Përshëndetje, jam një grua 37-vjeçare dhe po ju shkruaj sepse prej dy muajsh po përjetoj një situatë vuajtjeje të madhe. Dua të theksoj se në të kaluarën kam vuajtur nga krizat e panikut, nga mosha 17 deri në 20 vjeç, të cilat kanë zgjatur rreth tre vjet, sporadike dhe që nuk janë përsëritur kurrë. Deri para dy muajsh, kur pa ndonjë arsye të dukshme pata një sulm të fortë paniku. Gjithçka shpërtheu pasi pata ndjesinë e fortë se asnjë aktivitet i përditshëm nuk më jepte më asnjë stimul, një mërzitje shumë të fortë. Një konstante edhe në sulmet e panikut në adoleshencë.
Gjithashtu dua të theksoj se kam rreth një vit që jam e papunë, për momentin jetoj ende me prindërit me të cilët kam një marrëdhënie të mrekullueshme, por situata më rëndon shumë. Plus, nuk kam asnjë mënyrë për t’u çlodhur pasi nuk kam miq të fortë me të cilët të shoqërohem ose një partner.
Pas vitesh në të cilat nuk mund të kuptoja se çfarë doja të bëja me jetën time, më në fund gjeta një pasion dhe mora kursin e modës dhe dizajnit, por mbeta në bazat për shkak të pamundësisë financiare për të vazhduar. Unë kam një kualifikim, por pa përvojë dhe një mënyrë për ta bërë këtë, nuk mund të punoj në këtë sektor.
Pas sulmit të panikut erdhën ndjenjat më të këqija. Fillova të ndihesha sikur isha në një realitet tjetër, sikur të jetoja në një ëndërr, një ndjesi që e kisha përjetuar tashmë në të kaluarën. Filluan edhe disa reflektime ekzistenciale, të cilat i kisha pasur në të kaluarën, por që ishin shumë më të frikshme. Në fakt, kam arritur të kuptoj pasigurinë e jetës, por mbi të gjitha ndjenjën e pakët të të jetuarit dhe të punuarit fort për të arritur qëllimet që të gjithë përpiqen t’i arrijnë. Nga ai moment gjithçka ndryshoi, asgjë nuk kishte më kuptim.
Fillova gjithashtu të ndihesha e shkëputur nga trupi im, sikur të isha thjesht një mendje që mendonte. Analizoj çdo gjë dhe gjithçka që lidhet me jetën dhe ekzistencën më shkakton ankth shumë të fortë (ngrënia, të folurit, sendet, çdo gjë) Unë jam shpesh në prag të një ataku paniku, por nëse arrij të shpërqendroj veten gjithçka largohet.
Vazhdoj të mendoj dhe të përsiat për të arritur te arsyeja që qëndron pas gjithë kësaj situate, por sa më shumë që mendoj, aq më shumë mendja ime ndihet e mbushur me mendime të çrregullta.
Përgjigje: Përshëndetje, e kuptoj që po kaloni një periudhë shumë të vështirë dhe që po kërkoni përgjigje për shqetësimet tuaja. Është e rëndësishme të theksohet se ajo nuk është e vetme në këtë situatë dhe se ka mënyra për të përballuar vuajtjet që po përjeton.
Përvoja juaj e sulmeve të panikut në adoleshencë dhe rishfaqja e fundit mund të lidhet me faktorë të ndryshëm, duke përfshirë stresin, papunësinë dhe mungesën e stimulimit në jetën e përditshme. Ndjenja e të jetuarit në një realitet tjetër, distanca nga trupi dhe reflektimet ekzistenciale janë simptoma që mund të kërkojnë vëmendje nga një profesionist i shëndetit mendor.
Kërkimi i mbështetjes nga një psikoterapist mund të jetë një hap i rëndësishëm në adresimin e këtyre shqetësimeve. Një profesionist mund t’ju ndihmojë të eksploroni rrënjët e ndjenjave tuaja të ankthit dhe mungesës së qëllimit dhe të punoni në strategji për t’i trajtuar ato në mënyrë më konstruktive.
Nuk është kurrë vonë për të kërkuar ndihmë dhe për t’u ndjerë përsëri më mirë. Vazhdoni të kërkoni mbështetje dhe mos kini frikë të ndani emocionet dhe mendimet tuaja me njerëz të besuar. Rruga drejt rimëkëmbjes mund të jetë komplekse, por me mbështetjen e duhur mund të gjeni mënyra për të adresuar sfidat tuaja dhe për të rifituar një gjendje mirëqenieje.
*Dr. Michele Scala, psikolog
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
