Nuk e di se çfarë do të bëj për të dalë nga ky tunel ku jam bllokuar. Jeta ndonjëherë është aq e mbushur me mjegull sa rrezikon të marrësh një kthesë të gabuar dhe madje të mendosh se bota do të përfundojë nesër. E di, megjithatë, se kjo situatë është rezultat i verbërisë së shkaktuar nga të gjitha emocionet dhe mendimet negative që më mundojnë. Brenda e di me siguri që do të mund të dal nga kjo. Sepse këtë ndjesi e kam ndjerë edhe herë të tjera dhe gjithmonë kam arritur ta kapërcej.
Janë disa situata që tani, duke i parë nga një këndvështrim tjetër, më bëjnë të mendoj se i kam tejkaluar kufijtë e mi, duke marrë parasysh rrezikun që ato përfaqësonin realisht. Në ato momente, drama më e madhe ishte ajo që krijova në mendjen time. Megjithatë, ka ende besime dhe këndvështrime që duhet t’i rishikoj, duhet të gjej qetësinë disi.
Fundi është gjithmonë një fillim i ri
Fundi i diçkaje është gjithmonë një moment i vështirë, demoralizues. Ai trishtim që na shoqëron kur mbarojmë një libër apo serialin tonë të preferuar, ajo frika që na pushton kur përballemi me mundësinë e ndarjes nga partneri dhe shkatërrimit të idesë së dashurisë së përjetshme, këto emocione na shkaktojnë një ndjesi që ne duam të shmangim të gjitha kostot. Megjithatë, kjo gjithashtu na pengon të marrim vendime që do të ishin të dobishme. Për shembull, nuk është negative të përfundoni një lidhje nëse nuk ka më ndonjë lidhje tjetër përveç kujtimeve, nëse është një marrëdhënie që në fakt mund të jetë shkak vuajtjeje. Ne e bindim veten për të kundërtën, megjithatë, dhe mbajmë pozicionin tonë, të fortë në një ndjenjë të rreme besnikërie ndaj tjetrit, ndërkohë që tradhtojmë veten.
Ndonjëherë ndarja ose lënia e diçkaje pas nuk është një vendim që e marrim me vetëdije. Ndonjëherë rrethanat na detyrojnë të mbyllim një rreth dhe e bëjnë këtë pa na dhënë mundësinë të bëjmë një hap prapa . Kjo është një goditje e rëndë për ne. Ne nuk jemi gati të vendosim dhe nuk është as diçka që e duam vërtet.
Ne i konsiderojmë gjërat e gjata, të përjetshme, të sigurta të bukura, të mira, e kundërta e kundërta e këtyre situatave është negative për ne. Kjo është ajo që na mësuan që në moshë të re, ajo që na shtyn të lidhemi me objekte, situata dhe njerëz të ndryshëm. Kjo është arsyeja pse ne luftojmë të heqim dorë, të heqim dorë, të marrim vendime që përfaqësojnë një fund.
Fundi mbyll një cikël, është e vërtetë. Faza që marrin fund dhe nuk përsëriten. Nuk mund ta kthesh kasetën, nuk ka asnjë mënyrë për ta bërë të shkuarën të bëhet sërish e tashmja. Ajo që ne nuk jemi të vetëdijshëm është se çdo fund në fakt shënon një fillim të ri: frika verbon realitetin. Nëse diçka përfundon, atëherë është një mënyrë e shkëlqyer për të nisur shtigje të reja me forcën që na ka dhënë përvoja.
Kur jeta bëhet e vështirë, ne mund të humbasim rrugën, por nuk dorëzohemi
Le të heqim qafe ato besime që e bëjnë të duket sikur fundi i diçkaje është materializimi i një dështimi. Kjo nuk sjell asgjë përveç zhgënjimit dhe ankthit të madh që na paralizon dhe na pengon të ecim përpara, dëmton vetëvlerësimin tonë duke na bërë të mendojmë se ka një lloj magjie të zezë brenda nesh që është mjaftueshëm e fuqishme për t’i dhënë fund çdo projekti të rëndësishëm.
Ne kemi më shumë rezistencë sesa mendojmë, një aftësi për të kapur stimulin edhe kur mendja tenton të harrojë se ne e kemi bërë tashmë këtë. Ne kemi pasur shumë momente në të kaluarën duke menduar se kemi arritur në fund ose kemi arritur në fund, por kur më së paku e prisnim, u shfaqën mundësi të reja.
Është e dhimbshme t’i japim fund një situate që na bëri të lumtur, që na dha kaq shumë momente të bukura. Ne “mësohemi” me sigurinë e rutinës. Mos largimi nga përditshmëria është ajo që na bën të ndihemi të sigurt dhe të sigurt se gjithçka do të jetë mirë. Tani jemi mësuar të jemi në zonën tonë të rehatisë: të ngrohtë, të këndshëm, mikpritës. Ne jemi vërtet mirë atje, por vjen një moment kur ndihemi sikur jemi në vend. Për më tepër, sado që duam të jemi të sigurt, fatkeqësitë, problemet dhe vështirësitë janë gjithmonë në fshehje për të na vënë në provë.
Në këtë pikë, e di me siguri se rrethanat më të pakëndshme do t’i shoh si një mundësi dhe jo si një dëmtim. Sepse pasi të kem shmangur situata të ndryshme që më kërkonin të merrja vendime, herët a vonë do të arrij në një rrugë qorre ku, dua apo jo, do të më duhet të provoj vendosmërinë time.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
