Përshëndetje, duke reflektuar mbi marrëdhëniet e mia, kam vënë re se pavarësisht se kam një partner të sjellshëm, i cili kujdeset për mua duke u siguruar që të mos më mungojë asgjë (gjë që e vlerësoj), ndjej një ndjenjë zbrazëtie dhe pakënaqësie brenda meje nëse nuk jam trajtohen me pasion (jo të tepruar/posedues). E kam fjalën për gjithçka që mund të përkthehet në një dëshirë për kontakt fizik, një vështrim, një shaka, për të perceptuar se ka gjithmonë një zjarr të ndezur drejt meje. Do të doja t’i jepja një emër kësaj pakënaqësie.
Në të shkuarën kam pasur për gati 10 vite një lidhje me një djalë që më trajtonte ashtu siç dua unë dhe edhe nëse gjërat e tjera nuk ishin në rregull, përmbushja e dëshirës sime ishte e mjaftueshme për të më bërë të lumtur, të ndihesha mirë dhe të kapërceja pjesën tjetër. Me kalimin e viteve ka qenë shumë e vështirë për mua të gjej një burrë me karakteristika të ngjashme që më bën të ndihem kështu, ndoshta e kam gabim?
Përgjigje: Përshëndetje. Nga rrëfimi juaj i shkurtër del imazhi i një gruaje shumë të vetëdijshme për veten, reflektuese dhe e gatshme të pyesë veten. Gjithmonë e dobishme dhe interesante t’i afrohemi mënyrave tona të lidhjes me njëri-tjetrin, sepse analiza e dinamikës që drejton sjelljen tonë ndihmon për të na sjellë në kontakt autentik me atë që na lëviz, pra me nevojat tona.
Gjithashtu, të qenit të vetëdijshëm për dëshirat tona na ndihmon në zgjedhjen e partnerit më të përshtatshëm për ne. Me sa duket, në rastin tuaj, pasioni është një element i rëndësishëm që gjendet tek tjetri dhe – nëse e përfshijmë këtë element në historinë e jetës suaj – në mungesë të tij, nuk ndiheni plotësisht e kënaqur në një marrëdhënie. Mendoj se e vetmja pyetje e rëndësishme që duhet bërë është: “Sa është ankoruar kërkimi juaj në realitet, apo sa ideal është? Dhe çfarë ju pengon të shijoni një marrëdhënie?”.
Kur shikojmë brenda vetes në kërkim të përgjigjeve, ne mund të kontaktojmë pjesët tona që janë të forta, të strukturuara mirë, por edhe të brishta, të pambrojtura dhe të turpshme. Është gjithmonë e rëndësishme, kur ndihemi përballë konfuzionit, konfliktit ose pakënaqësisë, ta ndajmë këtë proces të vetënjohjes me një profesionist, të cilit mund t’i besojmë pjesët më të vështira për t’u njohur dhe takuar.
*Dr. Annalisa Magnaneschi, psikologe
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
