Nuk ka shkop magjik që me një prekje të sjellë fat dhe sukses në jetë, sepse suksesi nuk troket në derën tonë pa ftesë. Nëse duam të arrijmë sukses, duhet ta ndërtojmë dhe t’i japim formën që duam. Në këtë kuptim, ne duhet të kufizojmë atë që duam të arrijmë, me fjalë të tjera të ndjekim erën e favorshme. Pasi të identifikohet, një stërvitje e mirë dhe një dozë shprese në formën e energjisë do të na japë forcën e nevojshme për të përballuar vështirësitë e para dhe do të na çojë drejt suksesit.
Por nuk do të jenë të gjithë trëndafila dhe lule. Dështimi, ose hija e dështimit, është afër qoshes gati për të na frikësuar ose për të na bërë të dyshojmë nëse duhet të vazhdojmë apo të tërhiqemi. Megjithatë, e gjithë kjo do të jetë pjesë e ngjitjes sonë drejt suksesit, pjesë e të mësuarit. Ne nuk duhet ta marrim këtë si një arsye për të braktisur atë që kemi filluar. Përpjekja do të ketë gjithmonë një shpërblim nëse e menaxhojmë me durim dhe zgjuarsi.
Hapi i parë është më i vështiri, por është edhe më i rëndësishmi
Marrja e hapit të parë është gjithmonë një vendim i vështirë: do të thotë të bësh një lëvizje duke filluar nga një pozicion statik. Është njësoj si shkrimtari që e gjen veten përballë një fletë të bardhë që i zgjon gjithë frikën. Pasi të jetë kapërcyer kjo pengesë, do të jetë më e lehtë për të ecur përpara, i shoqëruar nga një aleat i madh: vendosmëria.
Ne kemi frikë të hedhim hapin e parë sepse shumë herë mendja jonë parashikon vuajtje ose dështim. Një dështim që mund të mos vijë, por që po i afrohemi më shumë. Ndoshta sepse duam rezultate të menjëhershme, duam që rruga drejt suksesit të jetë sa më e shkurtër. Po, kjo do të na shkaktojë zhgënjim të madh, por të mos harrojmë se çdo gjë vjen në kohën e vet.
Sa më larg qëllimit, aq më shumë do të na duhet për të arritur atë që duam dhe aq më e vështirë do të jetë të marrim vendimin për të hedhur hapin e parë. Do të na kaplojnë shqetësimet dhe dyshimet. Po sikur të ndalemi gjatë rrugës? A do të jemi në gjendje të kapërcejmë të gjitha dështimet me të cilat do të përballemi?
“Unë nuk mundem” nuk është një opsion
Jeta jonë është plot me “nuk mundem”. Dy fjalë që janë pjesë e fjalorit tonë dhe që i përdorim më shumë seç duhet. Siç thamë në fillim të artikullit, magjia nuk ekziston. Suksesi nuk do të vijë duke na kërkuar nëse nuk e bëjmë vetë. Nuk do të jetë e mundur ta arrijmë atë nëse i vendosim kufij vetes.
Fjalët tona kanë fuqi të madhe. Nëse themi “Unë mundem”, do të jetë kështu. Ndonjëherë të gjitha gjërat negative që i themi vetes varen nga mjedisi rrethues, nga njerëzit përreth nesh që nuk na besojnë, nga njerëzit që këmbëngulin se qëllimet tona janë absurde. E gjithë kjo na bën të vëmë në dyshim aftësinë tonë për të arritur një qëllim, vetë qëllimin.
Në këto raste ka vetëm një zgjidhje. Bëj një vesh të shurdhër ndaj të gjitha komenteve të të tjerëve që nuk bëjnë gjë tjetër veçse na pengojnë në rrugën tonë drejt suksesit dhe përgjigjuni me një buzëqeshje të madhe. Ne e dimë më mirë se kushdo se çfarë jemi në gjendje të bëjmë dhe të arrijmë. Nuk ka asnjë arsye që dikush të na bëjë të dyshojmë për veten.
Planifikoni qëllimet që mund të arrihen
Mënyra më e mirë për të trajtuar dështimin që kemi aq shumë frikë është të planifikojmë paraprakisht qëllime realiste që ne e dimë se mund t’i arrijmë. Ata nuk duhet të jenë qëllime të mëdha. Gjëja më e rëndësishme është që ato të prodhojnë rezultate afatshkurtra. Në këtë mënyrë do të mbetemi në tokë, një aspekt thelbësor për arritjen e suksesit.
A do të thotë kjo se ne kemi kufij? Jo, kjo do të thotë se duhet të jemi realistë. Sepse ndonjëherë shpresat dhe ëndrrat tona na mashtrojnë dhe pritshmëritë tona zhgënjehen, duke na bërë të humbasim perspektivën e duhur.
Të hedhim hapa të vegjël të sigurt, pa humbur durimin, pa dashur të nxitojmë drejt destinacionit kur ende nuk jemi nisur, do të na përgatisë për të zgjidhur çdo problem që lind. Prandaj, kur më së paku e presim, do të fillojmë të përfytyrojmë në realitet atë që kishim në mendje. Rrallëherë do të jetë e njëjtë, sepse rruga lë gjurmën e saj, përgjithësisht pozitive.
Nëse ndalojmë së prituri suksesin, bëjmë gabime; nëse e ndjekim pa kriter, aq më keq. Që çdo gjë të shkojë mirë, është thelbësore të ndërtoni sukses ditë pas dite, me vetëbesim, pa humbur drejtimin e duhur dhe, mbi të gjitha, nëse sfida e meriton, duke i dhënë gjithçka.
Është një sfidë për të vazhduar, por është edhe më sfiduese të qëndrosh në kurs pavarësisht problemeve dhe vështirësive që lindin. E gjithë kjo është pjesë e procesit të të mësuarit. Çfarë prisni për të ndërtuar suksesin tuaj?
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
