Disa njerëz përpiqen të ndryshojnë botën para se t’i hedhin një sy vetes. Ata janë ata “shpëtimtarët” në armaturën e shndritshme, njerëz që mund të shohin vetëm horizontin, ëndrrat e tyre të madhështisë, por jo realitetet e tyre më të afërta. Atyre u mungon përulësia e përditshme për të vërejtur të metat e tyre të vërteta dhe kështu humbasin shansin për revolucion autentik.
Leo Tolstoi tha, mjaft saktë, se shumica e njerëzve kërkojnë që bota të ndryshojë, por shumë pak e fillojnë duke ndryshuar veten. Transformimet e mëdha vijnë nga ndryshime të thjeshta në qëndrim, përparime të qeta, vëzhgim dhe veprim.
Ernest Hemingway dikur shkroi për një temë që është mjaft e rëndësishme sot. Ai pyeti se pse disa njerëz, me marrjen e një pozicioni autoriteti, humbasin plotësisht kontaktin me realitetin, me nevojat e tyre më intime. Kur ata marrin mundësinë për të bërë gjëra vërtet të mira për shoqërinë, ata shndërrohen në ekzemplarë që nxisin studime të mëtejshme.
Hemingway pyeti se çfarë lloj “agjenti infektiv” shkakton korrupsion pasi të arrihet pushteti, dhe kjo është pyetja që ne po bëjmë tani. Pse njerëzit që kanë kapacitetin për të përmirësuar botën përfundojnë duke e dëmtuar atë?
Për të krijuar një botë më të mirë, filloni me veten tuaj
Në shoqërinë tonë shpeshherë jemi dëshmitarë të sjelljeve kontradiktore. Ka njerëz që mbrojnë dhe lartësojnë vlerat e respektit, barazisë, solidaritetit, por që janë edhe ekspertë në poshtërimin e njerëzve të afërt. Ka edhe njerëz që nuk i kanë në rregull prioritetet e tyre. Ata i vendosin synimet e tyre projekteve profesionale dhe i lënë pas dore tërësisht familjet e tyre.
Gjithkush e sheh dhe e kupton botën në mënyrën e vet, sigurisht, por ata që distancohen nga ajo që është me të vërtetë e rëndësishme, fillojnë të humbasin rrugën e tyre. Njerëzit që janë të paqëndrueshëm në fjalët dhe veprimet e tyre krijojnë një realitet të papajtueshëm dhe jokoherent. Është e rëndësishme të jesh i vetëdijshëm për këto detaje për të krijuar një botë më të mirë.
Askush nuk mund të krijojë një botë më të mirë nëse fillimisht nuk shqetësohet për të qenë një person më i mirë. Është e nevojshme të pastrohet shpirti nga egoja (popullsia), pakënaqësia, mosbesimi, zilia dhe paragjykimi, të cilat njerëzit nuk janë gjithmonë të vetëdijshëm se i kanë. Është një udhëtim i brendshëm që për fat të keq jo të gjithë janë të përgatitur ta bëjnë.
Njihuni me veten dhe kujdesuni për kopshtin tuaj të brendshëm. Ky është hapi i parë në shkallë. Për të korrur respekt, duhet të mbillni përulësi. Në mënyrë që të përdorni ndjeshmërinë si një mjet, duhet t’i tregoni vetes pak dashuri.
Hapi i dytë është të jeni intuitiv për nevojat e të dashurve tuaj. Është gjithmonë mirë të bësh mirë pa pritur asgjë në këmbim, por mbani mend, nëse ofroni fisnikëri, ju kërkoni respekt.
Për të ndryshuar botën, ndjenja juaj e drejtësisë duhet të bazohet në dhembshurinë. Nuk ka vend për lojëra pushteti, sabotim, agresion apo diskriminim.
Bëni diçka të mirë çdo ditë. Mos e lini pas dore veten, por sigurohuni që çdo natë kur të shkoni në shtrat, të bëni një gjumë të qetë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
