Përshëndetje! Jam një grua 37-vjeçare dhe po ju shkruaj sepse prej dy muajsh po përjetoj një situatë vuajtjeje të madhe. Dua të theksoj se në të kaluarën kam vuajtur nga krizat e panikut, nga mosha 17 deri në 20 vjeç, të cilat kanë zgjatur rreth tre vjet, sporadike dhe që nuk janë përsëritur kurrë.
Deri para dy muajsh, kur pa ndonjë arsye të dukshme pata një sulm të fortë paniku. Gjithçka shpërtheu pasi pata ndjesinë e fortë se asnjë aktivitet i përditshëm nuk më jepte më asnjë stimul, një mërzitje shumë të fortë. Një konstante edhe në sulmet e panikut në adoleshencë. Gjithashtu dua të theksoj se kam rreth një vit që jam e papunë, për momentin jetoj ende me prindërit me të cilët kam një marrëdhënie të mrekullueshme, por situata më rëndon shumë. Plus, nuk kam asnjë mënyrë për t’u çlodhur pasi nuk kam miq të fortë me të cilët të shoqërohem ose një partner.
Pas vitesh në të cilat nuk mund të kuptoja se çfarë doja të bëja me jetën time, më në fund gjeta një pasion dhe ndoqa kursin e modës dhe dizajnit, por mbeta tek bazat për shkak të pamundësisë financiare për të vazhduar. Unë kam një kualifikim, por pa përvojë dhe një mënyrë për ta bërë këtë, nuk mund të punoj në këtë sektor.
Pas sulmit të panikut erdhën ndjenjat më të këqija. Fillova të ndihesha sikur isha në një realitet tjetër, sikur jetoja në një ëndërr, një ndjesi që e kisha përjetuar tashmë në të kaluarën. Filluan edhe disa reflektime ekzistenciale, të cilat i kisha pasur në të kaluarën, por që ishin shumë më të frikshme. Në fakt, kam arritur të kuptoj pasigurinë e jetës, por mbi të gjitha ndjenjën e pakët të të jetuarit dhe të punuarit fort për të arritur qëllimet që të gjithë përpiqen t’i arrijnë. Nga ai moment gjithçka ndryshoi, asgjë nuk kishte më kuptim. Fillova gjithashtu të ndihesha e shkëputur nga trupi im, sikur të isha thjesht një mendje që mendonte. Analizoj çdo gjë dhe gjithçka që lidhet me jetën dhe ekzistencën më shkakton ankth shumë të fortë (ngrënia, të folurit, sendet, çdo gjë).
Arrij në pikën, duke kuptuar se gjetja e një qëllimi është problemi, kur përpiqem të rizbuloj pasionet e mia ose thjesht të pushoj dhe të çlodhem me aktivitetet që më pëlqente, ankthi kthehet dhe më detyron të kthehem për të kujtuar se jeta është diçka e pakuptimtë, sikur të përpiqesha të ndaloja veten ose të mbaja gjithmonë kontrollin. Kam frikë se nuk do të mund të kthehem kurrë në mënyrën si kam qenë më parë.
Përgjigje: Përshëndetje! Situata që po përshkruani duket të jetë e komplikuar dhe e vështirë për t’u përballur. Është e rëndësishme të kuptoni se mund të ekzistojë një lidhje midis krizave të panikut, depresionit ekzistencial dhe ndryshimeve në jetën tuaj personale dhe profesionale.
Kriza e panikut është një ndjenjë e ankthit të papritur dhe të fuqishëm që mund të ndodhë për shkaqe të ndryshme. Ju keni përjetuar sulme të tilla në të kaluarën dhe duket se ato kanë qenë të lidhura me situata stresuese, ndonjëherë pa shkaqe të dukshme. Kjo mund të tregojë se keni një prirje të veçantë ndaj krizave të panikut.
Depresioni ekzistencial është një gjendje ku njeriu fillon të reflektojë thellë mbi jetën dhe kuptimin e saj, dhe shpeshherë vuan nga ndjenjat e mospërfilljes dhe pakuptimit të thellë të ekzistencës së tyre. Ky mund të jetë një aspekt i madh i krizës që po përjetoni, duke ju bërë të ndiheni të shkëputur nga jeta dhe pa qëllim. Në rastin tuaj, duket se është theksuar më shumë pasi nuk jeni në punë dhe nuk keni mundësinë për të zhvilluar pasionet tuaja.
Për të përmirësuar gjendjen tuaj, disa hapa mund të jenë të dobishëm:
Konsultohuni me një mjek ose terapist: Ju rekomandojmë të kërkoni ndihmë profesionale për trajtimin e krizës së panikut dhe depresionit ekzistencial. Terapia mund të ndihmojë në identifikimin dhe menaxhimin e shkaqeve të ndjesive tuaja të pazakonshme.
Zhvilloni një rutinë: Përpjekja për të mbajtur një rutinë të rregullt mund të ndihmojë në stabilizimin e ndjenjave tuaja. Përfshirja e ushtrimeve fizike, meditacionit, ose aktiviteteve të tjera që ju pëlqejnë mund të ndihmojë në zvogëlimin e ankthit.
Përqendrohuni në zhvillimin personal: Në vend që të ndjeni se jeni e detyruar të gjeni një qëllim të madh, merrni hapat e vegjël drejt zhvillimit personal dhe përmirësimit të vetes tuaj. Mund të përdorni këtë kohë për të zhvilluar pasionet dhe të eksploroni mundësitë e reja.
Krijoni lidhje sociale: Edhe pse keni ndjenjën se nuk keni miq të fortë, përpiquni të komunikoni me njerëz të tjerë dhe të krijoni lidhje të reja. Kjo mund të ndihmojë në zvogëlimin e izolimit dhe ngritjen e moralit.
Kujdesuni për veten tuaj: Është e rëndësishme të kujdeseni për trupin dhe mendjen tuaj. Hani të shëndetshëm, fiksoni oraret e gjumit dhe përdorni metoda të shëndetshme për të menaxhuar stresin.
Nëse ndjeni që jeni në një situatë të vështirë, nuk është e pavend të kërkoni ndihmë profesionale. Terapia dhe kujdesi mjekësor mund të ndihmojnë në zbulimin e mënyrave të përmirësimit të gjendjes suaj emocionale dhe mendore.
Revista Psikologjia
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
