Cenueshmëria është ajo që na bën qenie unike, mbi të gjitha njerëz. Duke njohur dobësitë tona, ne e pranojmë gjendjen tonë si qenie njerëzore. Megjithatë, shumë herë përpiqemi të fshihemi dhe të mos i njohim aspektet për të cilat e konsiderojmë veten të dobët, duke u shfaqur kështu të tjerëve në mënyrë joautentike.
Kur fshehim se kush jemi, biem në vetëmashtrim, në mohim të esencës sonë, duke humbur lidhjen me njerëzit e tjerë.
Për ndonjë arsye, ekziston një model sjelljeje në kulturën tonë që na bën të duam të fshehim dobësitë tona; një model sipas të cilit njeriu duhet ta tregojë veten gjithmonë në formën e tij më të mirë, duke u përpjekur të jetë më i miri.
Çfarë do të thotë të jesh gjithmonë më i miri?
Kur merremi me punët tona të përditshme, qoftë në jetën profesionale apo personale, e bindim veten se duhet të jemi më të mirët me çdo kusht. Ka shumë që jetojnë në këtë mënyrë, sipas idealit të një jete që synon të arrijë titullin e “më të mirit” në ato fusha që i konsiderojnë të rëndësishme.
Por realiteti e kthen secilin prej nesh në vendin e vet, duke nxjerrë në pah kufijtë dhe vështirësitë tona; dhe e gjithë kjo ndodh përgjithësisht brenda një sërë rrethanash në ndryshim të vazhdueshëm mbi të cilat nuk kemi kontroll.
Kështu funksionon jeta: na bën të rrëshqasim, na ngadalëson dhe na bën të reflektojmë. Çelësi dhe vendosja e gjithçkaje nuk është të jesh më i miri në diçka, sepse atëherë do të ishim në konkurrencë dhe krahasim të vazhdueshëm me të tjerët. Ky proces na çon në kufijtë e vetëkërkesave, deri në atë pikë sa nuk kemi më asnjë konsideratë për veten dhe procesin tonë të të nxënit. Madje mund të humbasësh një perspektivë të qartë mbi prioritetet e tua jetësore; Po shkojmë drejt shkëputjes nga vetja, një dimension në të cilin nuk e dimë çfarë duam apo ku po shkojmë.
Pranimi i cenueshmërisë suaj
Pranimi i cenueshmërisë së dikujt para vetes dhe të tjerëve kërkon një demonstrim guximi dhe vlere, pasi nënkupton aftësinë për ta pranuar veten ashtu siç është; me plagët e tyre, punët e tyre të papërfunduara, gabimet e tyre. Këtu fillon procesi që na çon drejt një zhvillimi të vërtetë të brendshëm, përmes të cilit do të jemi në gjendje ta duam veten pa kushte, duke arritur një gjendje mirëqenieje dhe paqeje më të madhe.
Evolucioni do të fillojë kur ta pranojmë gjendjen tonë si qenie njerëzore, duke përcaktuar motivimet tona për të vazhduar:
Ne jetojmë në kushte dhe rrethana që shumë shpesh nuk mund t’i kontrollojmë.
Aftësia jonë për të bërë atë që dimë ta bëjmë me maksimumin e aftësive tona, duke zbuluar dhe forcuar potencialin tonë, varet nga vullneti ynë.
Njihni që çdo person ka një ritëm, kontekst, rrethana, sfida dhe prioritete të dallueshme.
Të japësh më të mirën tënde, të rritesh dhe të tejkalosh veten është mënyra më e mirë për të përparuar.
Të pranosh kufizimet e tua pa e kritikuar veten, të mësosh ta kuptosh veten dhe të bëhesh njerëz më të dhembshur dhe të ndershëm.
Ne mund t’i kapërcejmë kufizimet tona vetëm pasi t’i njohim ato.
Tregohuni si njerëz autentikë
Zhvillimi i procesit të pranimit të dobësisë sonë na çon të përballemi me veten tonë. Në këtë mënyrë, do të fitojmë akses në autenticitetin tonë, duke e bërë më të lehtë lidhjen me njerëz të tjerë. Pranimi i vështirësive tona pa frikën e refuzimit, pa frikën e ekspozimit të dobësive tona, do të na çojë drejt heqjes së maskës që mbajmë zakonisht , asaj me të cilën mbajmë marrëdhënie sipërfaqësore. Duke vepruar kështu, do të krijojmë hapësirë për veten tonë më natyrshëm në realitet, duke u lidhur me të tjerët në një mënyrë më të ndershme dhe autentike.
Duke pranuar të jemi të prekshëm, do të jemi në gjendje të jemi më njerëzorë , do të pranojmë papërsosmëritë tona dhe rrjedhimisht edhe ato të të tjerëve.
Do të heqim nga vetja çdo arrogancë dhe superioritet , pa e konsideruar veten superior ndaj të tjerëve. Është jashtëzakonisht pretencioze të këmbëngulësh të jesh më i miri me çdo kusht: në fund humb jetën.
Me pranim, ne mund të kapërcejmë kufizimet dhe frikërat tona, thjesht mund ta tregojmë veten ashtu siç jemi dhe më në fund do të jemi versioni më i mirë i vetes.
Në këtë video, studiuesja Brene Brown shpjegon në mënyrë brilante pasojat e cenueshmërisë, duke ilustruar rëndësinë e saj për të përparuar si qenie njerëzore.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
