Përshëndetje! Kam disa kohë që kam dyshime për marrëdhënien dhe atësinë time. Unë kam gati 3 vjet me të dashurën time, jam 33 dhe ajo është 34. Nuk kam asgjë të keqe me të, është e kujdesshme dhe e ëmbël. Por unë jam një i vetmuar dhe me përpjekje të mëdha po përpiqem të përfshij të tjerët në jetën time.
Që kur ajo mbushi 34 vjeç, kam filluar të mendoj se jemi “më të vjetër”. Pyes veten nëse pas pak vitesh do të ndjejmë të njëjtën tërheqje për njëri-tjetrin. Për më tepër, ajo më tha se donte një fëmijë para moshës 36-vjeçare.
Ne ende nuk jetojmë bashkë. Tani për tani jam i fokusuar në karrierën time. Gjithashtu jam një person shumë i shqetësuar.
Ende nuk e di nëse ajo është gruaja e jetës sime dhe nëse pas një apo dy vitesh do të jem gati të bëhem baba.
A do të jem në gjendje të përballoj vazhdimisht të gjitha vështirësitë?
Apo do të krijoj një situatë dhe jetë që nuk jam i pajisur për ta trajtuar?
Gjithashtu ajo që më tmerron është të qenit bashkë dhe më pas ndarja në moshën 35 ose 36 vjeç, kur ajo ndoshta do të ketë shumë më tepër vështirësi të ketë një fëmijë me dikë tjetër. Më dukej sikur do t’i shkurtoja jetën dhe ta privoja nga mëmësia. Ajo thotë se nuk ke nevojë të kesh fëmijë për të qenë të lumtur, por kam frikë se mund të mendojë ndryshe në të ardhmen.
Mendoj se dua fëmijë, por gjithmonë kam imagjinuar t’i kem pak më vonë. Por kjo tani po bëhet e vështirë.
Nuk e di nëse gjithçka varet nga gjendja ime e ankthit, dembelizmit apo vetë-sabotimit, apo nëse në vend të kësaj është një shenjë se duhet t’i jap fund marrëdhënies. Faleminderit.
Përgjigje: Përshëndetje! Faleminderit që zgjodhët të ndani një pjesë të historisë tuaj edhe pse duket se ju shkakton frikë, dyshim dhe konfuzion.
Atësia përfaqëson në fakt një ndryshim të rëndësishëm dhe rrënjësor të jetës, një moment veçanërisht delikat për çiftin, një hap nga i cili nuk ka kthim mbrapa sepse mund të ndalet së qeni çift, por nuk mund të ndalet së qeni prindër.
Nga fjalët tuaja nuk kuptohet nëse konfuzioni është diktuar nga vetë ngjarja e atësisë, apo nga vështirësia për ta parë partneren si nënë të fëmijëve tuaj.
Meqenëse kjo është një temë kaq delikate dhe e rëndësishme, është thelbësore të flisni më qartë me partnerin tuaj dhe terapia në çift mund t’ju ndihmojë të kuptoni reciprokisht këndvështrimin tuaj dhe të të tjerëve, duke u përballur me përvojat dhe frikën përmes thellimit të personalitetit tuaj përkatës, historitë familjare dhe të marrëdhënieve për të qenë në gjendje të arrini një kompromis që ju lejon të dyve t’i afrohen ndërgjegjësimit më të madh deri në arritjen e mirëqenies.
Përndryshe, dikush mund të zgjedhë gjithashtu një terapi individuale e cila i ofron asaj një hapësirë të mbrojtur ku të hapë emocionet e saj në mënyrë që të jetë në gjendje të kuptojë se çfarë fshihet pas frikës dhe të mundet të bëjë me qartësi zgjedhjen për të cilën mendon më të mirën për të ardhmen e vet. Duke kërkuar kuptimin nëse e tija është një frikë e lidhur me rolin e ri të prindit, me përgjegjësitë që i takojnë, apo nëse në fakt lidhet me zgjedhjen e partnerit të tij të jetës.
Dr. Paola Cutrupi, psikologe
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
