Përshëndetje, jam një djalë 21 vjeç. Jam gjithmonë në shtëpi gjatë gjithë ditës, sepse nuk kam miq për më shumë se një vit dhe jam antisocial. Atëherë, mua nuk më pëlqen asgjë dhe nuk kam interesa, prandaj nuk kam asnjë nxitje që të dal. Kurrë nuk kam dëshirë të bëj diçka dhe humb çdo ditë njësoj mes videolojërave, kompjuterëve etj.
Të paktën një herë, edhe nëse isha në shtëpi, jam munduar ta zë mirë kohën time dhe prapë argëtohesha me shumë interesa, madje u përpoqa të ndërtoja robotë ose të vizatoja, pastaj u mërzita nga çdo gjë sepse nuk munda dhe i kaloj ditët duke mos bërë asgjë. As në universitet nuk mund të studioj mirë dhe gjithmonë duhet të kërkoj ndihmë, madje as fakulteti nuk më pëlqen.
Kohët e fundit kam dhimbje koke të vazhdueshme pothuajse gjatë gjithë ditës dhe krahët e mi ndihen plotësisht pa forcë. Nuk kam qenë kurrë te psikologu sepse të gjithë mendojnë se këto janë probleme marrëzira që mund t’i zgjidh vetë dhe pastaj jam dikush që mësohem dhe vendosem në situata të jetesës në mënyrë pasive dhe e pranoj gjithçka, pasi shpresoj që herët a vonë gjithçka të zgjidhet pa bërë asgjë.
Nuk di çfarë të bëj. A do të mund ta gjej forcën e nevojshme për të filluar t’i bëj gjërat siç duhet. A mund të jem në depresion apo thjesht jam bërë shumë dembel?
Përgjigje: Përshëndetje! Nuk është aspak e lehtë të flasësh për këto ndjenja, dhe është shumë e rëndësishme që të mund të ndihmohemi dhe të flasim për shëndetin mendor kur e ndiejmë se po kalojmë një periudhë të vështirë. Duke e lexuar mesazhin tënd, ndjehet se ka disa shenja që mund të jenë të lidhura me depresionin ose një formë të stresit të rëndë. Simptomat që po përjeton: mungesa e interesit për aktivitete që dikur të pëlqenin, lodhja fizike, dhimbjet e kokës dhe paaftësia për t’u motivuar për të bërë gjëra, mund të jenë shenja të depresionit. Shpeshherë, njerëzit që përjetojnë depresion mund të ndihen të shkëputur nga bota rreth tyre dhe të humbasin interes për aktivitete që më parë u sjellin kënaqësi, duke përfshirë edhe shkollën, mikpritjen sociale dhe aktivitete të tjera të përditshme.
Mungesa e dëshirës për të dalë dhe për t’u angazhuar në aktivitete mund të jetë rezultat i ndjenjave të lodhjes të thellë mendore dhe emocionale, dhe ndoshta po përjeton një ndjenjë të shpërfilljes ndaj gjërave që më parë të jepnin gëzim. Po ashtu, përvoja e ndjenjës së mërzitjes dhe dëshirës për t’i shmangur detyrat mund të jetë edhe një shenjë që shëndeti yt mendor ka nevojë për vëmendje.
Një aspekt tjetër është fakti që nuk keni pasur mundësinë të shihni një specialist, si një psikolog, për të diskutuar këto shqetësime dhe për të marrë mbështetje profesionale. Ndonjëherë ndjenja e “pranimit të gjithçkaje” dhe shpresës se gjithçka do të kalojë pa bërë asgjë mund të lidhet me një shqetësim më të thellë. Shpesh, kur njeriu ndjehet i bllokuar ose pa shpresa, mund të humbasë motivimin për të bërë ndryshime dhe mund të ketë një ndjenjë të pafuqisë që i bën më të vështira veprimet.
Një nga gjërat më të rëndësishme që mund të bësh tani është të kërkosh mbështetje nga një profesionist, si një psikolog ose një terapeut, i cili mund të ndihmojë në zbërthimin e këtyre ndjenjave dhe të ofrojë strategji për t’u ndjerë më mirë. Psikologët mund të ndihmojnë shumë për të kuptuar se çfarë mund të ketë shkaktuar këtë periudhë dhe si mund të përballesh me të në mënyrë efektive. Përsa i përket dhimbjeve fizike që përjeton, është gjithashtu e mundur që ato të lidhen me tensionin ose stresin emocional, por do të ishte mirë të kontrollohesh nga një mjek, pasi mund të ketë faktorë të tjerë që ndikojnë në shëndetin tënd fizik. Gjithashtu, ka disa hapa që mund të provosh për të nisur të ndihesh më mirë, pavarësisht se mund të ndihesh i bllokuar tani:
Merr hapa të vegjël: Nuk është e nevojshme të bësh ndryshime të mëdha menjëherë. Mund të fillosh me aktivitete të thjeshta, si të bësh shëtitje të shkurtra jashtë shtëpisë ose të provosh një aktivitet që mund të të interesojë përsëri (ndoshta të kthehesh tek robotët ose vizatimi nëse ke ndonjëherë pasion për ta).
Flisni me dikë: Mund të jetë një mik, anëtar i familjes, ose ndoshta një këshilltar, që mund të të ndihmojë të ndihesh më i lidhur dhe të shikosh mundësitë për përmirësim.
Kërko ndihmë profesionale: Siç e thashë, një psikolog mund të jetë një burim i dobishëm për të kuptuar dhe menaxhuar ndjenjat dhe mund të të japë mbështetje dhe teknika për të përballuar situatën.
Për sa i përket pyetjes suaj për “dembelizmin”, është e rëndësishme të kuptosh se kjo mund të mos jetë një çështje e thjeshtë e mungesës së vullnetit. Shpesh, problemet e shëndetit mendor, si depresioni, mund të shpërfaqen në forma që duken si dembelizëm, por në realitet janë pasojë e një sërë faktorësh emocionale dhe mendore. Kjo nuk do të thotë se nuk mund të bësh diçka për të ndryshuar, por është e rëndësishme të ecësh hap pas hapi dhe të marrësh mbështetje.
Shpresojmë që kjo përgjigje të të ndihmojë të kuptosh më mirë situatën tënde dhe të jep ndihmë në momentin që je. Mund të jetë një proces i ngadalshëm, por çdo hap drejt përmirësimit është një hap i rëndësishëm.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
