Thashethemet magjepsin të gjithë, që nga të rriturit e deri tek të moshuarit, madje edhe fëmijët tërhiqen prej saj dhe nuk bëjnë dallime shoqërore. Të pasurit apo të varfërit të gjithë magjepsen prej saj. Nuk është e mundur të identifikohet lindja e saj, “thashethemet” kanë ekzistuar gjithmonë, është po aq e vjetër sa njeriu.
Në shekullin e parë të e.s. në Versi fescennini, të qytetit të lashtë etrusk të Fescenniumit, pranë Korchianos, u treguan historitë pikante të komandantit të angazhuar më shumë në shtrat sesa në betejë. Vargjet duken një lloj paraardhësi poetik i komedisë popullore, satirës dhe për këtë arsye i thashethemeve aktuale.
Përtej literaturës që nga e kaluara na ofron materiale të bollshme për të studiuar, thashethemet kanë qenë gjithmonë në rendin e ditës, veçanërisht në formën e saj gojore. Shakaxhinjtë e oborrit që ndërtuan pasurinë e tyre mbi të e dinin mirë. Por thashethemet nuk ishin vetëm për aristokratët. Edhe njerëzit po bënin thashetheme.
Forma e parë e thashethemeve në letër u shfaq në fillim të vitit ‘900 me kronikën rozë. Në vazhdën e letërsisë romantike, gazetat filluan të raportojnë çështjet sentimentale dhe amorale të familjeve aristokratike dhe shoqërisë së lartë që intriguan shumë lexuesit. Sot jemi plot me artikuj thashethemesh, që nga revistat, tek faqet e internetit, tek bloget, arratisja duket tani e pamundur.
Çfarë thotë psikologjia?
Nga pikëpamja psikologjike, thashethemet janë një modalitet relacional që nuk është domosdoshmërisht negativ. Nëse nga pikëpamja sociale mund të jetë shumë e rrezikshme, nga pikëpamja thjesht psikologjike mund të sjellë me vete edhe disa avantazhe.
Psikologu social Laurent Bègue shpjegon se “Gossip ndërton lidhje sociale sepse ‘mospëlqimet e përbashkëta’ krijojnë dhe forcojnë lidhjet. Dy persona që nuk e njohin njëri-tjetrin do të ndihen më afër nëse ndajnë diçka për të thënë për një person të tretë. Është një mënyrë për të përjetuar ndjenjën e ndarjes dhe për t’i dhënë “dorë të lirë” humorit dhe ironisë.”
Në fakt, nëpërmjet thashethemeve ne jo vetëm krijojmë marrëdhënie, por zvogëlojmë tensionet, forcojmë lidhjet personale, ndjejmë emocione.
Por kini kujdes, thashethemet mund të jenë edhe shkak i palumturisë.
Sipas një studimi të fundit, kufizimi i fjalimeve të dikujt ndaj thashethemeve dhe temave sipërfaqësore i bën njerëzit thellësisht të pakënaqur, në kundërshtim me atë që ndodh me tema më të angazhuara dhe më të thella.
Nëse nga njëra anë është e vërtetë se, siç thotë thënia, “e qeshura është me bollëk në gojën e budallenjve”, është po aq e vërtetë, nga pikëpamja shkencore, se për të qenë vërtet të kënaqur duke lexuar një thashetheme duhet të kesh një ndërgjegje kritike, një mendim vetjak që shkon përtej llafeve boshe dhe ekztemporane.
Por pse na pëlqejnë thashethemet?
Thashethemet të bëjnë të qeshësh, intrigon dhe përfaqëson një oaz në të cilin të strehohesh për t’i shpëtuar furisë, mërzisë, pakënaqësisë. Kështu bëhet bukë për mediokërit, një model për ëndërrimtarët, një kohë e lirë për punëtorët.
Burimi / aprilamente
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
