Përshëndetje! Jam nënë e një djali 5 vjeç dhe një vajze 17-muajshe. U larguam nga shtëpia sepse kisha një kohë të gjatë që jetoja në një situatë të padurueshme, me një burrë që më denigronte, shante dhe keqtrajtonte. Ai po më kërcënonte se do të më vriste dhe me kalimin e kohës frika se mund të ndodhte ka pasur disa herë. Pata një aksident automobilistik me fëmijët (u mbylla plotësisht) që më bëri të kuptoj se mund të vdisja gjithsesi.
Unë u largova nga shtëpia. E ndava menjëherë lidhjen nga të qenit prind, aq sa kërkova mbështetje në një qendër kundër dhunës, sepse doja që fëmijët të shihnin babanë e tyre, por jo vetëm dhe jo në praninë time. Pasi mora një rezultat negativ si dispozitë e nevojshme nga një gjyqtar, u përfshiva dhe i detyrova të më takonin personalisht. Pas një muaji ai më kërcënoi përsëri në shtëpinë e tij, kështu që m’u desh të vendosja kufizime të tjera dhe prej andej bëra që fëmijët dhe babai të takoheshin në praninë time në ajër të hapur ose në vende publike.
U bënë 2 javë që nuk i ka parë, sepse do t’i shohë në shtëpinë e tij (në të cilën nuk hyj më pas kërcënimeve).
Vajza është e vogël dhe nuk e vuan… djali po, për shkakun e festës së babait…. tani që sillet si një fëmijë që duke mos marrë atë që dëshiron, heq dorë nga takimi me fëmijët e tij, po mendoja nëse për të mirën e fëmijëve a duhet të insistoj disi që ata mund të kenë një baba apo nëse duhet të dorëzohem në zgjedhjen e tij?
Frika ime është se nuk kam bërë mjaftueshëm për t’i lejuar fëmijët e mi të kenë baba.
Shpresoj që ajo që nuk më pëlqen të jetë e kuptueshme dhe të gjej mbështetje tek ju për të bërë zgjedhjen e duhur për fëmijët e mi.
Përgjigje: E dashur mama, para së gjithash faleminderit që ndani përvojat dhe emocionet tuaja; nuk duhet të ketë qenë e lehtë. Para së gjithash, dua t’ju ofroj urimet e mia më të sinqerta që mund të hiqni dorë nga ai ideal i dashurisë dhe kuptove se ai nuk korrespondonte me realitetin që po jetonit. Të kesh guximin për të lënë atë shtëpi dhe për të shkuar në një qendër kundër dhunës ishte gjesti më i madh i dashurisë dhe mbrojtjes që mund të bësh ndaj fëmijëve të tu.
Nga përvoja ime profesionale me gratë që kanë përjetuar dhunë në familje mund t’ju them se, për fat të keq, mundësia që ajo situatë të përshkallëzohej ishte shumë e madhe. Unë e kuptoj dëshirën tuaj për t’u dhënë fëmijëve tuaj mbrojtje dhe një figurë babai, por mënyra e parë për t’u siguruar atyre këtë mbrojtje është të mos i vini ata dhe veten në rrezik.
Unë mendoj se ai lexon vëmendjen dhe ndjeshmërinë ndaj fëmijëve tuaj dhe supozoj se ai po e përdor atë në avantazhin e tij për t’ju rilidhur (çfarë ndryshimi do të kishte të kaloni kohë së bashku jashtë apo në shtëpi?). Është normale që fëmijët të ndihen pak të prekur nga prishja e disa ekuilibrave dhe disa rutinave, por kjo i mbron ata nga vuajtjet që me kalimin e kohës mund të rezultojnë më të mëdha.
Këshilla ime është të kontaktoni një avokat, nëse është e mundur për ju dhe ndiheni gati, për të mbrojtur ju dhe fëmijët tuaj dhe pse jo, t’u garantoni atyre intervista me babain në një hapësirë neutrale dhe të mbrojtur.
Ty mamasë së dashur, që merr përsipër vuajtjet e tua dhe të fëmijëve të tu, unë sugjeroj një udhëtim personal për t’i dhënë zë përvojave të tuaja emocionale, shqetësimeve dhe për t’u mbështetur në një moment kaq kompleks dhe të mundimshëm.
*Dr. Ghislena Leotta, psikologe
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
