Plagët e prekura nuk janë gjithmonë të dukshme dhe jo gjithmonë i atribuohen një shkaku të saktë dhe të qartë. Janë dhembje të heshtura që nuk flasin me zë të lartë, që nuk mund të shprehen me fjalët që përdorim zakonisht. Këto shpesh janë periudha në të cilat dëshira për të bërë dhe projektuar është pak.
SI E DALLON NJË PLAGË QË TË PREK?
Plagët e prekura janë një grup emocionesh dhe ndjenjash që zakonisht shkaktohen nga një ngjarje e jashtme, shpesh reale ose e perceptuar ndryshe si e tillë. Ata janë pjesë e përvojës së të gjithë njerëzve: i farkëtojnë dhe na bëjnë atë që jemi në të vërtetë.
Një plagë prekës është një dhimbje që nuk mund të shpjegohet me fjalë të thjeshta dhe për të cilën një ilaç i marrë në kohë të rregullta nuk mjafton. Është ajo gjëja që të gjithë thonë se do të marrë “kohë” për të. Megjithatë, koha nuk mjafton vetëm për të shuar dhembjen. Është mënyra jonë për të reaguar që, falë kohës dhe bashkëjetesës së detyruar me dhimbjen, do të bëjë ndryshimin.
Nuk ka asnjë mënyrë “të drejtë” për t’u shëruar nga një plagë emocionale, por sigurisht ka një që mund të konsiderohet një bashkëjetesë më e qetë me dhimbjen, dhe ajo që në vend të kësaj do të torturohet për një kohë të gjatë.
NJË RRETH VICIOZ
Plaga emocionale që nuk shërohet mirë shpesh na çon në formulimin e mendimeve të tilla si “mund të më ndodhë vetëm mua”, ose “Unë gjithmonë tërheq llojin e zakonshëm të njerëzve toksikë”. Këto janë ankesa krejtësisht të pranueshme, me kusht që të bëhet diçka për t’iu drejtuar atyre kokë më kokë.
Kur dhimbja shërohet siç duhet, ajo na forcon, na bën më të mirë dhe mbi të gjitha na bën njerëz më të aftë për ta përballuar jetën në një mënyrë të shëndetshme dhe bindëse. Kur një plagë nuk shërohet mirë, ajo lë shenja në trupin dhe shëndetin tonë. E njëjta gjë ndodh edhe me ndjenjat, si ajo që vjen nga refuzimi, braktisja, poshtërimi, padrejtësia ose tradhtia.
Këto janë rrethana që herët a vonë do të ndikojnë te të gjithë, pak a shumë te të gjithë. Plaga
SI TRAJTOHEN?
Njerëzit ndryshojnë dhe ndonjëherë mposhten nga jeta. Ndodh, por, siç thotë njeriu i mençur, duhet të ngrihesh përsëri. Pra, çfarë të bëjmë kur dëshira për t’u ngritur nuk kthehet fare? Ne jemi krijesa që mund të tolerojmë vetëm një sasi të caktuar dhimbjeje, me faktorin e shtuar se jo të gjitha periudhat janë krijuar të barabarta. Një njeri i shkathët mund të hasë në kohë të tmerrshme dhe të humbasë mjetet që mendonte se kishte.
Në këtë pikë, kur e ardhmja është e errët, e pasigurt dhe mbi të gjitha ka humbur çdo tërheqës në sytë tanë, ka ardhur koha për të kërkuar ndihmë. Ndihma psikologjike nuk është e krahasueshme me një fashë-ndihmë, as me një dritë në fund të tunelit.
Është një udhëtim i gjatë dhe i ndërlikuar, i përbërë nga pyetje të vështira dhe përgjigje të dhimbshme, ofenduese dhe kohë që na ndihmon të përpunojmë.
Burimi / Thewom.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
