Humba dashurinë e jetës sime, shpirtin tim binjak, atë tek i cili mund të shihja një version mashkullor të vetvetes, atë që më kuptonte më shumë se kushdo tjetër, që lexonte brenda meje. (30-vjeçarë të dy). Një bashkëpunim që nuk e mendoja se ishte i mundur. 4 vite dashuri pa kufi. Më pas unë ndërroj punë, një punë që më gjen në kontakt me publikun dhe shumë kolegë. Ai, gjithmonë xheloz, kalon në krizë dhe sikur humb gjithnjë e më shumë besimin tek unë. Prej aty, dyshime të vazhdueshme (ku je, çfarë po bën, pse je online, pse nuk përgjigjesh menjëherë…), një tërhiq e mos e këput (domethënë unë vrapoj ta marr dhe t’i tregoj dashuri pa kushte), deri dje. Sapo humbi punën (i thanë të martën) dhe megjithëse fillimisht më tha se donte të më afronte, dje në mëngjes më kërkon një pushim (që në fakt është një pushim) sepse i duhet një përparim.
Takohemi sërish pasdite dhe bisedojmë, megjithatë sot pushon së foluri vetëm sepse sipas tij u zgjata shumë që ta telefonoja gjatë pushimit të drekës, kështu që kushedi se çfarë po bëja. Nuk di çfarë të bëj, nëse duhet ta lë të shkojë dhe të fillojë nga e para, pa frikën, dyshimet, kërkesat e vazhdueshme, pasiguritë. Gjithashtu kam frikë se nuk do të gjej njeri si ai.
Përgjigje: E dashur, zakonisht frika për të mos gjetur personin e duhur mund të përballet me ndërgjegjësimin dhe vetëdijen për atë që ne vërtet duam të gjejmë tek personi që duam pranë. Në fakt, në rrëfimin tuaj vura re një divergjencë të fortë nga mënyra se si e përshkroni shpirtin tuaj binjak në pjesën e parë, ku flisni për të si një version mashkullor të tij dhe si ai që e kuptonte më shumë se kushdo tjetër dhe që e lexonte brenda dhe pjesa e dytë, në të cilën flisni për dyshime, kërkesa të vazhdueshme, pasiguri. Ky ndryshim më bën të mendoj për një ndryshim të madh, gati një shkëputje nga ai vizion idilik i këtij personi. Kjo më bën të pyes: “Si e sheh këtë person tani? Akoma si shpirtin tënd binjak apo si dikush që thjesht heq pasiguritë e tij mbi ty?” Për më tepër, fjalia e tij e fundit më ngre një pyetje tjetër: “A ke më shumë frikë se ke humbur dashurinë e jetës apo se nuk do të gjesh më dikë si ai?”.
Është e qartë se, përtej lidhjes suaj emocionale, do të ishte me vend të hetohen disa elementë, duke filluar nga arsyeja pse një situatë e pasigurt, ku ju duhet të vraponi dhe ta merrni në pyetje, përfaqëson për ju “dashurinë e jetës”. Merreni këtë moment si një mundësi për t’u njohur me njëri-tjetrin, për të mësuar se cilat janë nevojat tuaja dhe, vetëm në fund, do të jeni në gjendje të vendosni nëse kjo marrëdhënie është ende pjesë e planit tuaj të jetës, siç ishte 4 vjet më parë.
E kuptoj frikën e të qenët vetëm, duke filluar nga e para, duke u ndarë me dyshimin se nuk e ke provuar edhe një herë. Këtë herë tentativa ju drejtohet Juve, duke ndjekur njëri-tjetrin, duke treguar dashurinë tënde të pakushtëzuar.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
