Përshëndetje të gjithëve, jam një djalë 23-vjeçar. Mbylla vitin e parë master në universitet, jam bllokuar nga dy provime masive dhe gjatë karrierës sime kam dhënë vetëm katër nga 20. Jam plotësisht në rrezik, përveç një gjëje : Kam gjetur një mësues i cili për herë të parë pas vitesh besoi tek unë dhe tregoi besim si askush tjetër. Çështja është se kam arritur në një ngërç akademik dhe prej shumë kohësh kam menduar të ndryshoj fakultet (kalimi nga letërsia moderne në gjuhë) edhe sepse gjithmonë kam preferuar të dytën dhe kam qenë gjithmonë aty më shumë”.
Natyrisht, ndryshimi i fakultetit nuk më pengon të gjej gracka dhe vështirësi që do të më mbajnë të zënë për një kohë të gjatë, por në të njëjtën kohë ndjej se ky ndryshim mund të më japë atë motiv dhe drejtim që nuk kanë pasur 4 vitet e fundit. Mbërrij me dhimbje barku thjesht nga mendimi se duhet të përballem me provimet e mbetura, pa e ditur as prindërit e mi (mendojnë se po humbas dy provime dhe tezën). Këto dy provime “të mbetura” tashmë po më rrëmbejnë motivimin dhe iniciativën për vështirësi të ndryshme dhe për më tepër nuk janë as përgatitore për atë që do të doja të bëja në të ardhmen. Pra, pyes veten nëse dëshira ime për të ndryshuar është një tjetër arratisje apo një moment ndriçimi dhe qëndrimi.
Përgjigje: I dashur, faleminderit që ndan mendimin tënd. Ndodh shpesh që të mos ndihemi mirë në kursin e zgjedhur të studimit në universitet dhe ndodh edhe më shpesh të kuptojmë se kursi i zgjedhur nuk është për ne ashtu siç po e bëjmë. Duke lexuar historinë tuaj, dy pyetje lindin spontanisht. Çfarë ju bëri të prireni drejt letërsisë moderne në vend të gjuhëve? Si të bën të ndihesh të dish që prindërit e tu dinë një histori të ndryshme të kolegjit nga ajo që të thuhet këtu? Besoj se këto pyetje mund të hapin shtysa të rëndësishme për të reflektuar.
Dr. Sara Manzoni, psikologe
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
