Përçmimi ka formën e një fjale që sjell lëndimin dhe demoralizimin e njerëzve. Mund të jetë edhe një gjest i vogël i cili hedh poshtë atë që ju keni thënë ose bërë.
Një person që përçmon ka si qëllim të poshtërojë tjetrin. Ajo kërkon ta tallë atë. Për ta ulur poshtë. Dhe madje edhe për ta anulluar atë haptazi dhe në mënyrë të dukshme. Ajo e bën këtë duke kërkuar mundësinë e përsosur. Dhe ajo e arrin këtë duke u stërvitur çdo ditë, derisa lë një plagë mendore dhe një frakturë në vetëvlerësimin e saj. Pastaj përfundon duke thyer përgjithmonë lidhjen e besimit.
Përbuzja e përditshme që prish marrëdhëniet
Të gjithë kujtojmë një situatë ku ndjenim djegien e përbuzjes. Mund të ketë ndodhur në fëmijërinë tonë, kur dikush nuk i kuptonte përpjekjet tona për të bërë këtë vizatim, për të shtuar këtë detaj që u kritikua dhe u tall.
Një nga prindërit tanë mund të ketë pasur këtë aftësi të veçantë për të përçmuar çdo gjë që bëmë, thamë ose dëshironim.
Madje mund të kemi përjetuar një marrëdhënie emocionale në të cilën bashkëshorti ynë e kishte zhvilluar këtë zakon. Ajo e pouting me gojën e tij kur ne thamë diçka. Të kritikojmë shijet tona, të përbuzim opinionet tona, të objektivizojmë atë që bëmë ose të mos bëjmë më.
Përçmimi është e kundërta e empatisë.
Ndërsa empatia përfaqëson aftësinë për t’u hapur me të tjerët dhe për t’u lidhur me realitetin dhe nevojat e tyre, përbuzja bën pikërisht të kundërtën. Ai fillimisht ngre një mur dhe pastaj ngrihet në një qëndrim pushteti për të denigruar dhe poshtëruar tjetrin.
Nga ana tjetër, fëmijët që rriten në mjedise të karakterizuara nga përbuzja dhe poshtërimi kanë më shumë gjasa të zhvillojnë vetëvlerësim të ulët, ndjenja faji, turpi dhe çrregullime stresi ose ankthi.
Njerëzit e mësuar të përbuzin të tjerët shpesh kanë disa gjëra të përbashkëta. Këto janë profile që nuk tolerojnë mosmarrëveshjet. Ata nuk lidhen me nevojat e të tjerëve. Këta njerëz zakonisht nuk janë të aftë kur bëhet fjalë për komunikimin. Kjo shpjegon pse ata përdorin pouts. Ose psherëtin. Ose na tregoni përbuzjen e tyre nëpërmjet një vështrimi ose qëndrimi të veçantë.
Përbuzje dhe dëmtim psikologjik
Nga ana tjetër, përçmimi në situata stresi ose dobësie kanë një ndikim serioz në mbrojtjen tonë. Vuajmë nga më shumë ftohje, alergji, probleme me tretjen, infeksione etj. Jemi pothuajse të detyruar t’i kushtojmë vëmendje këtij defekti. Ndaj kësaj prirjeje që, nga një moment në tjetrin, mund të na bëjë nga ana tjetër të përbuzim fjalët ose veprimet e të tjerëve.
Sepse përçmimi është emocioni më i dëmshëm që mund të marrim. Ose t’u ofrosh të tjerëve. Është një mënyrë invalidimi, një mungesë absolute dhembshurie dhe empatie. Përçmimi lëndon të tjerët dhe mbjell një farë ankthi dhe frike në «vetveten» e tyre. Një farë që përfundon duke thyer marrëdhëniet tona emocionale.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
