“Përshëndetje, unë jam Alesia dhe jam 20 vjeç. Do të doja të kuptoja pse më pëlqejnë vetëm djemtë e pamundur. Që fëmijë kam dashuruar tipat jashtë objektivit: kam rënë në dashuri me babain e shoqes sime, me një djalë që nuk e kam njohur kurrë, me të dashurin e kushërirës sime, me një humbës plot probleme dhe tani më pëlqen banakieri i cili punon në një vend homoseksual ku shkoj me miqtë. Pse zemra ime nuk shkon kurrë në drejtimin e duhur?”
Shumë gra tërhiqen nga burra të pamundur, të paarritshëm dhe të papajtueshëm. Prandaj është e nevojshme të rivendosni hartat e dashurisë dhe t’i jepni zemrës koordinatat e duhura.
Sepse na pëlqen e pamundura
Çfarë vihet në lëvizje kur zemra jonë fillon të rrahë për një “ai” që arsyeja na thotë ta lëmë të qetë? Ndoshta është emocioni i misionit të pamundur (si “Unë do të të shpëtoj!”) ose emocioni i të ndaluarës (stili “vrasës serial i të dashurve të të tjerëve”) që na bën të dashurohemi me ata që “nuk mundet. -të jesh i dashur”. Pjesa më e paarsyeshme dhe instinktive e jona na tërheq në një dashuri të pakufizuar pas subjekteve të papërshtatshme, me të cilat nuk ka të ardhme.
Frika nga përfshirja emocionale
Ndoshta historitë tona të parealizueshme fshehin mbi të gjitha një frikë të madhe për të dashuruar dhe për t’u hapur ndaj dashurisë. Sepse për sa kohë që ndjejmëpër një djalë , ne jemi të sigurt nga përfshirja e vërtetë emocionale . A jemi të tërhequr nga një djalë homoseksual ? Ne e dimë shumë mirë se ai nuk mund të dashurohet me ne. Kështu që nuk do të na thyejë kurrë zemrat. Nuk do të na bëjë të marrim vendime të rëndësishme. Nuk do të ndryshojë jetën tonë.
Meritoni dashurinë e vërtetë
Le të reflektojmë për veten dhe për frikën tonë të dukshme ndaj ndjenjave të vërteta, të mundshme, të arritshme. Ndoshta vetëvlerësimi ynë nuk është në maksimumin e tij. Ndoshta ne besojmë se nuk meritojmë një dashuri që na bën të rrahë zemrat tona , që na detyron të përballemi me një djalë “të vërtetë”, që na ekspozon ndaj zjarrit të pasionit dhe mjaltit të butësisë. Për sa kohë që ndihemi të tërhequr nga njerëzit e pamundur, shmangim kontaktin me jetën reale, emocionet e forta, rrezikun për të ndarë të ardhmen me dikë.
Jetoni jetën në maksimum
Ndoshta kemi përjetuar një zhgënjim kaq të dhimbshëm saqë i jemi betuar vetes që të mos biem më në dashuri. Por edhe në këtë rast nuk ka një algoritëm që na paraqet çdo herë të njëjtën situatë! Ne jemi krijuesit e fatit tonë, madje edhe të dashurisë . Është e vërtetë që motivimet e pavetëdijshme që datojnë nga fëmijëria jonë hyjnë në lojë në dinamikën emocionale, por… mjafton. Mirë, na pëlqen e pamundura ,por tani duhet ta jetojmë jetën tonë në maksimum e asaj që mund të jetë e bukur, e këndshme, e çmuar për ne.
Duke e dashur me të vërtetë njëri-tjetrin
Mësojmë ta duam njëri-tjetrin : jemi unikë, të këndshëm, inteligjentë, të bukur. Ne meritojmë më të mirën. Ne mund të kontrollojmë lëvizjen tonë drejt z. Gabim dhe ta transformojmë atë në pranim të zotit të drejtë. Sepse çdo histori e gabuar është një lloj ndëshkimi që ne i bëjmë vetes. Ndaj le t’ua lëmë ndëshkimet fushave të futbollit dhe në vend të kësaj le të përpiqemi të shijojmë futbollistin më cool dhe korrekt në skuadër.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
