Të gjithë njohim njerëz që jetojnë për të tërhequr vëmendjen te vetja. Në formën e tyre më intensive, ato janë të çekuilibruara, që i përkasin një grupi më të madh çrregullimesh të personalitetit.
Nën këtë kategori, i njohur gjithashtu si Grupi B i çrregullimeve të personalitetit në DSM-IV, ekziston një çrregullim personaliteti i karakterizuar nga një model i kërkimit të tepruar të vëmendjes. Ata priren të kalojnë pa u vënë re nga shoqëria, sepse zakonisht përshtaten mjaft mirë në shoqëri dhe në vendin e punës. Por thembra e tyre e Akilit është në marrëdhëniet e tyre personale, pasi ata janë shumë emocionalë dhe dramatikë, duke përdorur manipulimin për të marrë atë që duan.
Këta njerëz karakterizohen nga shqetësime emocionale, afektive dhe motivuese. Sipas Shoqatës Amerikane të Psikologjisë, ky çrregullim i personalitetit karakterizohet nga një model i kërkimit të tepruar të vëmendjes. Zakonisht zhvillohet në fillim të moshës madhore dhe përfshin joshje të papërshtatshme dhe një nevojë të tepruar për miratim.
Modeli i përgjithshëm i kërkimit të tepruar të vëmendjes
Njerëzit që vazhdimisht kanë nevojë për vëmendje priren të kenë aftësi të mira sociale, megjithëse i përdorin ato për të manipuluar të tjerët dhe kështu bëhen qendra e vëmendjes, duke u demoralizuar nëse nuk mund të tërheqin ndonjë interes. Ata varen shumë nga rëndësia që janë, duken se kanë një vetëbesim të fortë, megjithëse kjo nuk është e vërtetë. Ata kërkojnë ta riafirmojnë atë përmes kërkesave të tyre të vazhdueshme për vëmendje. Ata janë si fëmijët që aktrojnë ose “performojnë” duke kënduar ose kërcyer për të tërhequr vëmendjen e të rriturve.
Modeli i përgjithshëm i humorit të tepruar dhe kërkimit të vëmendjes ndodh në kontekste të ndryshme:
Ata nuk ndihen rehat në situata ku nuk janë në qendër të vëmendjes.
Ndërveprimet e tyre me të tjerët përfshijnë një komponent seksualisht joshës ose provokues.
Emocionet e tyre janë sipërfaqësore dhe ndryshojnë me shpejtësi.
Ata përdorin pamjen e tyre fizike për të tërhequr vëmendjen te vetja.
Mënyra se si flasin është tepër subjektive dhe i mungon nuanca.
Shprehja e tyre emocionale është dramatike, teatrale dhe e ekzagjeruar.
Ata janë mbresëlënës dhe ndikohen lehtësisht nga njerëzit ose rrethanat e tjera.
Ata mendojnë se marrëdhëniet e tyre janë më intime se sa janë në të vërtetë.
“Njerëzit me një ego të madhe duhet të jenë në qendër të vëmendjes, të dëshirojnë njohjen dhe të kujdesen shumë pak për të tjerët. Përkundrazi, të kesh një vetëvlerësim të shëndetshëm na lejon të respektojmë dëshirat tona, si dhe ato të të tjerëve.” -Andrew Matthews
Njerëzit me një nevojë të madhe për dashuri
Njerëzit me emocione të larta zakonisht gabojnë kur vlerësojnë situatën e tyre personale. Ata janë jorealistë, dramatizojnë dhe ekzagjerojnë vështirësitë e tyre. Ata gjithashtu mund të ndryshojnë punë shpesh, ashtu si mërziten lehtësisht, duke preferuar të largohen nga zhgënjimi në vend që të përballen me këtë çështje. Kjo është arsyeja pse ata janë gjithmonë në kërkim të diçkaje të re dhe emocionuese, e cila tenton t’i çojë ata në situata të rrezikshme.
Në nevojën e tyre për dashuri dhe vëmendje fshihet një sasi e madhe egoizmi. Në përgjithësi, e vetmja gjë për të cilën shqetësohen apo kujdesen janë vetvetja. Ata janë shumë të shoqërueshëm dhe u pëlqen të jenë të rrethuar nga njerëz, por vetëm nëse mund të jenë në qendër të interesit. Nëse dikush po kalon një kohë të vështirë, nuk është aq e rëndësishme, përveç nëse ata mund të bëhen të domosdoshëm në situatë.
Ata gjithashtu priren të kenë zili për këdo që përpiqet t’i kalojë ose të konkurrojë me ta në kërkimin e tyre për vëmendje. Ata përdorin seksin dhe tërheqjen fizike për të tërhequr vëmendjen. Ata mendojnë se janë njerëzit më tërheqës në botë dhe nuk kanë frikë të jenë provokues dhe madje të papërshtatshëm, duke menduar se të tjerët tërhiqen jashtë mase prej tyre edhe kur nuk ka arsye për të menduar kështu.
Objektivi i tyre kryesor është të vihen re dhe të bëjnë bujë kudo që shkojnë. Ata varen shumë nga ndjenja e rëndësisë.
Rekomandohet që ata të kërkojnë ndihmë profesionale për të arritur një vetëbesim të shëndetshëm dhe të kuptojnë dhe të përvetësojnë idenë se ka gjëra të tjera më të këndshme se njohja e jashtme, si për shembull kujdesi për njerëzit që duan apo edhe për veten.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
