Kur mendojmë se nuk kemi kurrë kohë, gjendja jonë shpirtërore dëshpërohet, ashtu si edhe rezultatet në punë dhe ndërveprimi ynë shoqëror. Të jesh një person që do ti bësh të gjitha mund të jetë një zgjidhje, por të marrësh kohë për të mos bërë asgjë është gjithashtu për të mos u nënvlerësuar.
Nëse edhe ti je vazhdimisht i përhumbur nga ndjenja se nuk ke kurrë orë të mjaftueshme, dije se nuk je vetëm. Njerëz të panumërt vuajnë nga ajo që quhet “varfëria në kohë”, ose ndjenja e të pasurit shumë pak për t’iu përkushtuar gjërave që doni të bëni.
BËRJA E SHUMË GJËRAVE NUK NA LË KOHË
Dëshira për të bërë shumë gjëra: do të duket e qartë, por nuk duhet nënvlerësuar. Sa më shumë të përpiqesh të përshtatesh me ditën tënde, aq më i ngarkuar do të ndihesh dhe aq më pak kohë do të kesh. Është një ide e thjeshtë, por që mund të jetë e lehtë për t’u anashkaluar.
TË KONSIDEROSH KOHËN NJË ARMIK ËSHTË NJË GABIM
Koha është gjithmonë për t’u fajësuar: kur bëjmë kohë armiku, jemi të destinuar të humbasim, sepse gjërat kërkojnë hapësirën e nevojshme dhe koha nuk ngadalësohet kurrë. Për fat të mirë, ne mund të ndryshojmë marrëdhënien tonë me kalimin e orëve në mënyrë që të mos luftojmë më kundër saj, të mësojmë ta menaxhojmë atë dhe të kuptojmë se kur dhe nëse mund të bëjmë një aktivitet të caktuar, në një ditë tashmë të plotë.
NXITIMI PËR TË ARDHMEN NA NDJEK
Kur jemi vërtet të zënë dhe mendja na thotë se duhet të bëjmë më shumë, përfundojmë duke nxituar për të arritur tek gjëja tjetër. Rezultatet negative janë të shumta: ne bëjmë gjithçka, por e bëjmë keq, nuk kënaqemi dhe nuk performojmë në maksimumin tonë.
Ky zakon krijon më shumë stres temporal sepse zmadhon gjithçka që duhet të bëjmë që nuk mund ta bëjmë tani. Ajo gjithashtu pengon çdo argëtim që mund të gjejmë në atë që po ndodh tani.
KAOS PËR TË BËRË MË PAK
Nëse mund të lidhemi me sikletin që kemi për të mos pasur kohë të mjaftueshme, tashmë po bëjmë një hap përpara, duke pranuar se kemi një problem. Megjithatë, jo gjithmonë, ngadalësimi, përpjekja për të bërë më pak, na çon drejt synimit tonë.
Është padyshim e nevojshme, duhet të kuptojmë se nuk mund të bëjmë gjithçka, se ka gjëra për t’u dorëzuar dhe të tjera në të cilat nuk duhet domosdoshmërisht të japim të gjitha energjitë tona. Në të njëjtën kohë, megjithatë, një ngadalësim i mprehtë i ritmit tonë të jetës nuk është i shëndetshëm dhe duhet gjetur një ekuilibër i nevojshëm midis para dhe pas.
ÇFARË TË BËJMË PËR VETEN TONË?
Le t’i japim vetes një tampon mes aktiviteteve, në vend që të përpiqemi të fusim diçka tjetër. Le t’i japim vetes pak më shumë hapësirë për të menduar dhe për të marrë frymë. Kur nuk bëjmë asgjë, është në rregull të mos bëjmë asgjë. Le të zvogëlojmë numrin e detyrave në listën tonë të përditshme për të bërë me ato që janë vërtet thelbësore dhe të përqendrohemi në bërjen e tyre mirë dhe pa stres.
Burimi / https://www.thewom.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
