Askush nuk dëshiron të dëgjojë gënjeshtra, edhe nëse ato janë thënë mirë. Ne preferojmë sinqeritetin, ne gjithmonë duam të dimë të vërtetën, ne duhet të vendosim nëse lëndohemi apo jo.
Dua ta di të vërtetën. Nuk më intereson nëse lëndon
Në realitet, nuk ka asgjë më të keqe se gënjeshtra. Të vërtetat jo të ndjera na bëjnë të ndjehemi të pambrojtur dhe të vegjël dhe rrisin mosbesimin dhe pasigurinë që përjetojmë për botën që na rrethon. Ne kalojmë jetët tona duke qarë dhe duke vuajtur për shkak të veprimeve të marra nga njerëz të tjerë. Megjithatë duhet të mendohet se këto ndjenja të dhimbshme nuk janë vetëm të padobishme, por formojnë përvojën. Pjesa më e madhe e të mësuarit dhe përvojës tonë bazohet në dhimbje.
Në të njëjtën mënyrë, vuajtja na lejon të njohim thellë shpirtin tonë, madje edhe pjesën më të fshehtë të tij. A nuk është mirë të dish se je i fortë dhe se edhe dhimbja nuk zgjat përgjithmonë? Kjo është mënyra se si i menaxhojmë emocionet tona. Nëpërmjet së vërtetës. Jeta është e jona dhe ne duhet ta jetojmë sipas dëshirave tona, pa marrë parasysh gjykimet e të tjerëve.
Ne vendosim se kë të duam dhe si ta bëjmë. Nuk është absolutisht e drejtë që ne të lejojmë të tjerët të marrin vendime për ekzistencën tonë.
Fuqia për të treguar gjithmonë të vërtetën
T’i thuash gjërat në fytyrë do të thotë të jesh i sinqertë. Asgjë më shumë dhe asgjë më pak. Njerëzit e ngatërrojnë këtë me të qenit i pasjellshëm dhe me pak takt ose maturi. Sinqeriteti, megjithatë, është një term që sjell gjithashtu konfuzion, prandaj le të shohim në detaje atë që duam të kuptojmë.
Të thuash të vërtetën dhe të jesh i sinqertë nuk do të thotë të kesh të drejtë të thuash gjithçka që do dhe ta bësh në çdo kohë kur të vjen në mend diçka. Ne duhet të përdorim sinqeritetin me kritere, empati dhe etikë, e vërteta duhet të zbulohet në mënyrën dhe kohën e duhur.
Sinqeriteti na lejon të gjejmë miqtë e duhur, të jemi pjesë e një shoqërie të bukur që di se gjithmonë mund të llogarisni njëri-tjetrin. Duke mos thënë të vërtetën, gjithçka që bëjmë është humbja e respektit për një person që është i rëndësishëm për ne. Sepse gënjeshtra ndaj dikujt të privon nga mundësia për t’u rritur dhe për të fituar përvojë. Dhe kjo është shumë e padrejtë dhe ofenduese.
Në botë ka shumë njerëz që në vend të kësaj preferojnë të jetojnë në një gënjeshtër, të cilët, pavarësisht se nuk duhet të ndiejnë dhimbje, preferojnë të mos e dinë të vërtetën. Dhe është një mendim i respektuar. Por duhet të mbahet mend se mbrojtja e dikujt nga dëmi duke rrezikuar të mos bëjë më shumë nuk ka shumë kuptim.
/Revista Psikologjia
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
