Përshëndetje, jam një grua 35-vjeçare që kam vuajtur gjithmonë nga një ndroje që, për fat të keq, nuk kam mundur ta pranoj kurrë, duke më shkaktuar shqetësime të ndryshme me të cilat vazhdoj të luftoj. Gjatë gjithë jetës sime më kanë thënë që duhet të flas më shumë, mësuesit që në moshë të vogël thoshin se në shkollë isha e mirë por jo “e shkëlqyer”, se kisha pak vendosmëri dhe kjo më bënte gjithmonë të vuaj pasi nuk e kuptoja si mund të isha ashtu siç synonin, dhe ndihesha gabim.
Kur u shpreha me nënën time duke folur për këtë shqetësim, ajo më tha se edhe ajo ishte e tillë si fëmijë, por që më pas duke u rritur ndrojtja do të kalonte, por me sa duket nuk ndodhi. Kohët e fundit kam dëgjuar disa herë njerëz të flasin për neurodivergjencën dhe, duke parë karakteristikat, veçanërisht të ADHD-së, pata përshtypjen se disa nga përvojat e mia mund të shpjegoheshin me një gjendje të tillë. Gjithmonë kam qenë shumë lart në re, shpesh më kanë cilësuar si dembele, e shkujdesur, e çrregullt dhe “me pak dëshirë për të bërë gjëra”. Shpesh harroj objekte, gjëra që më kanë thënë të bëj, madje humbas gjurmët e asaj që po flas etj.
Do të më duhej patjetër të filloja përsëri një proces terapie (e kisha nisur një të tillë në internet, por të cilën e ndërpreva pak më vonë, sepse nuk isha e rregullt) por pyes veten nëse ia vlente të ndiqesha nga dikush që merret me neurodivergjencën tek të rriturit. Megjithatë, a mund ta përjashtoj këtë rrugë fakti që në vitet e para të shkollës kam dalë shumë mirë (në adoleshencë filloi një rënie deri në dështim) dhe që lexoja libra pa probleme?
Përgjigje: Përshëndetje! Është e rëndësishme të theksohet se çdo eksperiencë është unike, dhe këtu unë mund të ofroj vetëm një perspektivë të përgjithshme. Nëse ke dyshime mbi mundësinë e neurodivergjencës, është e rëndësishme të diskutosh me një profesionist shëndetësor që ka përvojë në këtë fushë.
Për sa i përket historisë së shkollës dhe rezultateve të ndryshme në ndërrim kohor, është e mundur që ndikimet e ndryshme, duke përfshirë aspekte si zhvillimi i trurit dhe situatat shoqërore, kanë pasuar shumë. Për shembull, njerëzit neurodivergjentë mund të përballen me ndikime të ndryshme në ndryshim kohor, dhe rezultatet në shkollë nuk janë një kriter i vetëm për vlerësimin e mundshëm të neurodivergjencës.
Për sa i përket përgjigjes ndaj terapisë, është e rëndësishme të vazhdosh këtë rrugë nëse e konsideron të nevojshme për mirëqenien tënde. Terapia mund të ofrojë një mjedis mbështetës dhe një platformë për të shprehur dhe kuptuar ndjenjat dhe përvojat tua. Kujto se terapia mund të ketë ndikim pozitiv në shumë aspekte të jetës ndërmjetëse dhe të ndihmojë në zgjidhjen e sfidave të ndryshme.
Nëse ke shqetësime specifike për neurodivergjencën, një ekspert në fushën e shëndetit mendor, si një psikolog ose psikiatër, mund të jetë në gjendje të bëjë një vlerësim më të thelluar dhe të japë udhëzime mbi si të vazhdosh më tej. Për më tepër, diskutimi me një profesionist mund të jetë një hap i rëndësishëm për të kuptuar dhe trajtuar çështjet që po hasesh.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
