Kjo është ajo që duhet të mbani parasysh nëse partneri/partnerja ju ka thënë se ndjen se gjithçka ka ndryshuar. Në fillim të një lidhjeje, emocionet janë të fuqishme, por me kalimin e kohës ato mund të ndryshojnë. Nëse keni dëgjuar ndonjëherë partnerin të thotë se “nuk ndihet më njësoj”, ky tekst është për ju.
Një marrëdhënie ndërtohet mbi vendimin e dy personave për të krijuar një lidhje që shkon përtej thjesht angazhimit dhe reciprocitetit. Me kalimin e kohës, është e zakonshme që të shfaqen dallime mes partnerëve, të cilat mund të lëkundin themelet e lidhjes. Por dallimet nuk janë domosdoshmërisht një arsye për t’u ndarë, për aq kohë sa pranohet dhe kuptohet shkaku i tyre. Megjithatë, ndodh që njëri partner të lodhet dhe të humbasë interesin. Çfarë ndodh nëse kjo ju ndodh juve?
Dashuria në një marrëdhënie
Një lidhje mund të krahasohet me motin: disa ditë kërcejmë në shi, të tjerat na ngroh dielli. Ndjenjat që përjetohen në fillim janë zakonisht të forta dhe bazë e lidhjes. Por si çdo emocion tjetër, edhe dashuria mund të ndryshojë me kalimin e kohës – ashtu si askush nuk është gjithmonë i lumtur apo i trishtuar. Të presësh që emocionet e para të zgjasin përjetësisht është iluzion. Me kalimin e kohës, presioni për t’u përshtatur dhe për t’u pranuar nga tjetri zvogëlohet, dhe sfida bëhet si të ushqehet marrëdhënia. Kjo nuk do të thotë se dashuria humbet, por se kërkon përkushtim të vetëdijshëm.
Dallimet dhe procesi i polarizimit
Në fazat e hershme, dallimet mes partnerëve shpesh anashkalohen për shkak të dëshirës për të kënaqur tjetrin dhe pritshmërive të ulëta. Por kur marrëdhënia stabilizohet, këto ndryshime mund të bëhen burim tensioni, sidomos nëse secili përpiqet të ndryshojë tjetrin. Në shumë raste, këto përplasje nxisin sjellje kontrolluese dhe ndjenja frustrimi. Shpesh ndikohen edhe nga mitet kulturore për rolet gjinore dhe për mënyrën se si “duhet” të jetë një lidhje. Kështu, përgjegjësia për problemet shpesh i hidhet tjetrit.
Çfarë duhet të bëj nëse partneri më thotë se nuk ndien më njësoj?
Ndryshimet që dikur janë perceptuar si tërheqëse, më vonë mund të kthehen në burim zhgënjimi – veçanërisht kur nuk komunikohen qartë. Kur ndjenjat nuk shprehen, partneri tjetër mbetet në errësirë për atë që po ndodh në marrëdhënie, gjë që shpesh çon në ndarje. Në shumë raste, terapia në çift mund të ndihmojë për të adresuar këto dallime. Dallimet nuk duhen parë si probleme personale, por si sfida të përbashkëta që kërkojnë zgjidhje të përbashkët.
Dashuria vs. Pasioni – Të mos ndihesh më njësoj nuk do të thotë domosdoshmërisht që dashuria ka mbaruar. Në fillim të një marrëdhënieje mbizotëron pasioni, ndërsa më pas dashuria matet me respektin, përkushtimin dhe dëshirën për të ndërtuar së bashku. Mitet për dashurinë shpesh krijojnë dyshime nëse ia vlen të vazhdohet lidhja. Ndonjëherë, emocionet e para kërkohen jashtë marrëdhënies, duke sjellë konfuzion dhe rrezik ndarjeje. Në këtë fazë, shumë kërkojnë këshilla nga të afërmit, por përvoja e të tjerëve nuk është gjithmonë udhërrëfyesi më i mirë. Prandaj, terapia në çift mund të jetë një alternativë më e shëndetshme për t’i adresuar këto çështje pa gjykime.
Komunikimi: çelësi i mirëkuptimit – Në shumë raste, nevojat dhe ndjenjat e njërit partner supozohen si të njohura për tjetrin. Por mungesa e komunikimit çon në keqkuptime dhe largim emocional. Sikur të dinim gjithmonë se çfarë ndjen apo mendon partneri – kjo është një iluzion. Ndaj është thelbësore të flasim hapur për ndjenjat dhe ndryshimet që kanë ndodhur me kalimin e kohës.
Akomodimi kundrejt nënvlerësimit – Nëse dallimet mes partnerëve janë të mëdha dhe të thella, mund të lindë nënçmimi. Ai manifestohet përmes injorimit të ndjenjave të tjetrit, për shembull: “Je duke e ekzagjeruar”, ose “Gjithmonë njësoj je”. Ndërsa vlerësimi emocional kërkon dëgjim, respekt dhe gatishmëri për të kuptuar edhe atë që nuk është e lehtë për t’u dëgjuar. Nuk ka të bëjë me dakordësinë, por me ndjeshmërinë.
Shmangni fajësimin – Kur ka konflikt, është e lehtë të akuzojmë tjetrin: “Nuk kalon më kohë me mua”, “je gjithmonë me familjen tënde”, etj. Por fajësimi nuk zgjidh asgjë – përkundrazi, e përkeqëson distancën. Është më mirë të flasim për ndjenjat tona, jo për gabimet e tjetrit.
Bëhuni të hapur – Të jesh i hapur në një lidhje do të thotë të jesh i gatshëm të përballesh me ndryshimet dhe sfidat që sjell bashkëjetesa. Në këtë proces, shpesh harrohet arsyeja pse nisëm lidhjen dhe vlerat që na bashkuan. Kur kujtesa për atë çka kemi ndërtuar zbehet, është e rëndësishme të rikthehemi tek vetja dhe tek përgjegjësia që kemi marrë mbi vete në këtë bashkim.
Kur thjesht nuk funksionon më – Nëse ndjenja ka humbur dhe përpjekjet për të rilidhur dështojnë, ndoshta është koha për të ecur përpara. Ndarja nuk është gjithmonë dështim – ndonjëherë është forma më e shëndetshme për të ruajtur respektin. Një ndarje e ndershme, me dialog dhe mirëkuptim, e lehtëson procesin e dhimbshëm të mbylljes dhe hap derën për fillime të reja.
Pranimi i humbjes – Nëse terapia dhe përpjekjet e tjera nuk japin rezultat, pranimi i ndarjes është hapi tjetër. Është e dhimbshme të humbasësh dikë që ke dashur, por kur ndjenjat zhduken, nuk ka shumë që mund të bëhet. Lypja e dashurisë nuk sjell lumturi. Nuk mund të detyrojmë askënd të na dojë, dhe është më mirë të pranojmë realitetin se sa të jetojmë në iluzion. Kjo nuk do të thotë të dorëzohesh, por të pranosh me dinjitet atë që nuk mund të ndryshohet.
Çdo fund është edhe një fillim. Pas çdo ndarjeje fshihet mundësia për një version të ri të vetes, për një jetë të re, për një udhëtim ndryshe. Edhe humbjet janë mësim – në to fshihet rritja.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
