Gjërat e këqija u ndodhin njerëzve të mirë. Sepse fati është arbitrar, bota është e verbër dhe egoizmi është me bollëk. Megjithatë, njerëzit e mirë nuk heqin dorë kurrë nga rrënjët e tyre pavarësisht zhgënjimeve të tyre. Në fakt, ata që mendojnë me zemër nuk e kuptojnë as përbuzjen apo ftohtësinë.
Është më mirë të ndihesh mirë apo të bësh mirë?
Studiuesit arritën në përfundimin se ekzistojnë dy lloje qëllimesh jetësore te njerëzit dhe se secili prej tyre ka implikime biologjike.
Kategoria e parë përfshin njerëz që karakterizohen nga aspirata drejt mirëqenies hedonike. Me fjalë të tjera, një lloj lumturie që buron ekskluzivisht nga vetëkënaqësia, në kërkimin jetësor për mirëqenien e tij.
Llojet e dyta të njerëzve janë ata që shfaqin ‘ mirëqenie eudaimonike’. Kjo nënkupton një lloj tjetër qëllimi shumë më të thellë dhe më të lartë. Në fakt, këta njerëz përpiqen të zhvillohen dhe të rriten në mënyrë që t’u japin të tjerëve më të mirën nga vetja.
Të mendosh dhe të veprosh me zemër ia vlen
Është shumë e mundur që të keni kaluar një periudhë në jetën tuaj kur qëllimet tuaja ishin thjesht hedonike. Megjithatë, larg nga ta shohësh atë si një pasqyrim të qartë të një akti egoizmi, duhet ta kuptosh atë vetëm si një fazë më shumë në rritjen tuaj personale. Në fakt, ndonjëherë ne jemi të gjithë eksplorues të thjeshtë. Ne duam të eksperimentojmë, ta lëmë veten të përqafohet nga jeta, ta thithim atë, ta kënaqim veten dhe ta konsumojmë në kafshime të mëdha.
Megjithatë, pak nga pak ngjitesh në piramidën e nevojave të tua derisa të kuptosh se përbën një tërësi të ndërlidhur. Një rrjet i mrekullueshëm dhe kompleks i ndërlidhur ku veprimet tuaja kanë një efekt te të tjerët . Të bësh mirë dhe të veprosh me zemrën tënde do të thotë të sjellësh harmoni në kaos. Në fakt, mund të jetë një fener në mes të errësirës ose fatkeqësisë
Besojeni apo jo, të qenit njeri i mirë nuk kërkon që të jeni hero. As nuk kërkon që ju të përfshiheni në veprime të rrezikshme për të tjerët ose të përpiqeni të fitoni mbi të gjithë njerëzimin. Njerëzit e mirë janë të matur, por të shkëlqyeshëm, të heshtur por të lumtur dhe të përulur, por të pamasë, ashtu si zemrat e tyre.
Përgatiti K.M
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
