Përshëndetje, jam një djalë që studioj në kolegj. Arsyeja pse po ju shkruaj është se ndjehem si një dështim dhe një dështak. Gjithmonë përpiqem të projektoj një imazh të epërsisë, por thellë brenda vetes ndihem si një humbës i papjekur që ua nxjerr të tjerëve frustrimet e mia, për të cilat më vonë fajësoj veten.
Kam shumë frikë të jetoj me të tjerët dhe të bëj gabime, përveç faktit që rrëzohem lehtësisht përballë zhgënjimit. Jam i vetëdijshëm për të gjitha këto dhe për këtë më vjen turp për jetën që kam dhe kush jam tani, dhe gjithashtu kam frikë se çdo kërkesë për ndihmë është një përpjekje e pavetëdijshme për të më viktimizuar.
Çfarë mund të bëj?
Përgjigje: Përshëndetje! Në fakt, tashmë duke shkruar këtë kërkesë për ndihmë, ju tregoni një vetëdije të fortë për atë që po ju ndodh dhe, në të njëjtën kohë, një nevojë të madhe për përmirësim, pra e kundërta e kalimit si viktimë.
Më shumë se të qenit humbës dhe i papjekur, ndoshta jeni një person i brishtë, që duhet të shëroni plagët tuaja dhe që më pas të mësoni të ndërtoni një mburojë përmes burimeve tuaja. Kjo gjë do t’ju bëjë vërtet të fortë dhe efektiv, duke hequr maskën që në fakt detyroheni të mbani çdo ditë për të besuar se je i fortë.
Për këtë arsye, sugjerimi im është të kërkoni mbështetjen e një profesionisti, për të gjetur së bashku strategji të dobishme që ju lejojnë t’i arrini të gjitha këto.
Dr. Deborah De Luca, psikologe
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
