Përgatiti Esmeralda Birçaj
Ai që është i keq në mendime dhe veprime prodhon situata të pakëndshme dhe ndjenja negative. Por realiteti prodhon edhe situata të pakëndshme dhe emocione negative, vetë jeta prodhon situata të pakëndshme dhe emocione negative. Nuk mund të themi se jeta dhe realiteti prodhojnë të keqen.
Ai që është i mirë në të menduarit dhe të vepruarit prodhon situata të këndshme dhe ndjenja pozitive. Realiteti, pra vetë jeta, prodhon situata të këndshme dhe emocione pozitive. Nuk mund të themi se jeta (realiteti) është plot me mirësi. Jeta (realiteti) është ajo që është dhe ne ekzistojmë për ta kuptuar dhe jetuar sipas asaj që përcakton dhe jo sipas dëshirave tona të cilat përcaktojnë të kundërtat e së mirës dhe të keqes dhe të kundërtave në përgjithësi. Ne këtu në tokë ekzistojmë për të mos i thënë realitetit (në jetë) se çfarë të bëjmë në mënyrë që të pajtohemi me bindjet e të gjithëve që vijnë nga nevojat dhe dëshirat tona. Ne ekzistojmë për të jetuar sipas asaj që dikton rrjedha e krijimit, ajo që krijoi dhe krijon jetën dhe realitetin.
Nëse diçka mund ta quajmë të keqe, është të mendosh dhe të veprosh në kundërshtim me atë që dikton rrjedha e krijimit. Në thelb, e keqja është gënjeshtra e vetëdijshme dhe e pavetëdijshme, e cila na shtyn të veprojmë në kundërshtim me atë që dikton rrjedha e krijimit. Pra, ne të gjithë kemi brenda nesh ligësi që është në përpjesëtim me shkallën e marrëzisë sonë, me shkallën e gënjeshtrave të pavetëdijshme dhe të vetëdijshme me të cilat jetojmë.
Gjithashtu, nëse mund ta quajmë diçka të mirë, është të menduarit dhe të vepruarit në përputhje me atë që përcakton rrjedha e krijimit. Kështu, ne të gjithë kemi brenda vetes mirësi që është në përpjesëtim me shkallën e marrëdhënies së vetëdijshme dhe të pavetëdijshme që kemi me të vërtetën.
E mira dhe e keqja nuk mund të përcaktohen nga bindjet e dikujt, ato që rrjedhin nga bindjet e dikujt se si shërbehen nevojat dhe dëshirat tona individuale dhe kolektive.
Shkalla e së keqes që mbart çdo person është në përpjesëtim me shkallën e marrëzisë së tij, dhe shkalla e mirësisë që mbart çdo njeri është në përpjesëtim me shkallën e inteligjencës së tij, domethënë në përpjesëtim me shkallën e së vërtetës që ai posedon, me vetëdije ose në mënyrë të pandërgjegjshme.
Rrjedhimisht, nëse vërtet duam të pakësojmë të keqen dhe të rrisim mirësinë te njerëzit, duhet të rrisim inteligjencën, të kujdesemi vazhdimisht për zhvillimin e tyre mendor dhe të zbatojmë vazhdimisht atë që dikton procesi mendor evolucionar. Kjo do të thotë, rritja e mirësisë dhe zvogëlimi i së keqes do të ndodhin në masën që ne të rrisim të kuptuarit tonë për rrjedhën e krijimit, në atë masë sa të përmirësojmë marrëdhënien tonë me realitetin (të vërtetën).
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
