Fillova të bëj terapi online gati një vit më parë me një psikolog, për herë të parë në jetën time. Unë jam 25 dhe ai është mbi 40 mendoj, edhe nëse ai duket shumë më pak (për mendimin tim) nuk e mohoj që ai është i pashëm, por përveç bukurisë së tij mendoj se faktori kryesor është mënyra e të bërit, e të menduarit dhe për të komunikuar me mua. Po e kuptoj gjithashtu që ndihem shumë e lidhur, sikur pothuajse jam e varur prej tij, duke pasur parasysh se çfarëdo që më ndodh gjatë ditës e vendos në gatishmëri sepse kam nevojë të flas me të dhe të dëgjoj mendimin e tij për këtë, nëse janë zgjedhje për të bërë ose si t’i qasemi disa situatave, veçanërisht atyre të vështira, si ato që kam kaluar kohët e fundit.
Shumë shpesh kur e mbyllim telefonatën, ndihem pak e zhytur në lëmsh, sepse më dhemb të mendoj se kam kaq shumë nevojë për të dhe të mendoj se ai është aty për mua vetëm sepse është puna e tij dhe jo sepse ai dëshiron vërtet. Dhe do të doja të kisha më shumë para që të mund ta shihja disa herë në javë, por nuk mundem.
Nuk e di pse ndihem kështu, ai është një profesionist i shkëlqyer, i patëmetë në punën e tij dhe ia vlen çdo qindarkë që shpenzoj për të qenë në terapi me të dhe këto mendime nuk kushtëzohen nga ndjenjat e lindura në periudhën e fundit.
Do të doja të flisja me të për këtë, por nuk dua të krijoj një situatë të pakëndshme ku ai mund të arrijë në përfundimin se nuk dëshiron të vazhdojë me terapitë. Nuk do të doja ta humbja, do të doja të gjeja një mënyrë për të mos menduar më për të dhe për të zhdukur çdo shpresë më të vogël në thellësi të mendimeve të mia. Dhe mbi të gjitha nuk do të doja që këto ndjenja, mendime, të shtypen mbi të apo çfarëdo qoftë ajo, të vazhdojnë të rriten me kalimin e kohës. Sepse do të më shkatërronte të filloja nga e para me një psikolog të ri, të më njihte dhe të filloja të ndihesha rehat. Unë jam një person që e kam të vështirë të shpreh mendimet dhe pasiguritë e mia, dhe kohët e fundit kam filluar të ndihem pothuajse plotësisht e hapur me të.
Përgjigje: Përshëndetje, e kuptoj që marrëdhënia me terapistin tuaj po bëhet shumë e rëndësishme për ju dhe se ndiheni e varur prej tij. Është e rëndësishme të kuptohet se këto ndjenja janë të zakonshme në terapi dhe se nuk ka asgjë të keqe apo të turpshme në to. Unë rekomandoj që t’i sillni këto ndjenja në terapi, pasi terapisti juaj është personi i duhur për të ndarë mendimet dhe ndjenjat tuaja.
Është e kuptueshme që mund të keni frikë se si mund të reagojë terapisti juaj, por mbani mend se marrëdhënia terapeutike është një marrëdhënie profesionale dhe se terapisti juaj do të jetë në gjendje ta trajtojë këtë bisedë në mënyrë të përshtatshme dhe me respekt.
Së fundi, mbani mend se procesi i terapisë mund të jetë një udhëtim emocional dhe shpesh kërkon kohë dhe durim për të parë rezultatet. Mos kini frikë të eksploroni ndjenjat tuaja në terapi dhe të flisni hapur me terapistin tuaj për shqetësimet dhe frikën tuaj. Së bashku, ju mund të punoni për t’ju ndihmuar të kapërceni vështirësitë tuaja dhe të zhvilloni një ndjenjë të mirëqenies emocionale dhe personale.
* Dr. Nicoleta Senni Pop-Span, psikologe
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
