Përshëndetje, kam kohë që ia bëj vetes këtë pyetje por ditët e fundit është bërë gjithnjë e më këmbëngulëse. Më lejoni të nis duke thënë se jam 17 vjeçe dhe vitin e fundit kam kaluar kohë shumë të këqija, sidomos me nënën time. Më pëlqen një djalë në klasën time, por nëna ime më ka ndaluar absolutisht të takohem me të, sepse ajo mendon se jam ende shumë e re për një lidhje dhe se ai nuk është për mua, edhe pse ai është një djalë i mrekullueshëm dhe nuk ka ndonjë “të kaluar të keqe”.
Kjo më shtyu të debatoja me të në baza ditore dhe të bëja disa gjëra në fshehtësi, veçanërisht sepse më vonë më hoqi edhe telefonin dhe daljet e mia me miqtë u pakësuan shumë. Në thelb mendoj se po më prish adoleshencën dhe ndërkohë është prishur edhe marrëdhënia ime me këtë djalë, tani ndihem i çorientuar sepse mendoj se kam humbur dikë shumë të rëndësishëm për mua për shkak të tij. Megjithatë, disa javë më parë zbuluam se nëna ime mund të kishte një tumor dhe jemi në pritje të një vizite që do të na japë një diagnozë të sigurt dhe të saktë. Gjëja që më tremb më shumë është se nuk mund të më vijë keq dhe të vuaj sa duhet, duke qenë vajza e saj. Po bëhem pak apatike ndaj të gjithëve, por sidomos ndaj saj: i përjetoj gjërat pothuajse pa ndjenja, edhe kur buzëqesh, nuk jam vërtet e lumtur dhe mendoj se nuk mund t’ia dal më.
A mendoni se është normale, ndoshta është vetëm sepse nuk mund ta pranoj që nëna ime mund të ketë kancer? Apo ka diçka më serioze?
Ky djalë që ju thashë më parë më këshilloi të shkoja te një psikolog sepse mund të ishte shumë serioze, por prindërit e mi nuk pranojnë të më dërgojnë te një profesionist sepse besojnë se nuk ka nevojë. Mund të më jepni ndonjë këshillë ose të më tregoni se çfarë mendoni se po më ndodh dhe nëse duhet të shqetësohem?
Përgjigje: Përshëndetje! Është e rëndësishme të shprehësh ndjenjat dhe të kërkosh ndihmë kur ndodhesh në një situatë të vështirë. Është e natyrshme që të ndihesh e çorientuar dhe e tronditur në këto momente, veçanërisht me situatën e pasigurisë së shëndetit të nënës tuaj. Mund t’ju ofrojmë disa këshilla të përgjithshme që mund të të ndihmojnë:
Komuniko hapur me prindërit! Mundohu të bisedosh hapur me prindërit tuaj në lidhje me ndjenjat dhe shqetësimet e tua. Tregoni se si ndiheni dhe përpiquni të ndani me ta emocionet dhe ankthet tuaja. Ndërkohë, mund të provosh t’i bësh kuptuar se është e rëndësishme për ty të marrësh ndihmë profesionale.
Trego kujdes ndaj vetes! Është e rëndësishme të kujdesesh për veten në këtë periudhë të vështirë. Provo të ruash një rutinë të rregullt, të bësh aktivitete që të kënaqin, dhe të jesh e hapur për miqtë apo anëtarët e familjes kur të duhet mbështetje.
Kërko ndihmë profesionale! Nëse ndjenjat e tua vazhdojnë të jenë të vështira dhe të ndikojnë në jetën tënde të përditshme, një këshillues apo psikolog mund të jetë një burim i dobishëm i ndihmës. Në disa raste, shkolla ose komuniteti lokal mund të ofrojë burime të tilla falas për këshillim emocional.
Ndrysho në marrëdhëniet me djalin: Në lidhje me marrëdhënien me djalin, është e rëndësishme të përqendrohesh tek vetja dhe mirëqenia jote emocionale. Ndërkohë, mund të jetë e dobishme të komunikosh hapur me të për ndjenjat dhe shqetësimet tuaja.
Informohu rreth shëndetit të nënës! Është e kuptueshme që të shqetësohesh për shëndetin e nënës. Në këtë periudhë, është e rëndësishme të mbani një komunikim të hapur me prindërit dhe të informoheni për gjendjen shëndetësore të nënës suaj nga burime të besueshme.
Nëse ndien që kjo gjendje po bëhet më e vështirë për t’u menaxhuar, nuk ka asgjë të keqe në të kërkuarit ndihmë nga një profesionist shëndetësor për t’u përmirësuar mirëqenia jote emocionale. Gjithashtu, mund të këshillohesh me një mësues, këshillues shkollor ose ndonjë person të rritur në të cilin ke besim.
Në këtë kohë të vështirë, ndihma dhe mbështetja e një profesionisti mund të jetë e rëndësishme për të menaxhuar ndjenjat dhe sfidat që po përjeton.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
