Kur flasim për gratë, paraja është tabuja e vërtetë që duhet shkelur: pushteti më i madh historikisht i besuar ekskluzivisht burrave. Edhe sot është e vështirë ose vulgare për shumë gra të flasin për para: gratë ende këshillohen të martohen me një burrë të pasur dhe në shumë familje vajzat ende nuk mësohen të menaxhojnë paratë, duke i bindur se sigurimi material nga dikush tjetër është një jetë qëllimi.
Nga vjen tabuja e parave për gratë
Pse një grua e suksesshme në sipërmarrje apo në profesionet liberale rezervohet të thotë sa fiton, ndërsa burrat e suksesshëm e shfaqin pa problem? Arsyeja ka rrënjë të sakta historike: për një njeri, të ardhurat kanë përfaqësuar gjithmonë një demonstrim të fuqisë së tij. Për gratë, megjithatë, paratë kanë ardhur gjithmonë “në emër të një burri”: babai, burri, vëllai ose djali. Edhe në kulturën e Romës së lashtë, e cila gjithashtu njihte një autonomi të konsiderueshme administrative për gratë në lidhje me paratë shtëpiake, ekziston një ceremoni martesore veçanërisht emblematike: manus iniectio. Babai vendosi dorën mbi kokën e së bijës, pastaj mori dorën e dhëndrit të ardhshëm dhe ia zëvendësoi me të tijën: me këtë ai sanksionoi jo vetëm rëndësinë e “mbrojtjes” së mashkullit, por edhe të nënshtrimit ekonomik.
Në sipërfaqe shumë gjëra kanë ndryshuar që atëherë, por pavetëdija personale dhe kolektive që përcakton sjelljet tona shoqërore ndjek të njëjtën rrugë: gjithashtu për këtë arsye, pavarësisht progresit të bërë, marrëdhënia midis gruas dhe parasë është ende e rrethuar nga një tabu në të cilën jetoni frikë të pavetëdijshme dhe të thella. Në vitin 1949, shkrimtarja dhe partizanja italiane Alba de Céspedes, rrëfeu tashmë me saktësi të admirueshme paktin e heshtur martesor që qëndron në themel të kontrollit ekonomik të grave nga burrat. Në Në anën e saj (Mondadori), ajo shkruan: «Pothuajse të gjithë, në shtëpi, bënin të njëjtën punë si shërbëtore; por shërbëtorit nuk i themi kurrë unë të mbështes sepse ajo – në këmbim të parave që merr, dhe për ushqimin dhe shtratin e saj – na jep punën e saj të besueshme. Dhe gruaja, nga ana tjetër, bën të njëjtën punë si shërbëtore, dhe atë të një gruaje që paguan për veten, u jep gji fëmijëve, kujdeset për ta, qep rrobat e tyre dhe ndreq rrobat e burrit të saj, pa edhe duke kërkuar rrogën. të shërbëtorit. E megjithatë, pavarësisht kësaj, burri i saj mund t’i thotë asaj: Unë të mbështes ty “.
Përgatiti K.I / Burimi www.thewom.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
