Përshëndetje! Jetoj në një fshat të humbur, prandaj , gjetja e një pune është një pasuri e vërtetë. Mamaja ime organizoi një lloj interviste për të biseduar për një punë që mund të më marrin, problemi? Thjesht dua të iki dhe të qaj, si gjithmonë sigurisht. Është e rrallë të gjesh një punë në ditët e sotme dhe ndihem pak egoist, ka shumë njerëz që do të donin mundësi si të miat, dhe unë këtu po ju shkruaj që thjesht dua t’ia mbath. Gjithmonë them që nuk më pëlqen, për fat të keq jam diplomuar në degën OSS dhe nuk do më pëlqente të punoj me njerëz, por nuk e di çfarë më pëlqen,dhe nuk e di se çfarë dua të bëj.
Prindërit me mi, ndonjëherë kanë vështirësi nga disa borxhe. Babai im punon fort për të na mbajtur dhe unë do të doja t’i jepja një dorë, që të mos bëhesha barrë. Problemi është se edhe tani dua të iki dhe të mos e bëj atë intervistë, por nuk di çfarë të bëj si punë. Jam në krizë, duhet të lëviz dhe jam akoma në zero. Kjo që kam është thjesht dembelizëm apo ka ndonjë gjë tjetër?
Shpesh kam menduar se vuaj nga “regresioni i moshës” dua vetëm të mbyllem në dhomën time, të luaj, të vizatoj dhe të bëj shumë nga këto aktivitete.
Përgjigje: Përshëndetje! Fillimisht faleminderit që ndani shqetësimet tuaja.
Kur nuk mund të ecim përpara në jetën tonë, shpesh është ai blloku që na sugjeron diçka. Është sikur të ishte një udhëkryq. Nga njëra anë, një rrugë tashmë e njohur: dhoma e dikujt, një vend i sigurt dhe i njohur ku ti e di se çfarë të pëlqen dhe çfarë ju bën të ndiheni mirë; nga ana tjetër, një rrugë e re që ti ndjen nevojën për ta bërë, por që kuptohet, ju tremb shumë. Në të dyja rastet, ndjesitë që ndjeni janë fiziologjike dhe natyrale. E njohura na qetëson, e panjohura na frikëson dhe na vë në gjendje gatishmërie. Ajo që ajo mund të bësh është të pyesësh veten: çfarë të e frikëson më shumë në rrugën e re? Çfarë mund të ndodhte brenda teje dhe cilat do të ishin gjërat që do të të frikësonin më shumë?
Është më shumë “dembelizëm” apo frika për të kërcyer në një botë të re dhe “të rritur”? Ju vetë flisni për dëshirën për të “ikur”: ky është një reagim fiziologjik ndaj një gjendjeje frike, ndaj mendoj se ky është emocioni me të cilin duhet të “bëni miq”.
* Dr. Martina Corrada, psikologe
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
