Më pëlqejnë njerëzit që përqafojnë me sytë e tyre. Ata që, pa thënë asgjë dhe kur gjithçka rreth e qark hesht, janë në gjendje të na shoqërojnë në momentet tona më të vështira. Ata njerëz që, me shkëlqimin e thjeshtë të shikimit të tyre, transmetojnë një pafundësi emocionesh që na ndihmojnë të mbledhim veten. Pa e detyruar të lë përshtypje, me dëshirën e vetme për të qëndruar pranë.
Njerëz të dashur, magjikë dhe me një zemër të madhe. Ekspertë në transmetimin e qetësisë dhe ndihmës për të fluturuar, gati për të ndriçuar dhe për të infektuar të gjithë me dritën e tyre. Miqtë e mirësisë dhe shpresës, por mbi të gjitha të dashurisë për të tjerët.
Njerëzit që përqafojnë me sy nuk janë vetëm magjepsës, ata duhet të admirohen. Ata janë një shembull për t’u ndjekur dhe një thesar për t’u mbajtur.
“I vetmi simbol epërsie që unë njoh është mirësia.” -Ludwig van Beethoven-
Njerëzit që përqafojnë me shikim, njerëz magjik
Është e lavdërueshme magjia e këtyre njerëzve, lehtësia e tyre në transmetimin e qetësisë dhe duke na bërë të kuptojmë se çdo moment me ta është unik. Ata janë të dashur, të sjellshëm, të respektueshëm dhe të pajisur me ndjeshmëri të madhe.
Pavarësisht nga aftësia e tyre e madhe për të kuptuar se si të përqafojnë me sytë e tyre dhe të dinë të shprehin veten në gjuhën jo-verbale, fjalët e tyre mbërrijnë gjithmonë në kohën e duhur. Ata kurrë nuk thonë shumë, as shumë pak. Ata u japin atyre si fara për të rritur një lule të bukur te të tjerët: vetëvlerësim. Një lule që do të lulëzojë vetëm nëse ata që e marrin atë do të jenë në gjendje ta ujitin dhe të kujdesen për të.
Magjia e tyre konsiston në aftësinë për të marrë gjëra të jashtëzakonshme duke filluar nga thjeshtësia dhe përulësia, pa zbuluar sekretin e tyre, gjë që është veçse mençuria e tyre e pafundme e brendshme. Strategjia e tyre e madhe është kontrolli i heshtjes për të ndezur ndjenjat, për të shëruar plagët dhe për të mësuar të tjerët se si të bëjnë të njëjtën gjë. Prania e tyre është si një strehë, sepse ata janë në gjendje vetëm të ngrenë kube qetësie dhe sigurie, duke përdorur dashurinë për të lidhur së bashku këto dy ndjenja.
Specialistë për të sjellë dritë në ditët e errëta
Njerëzit që përqafojnë me sytë e tyre nuk dallohen vetëm nga magjia e tyre, por edhe nga drita që i dallon ato. Një rrezatim i vërtetë i mirësisë, i aftë të shkëlqejë milje larg dhe i dallueshëm edhe me sy të mbyllur për shkak të intensitetit të madh dhe dridhjes së brendshme që shkakton.
Ata janë specialistë në sigurimin e ditëve të errëta të të tjerëve. Ato ditë kur gëzimi nuk është atje, motivimi është zhdukur dhe trishtimi udhëheq. Këta njerëz nuk mërzisin, as nuk detyrojnë të tjerët të jenë të lumtur. Ata vetëm dëgjojnë, duke na bërë të ndihemi të dëgjuar, vlerësuar dhe kuptuar. Duke na bërë të ndihemi, me një fjalë, të dashur.
Njerëzit që përqafojnë me sytë e tyre dinë të dëgjojnë, sepse e dinë se është një nga strategjitë më të mira për t’u lidhur me të tjerët.
Këta njerëz i japin dritë errësirës, por nuk na detyrojnë të ndezim dritën tonë, sepse e dinë se sa e rëndësishme është përballja me ditët e errëta. Ata janë ngjitës. Ata janë të pajisur me durim të madh dhe aftësi për të dhënë liri dhe për të qenë empat me tregimet e të tjerëve, deri në pikën e shikimit si një planet tjetër.
Ata kanë një ndjeshmëri të veçantë për t’u lidhur, për të ndërtuar besim dhe interes te të tjerët. Vetëm shikojini ata në sy për të gjetur. “Jam këtu” dhe “Mos u bëni merak”, shprehje të shpeshta të shikimit të tyre. Ata janë markë e tyre, si dhe mbështetja e shumë njerëzve.
Nëse ka siguri për këta njerëz, është se pavarësisht nga çdo gjëje, ata kurrë nuk do të bëjnë asgjë për të parandaluar rritjen e të tjerëve. Për këtë arsye ata nuk mbrojnë shumë ose përpiqen të shmangin ose të shpëtojnë, ata janë më shumë se ideja që, sapo të rindërtohet, është personi i vetëm që duhet të rifillojë udhëtimin.
“Duhet të shohim detajet. Ato e shpërndajnë jetën tonë të guralecave për të na udhëhequr. ” -Katherine Pancol-
Njerëzit që përqafojnë me shikimin e tyre janë të paharrueshëm. Ne duhet të kujdesemi për ta, t’u japim kohën tonë dhe të rrisim atë që bëjnë ata. Sepse edhe pse dashuria e tyre është e pafund, edhe ata duhet të dëgjohen. Ne kujdesemi për ata që kujdesen për ne, sepse e meritojnë dhe për shkak se kanë nevojë për të. Për më tepër, është e vetmja mënyrë për të forcuar lidhjet tona me ta në një mënyrë të pathyeshme.
Faleminderit njerëz të mirë, faleminderit njerëz magjik. Faleminderit që na dhatë shoqërinë tuaj.
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / lamenteemeravigliosa.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
