, flasin pa shkelur dhe respektojnë pa përbuzur. Tre vlera të thjeshta, të cilat ata i presin edhe nga të tjerët. Por që jo gjithmonë i marrin.
Ndoshta dikush do të befasohet nga kjo mënyrë e katalogimit të tyre: njerëz “të mirë”. A nuk jemi të gjithë të mirë? A ka ndonjë që dëshiron dëmin e tjetrit apo sillet me qëllim në një mënyrë të dëmshme? Ne nuk shpresojmë, por e vërteta është se ka njerëz që dalin jashtë vetes për mirësinë e tyre pa kufizime dhe të cilët ndonjëherë janë lënduar nga kjo. Këto janë tiparet e përgjithshme që i karakterizojnë ato:
Ka njerëz për të cilët lumturia vjen nga dhënia e gjithçkaje për të tjerët. Ata kujdesen thellë për këdo që është pjesë e rrethit të tyre shoqëror dhe më gjerë. Ata janë gjithashtu shumë të ndjeshëm ndaj “dhimbjes së së të tjerëve”, ndaj pabarazive dhe vuajtjeve të të tjerëve.
Kjo ndjeshmëri shpesh i udhëheq ata për të kryer veprime që të tjerët nuk i kuptojnë: të bëjnë favore për njerëzit që nuk e dinë ose të dëshmojnë në situata të pazakonshme.
Njerëzit e mirë rrallë thonë “jo” për diçka, dhe kjo nuk është për shkak se ata janë shumë të dobët ose jo shumë bindës. Kjo është sepse, nga thellësia e zemrave të tyre, ata duan të investojnë kohë dhe përpjekje për njerëzit që e kërkojnë atë.
Për njerëzit e mirë, nuk ka lumturi më të madhe sesa dhënia e lumturisë për të tjerët, duke parë një buzëqeshje dhe ndjenjë të dobishme. Duke ditur se ajo që ata bëjnë është e rëndësishme dhe pasuruese.
Problemi kryesor në gjithë këtë është se ata janë në gjendje t’i japin gjithçka të tjerëve, deri në pikën e të qenit pa forcë, pa frymë dhe pa energji. Dhe ata e bëjnë këtë aq shpesh, sa që pjesa tjetër e njerëzve pranojnë se nuk kanë nevojë për ndonjë gjë, se janë gjithmonë të disponueshëm dhe se pas buzëqeshjes së tyre ka buzëqeshje të tjera, por për fat të keq nuk është gjithmonë kështu.
Edhe njerëzit e mirë mund të thonë mjaft
Edhe njerëzit e mirë mund dhe duhet të jenë në gjendje të thonë “mjaft” në kohën e duhur, sepse nganjëherë të tjerët luajnë me zbrazjen e tyre ditë pas dite derisa mbeten pa vetëvlerësim, vlera dhe integritet. Ata nuk lejojnë që të zhyten në këtë humnerë.
Të qenit i mirë nuk do të thotë që ju mund të më shfrytëzoni mua për qëllimet tuaja ose që ju të mund ta thyeni zemrën time me shigjetat tuaja të qëllimeve të mëvonshme. Të jesh i mirë do të thotë t’i japësh vetes mundësinë për t’u rritur me mua, për të shkëmbyer diçka dhe për të ecur dorë për dore përgjatë rrugëve plot besim, ku askush nuk është më i mirë se të tjerët.
Në realitet, nuk është e lehtë të vendosësh kufizime ose të thuash mjaft, kur ne nuk kemi bërë asgjë, përveçse të japim më shumë se sa na lejoi shpirti ynë. E megjithatë, një gjë duhet ta kemi të qartë: ne nuk jemi prej hekuri dhe zemra jonë nuk është një shkëmb. Ne jemi bërë prej mishit dhe emocionesh, ato që shpesh dalin të thyera dhe të prera në copa.
– Nëse jeni të aftë për dashur dhe përkushtuar ndaj të tjerëve, duhet gjithashtu të jeni në gjendje të kuptoni se kush i meriton këto përpjekje dhe kush jo.
– Ju do kuptoni se nuk do të bëheni egoist nëse ndonjëherë do t’i jepni përparësi vetes dhe do u thoni mjaft atyre që nuk ju konsiderojnë dhe ju bëjnë të ndiheni si dikush që nuk jeni. Për shkak se ata përdorin egoizmin, nuk iu vlerësojnë ose respektojnë.
– Dhënia e lumturisë, vëmendjes dhe gëzimit të të tjerëve është gjëja më fisnike në botë: kjo është ajo që ju përcakton. Mos lejoni që dikush t’ju bëjë të pendoheni për atë që jeni dhe mendoni. Ju vetëm duhet të vendosni kufij dhe kultivoni lumturinë tuaj në mënyrë që ju të mund ta ndani me të tjerët.
Jeta është shumë e shkurtër për t’iu kushtuar atyre që nuk ju meritojnë, atyre që vetëm ju bëjnë të vuani dhe qani. Sepse njerëzit e mirë kuptojnë vetëm një gjuhë: atë të gëzimit dhe të dashurisë së sinqertë.
Burimi / http://aprilamente.info
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
