Shpesh sugjerohet terapi në çift dhe individuale. Epo, gruaja ime nuk dëshiron t’ia dijë për këtë. E këshilluan miqtë për tw shkuar tek një psikolog për problemet e saj, me të cilin nuk kishte një përvojë të mirë dhe prandaj tani nuk dëshiron të shohë më askënd, edhe sepse shqetësohet gjithmonë për paratë. Nga ajo që del nga marrëdhënia jonë, ajo nuk ndjen më asgjë për mua. Prej vitesh, të paktën njëzet, nuk ka pasur “të dua”, puthje, përkëdhelje, e lëre pastaj për marrëdhënie intime. Me mua qesh, bën shaka, planifikon, vazhdon të shohë një të ardhme së bashku. Por çfarë kuptimi ka?
Pse duhet ta vazhdoj këtë marrëdhënie? Para nja dy javësh takova një vajzë që më shpërtheu mendjen. Kam përjetuar ndjesitë e bukura të të dashuruarit sërish dhe kjo, reciproke ose jo, më bën të heq dorë nga propozimi i një rruge gruas sime. Le të themi se po vuaj nga indiferenca e saj dhe për pasojë nuk më intereson një afrim. Si të përfundoj një marrëdhënie që për shumë njerëz besohet se është një “familje e bukur”?
Përgjigje: Faleminderit që ndani përvojën tuaj me ne. Do të filloj duke ju thënë se nuk ka një protokoll apo procedurë për të ndjekur, të cilën duhet ta ndiqni. Më pëlqen të mendoj se mënyra më e mirë për të punuar është ta bësh me të gjitha burimet e mundshme, dhe nëse në atë moment burimi i vetëm është pacienti i vetëm në dhomën e terapisë – qoftë sepse ai nuk mbështetet ose nga zgjedhja e tij – atëherë kjo është pikënisja jonë.
Më vjen shumë keq për përvojën negative që gruaja juaj ka pasur me një nga kolegët tanë dhe është një turp i vërtetë që kjo e bëri atë të humbasë besimin tek ne. Marrëdhënia terapeutike është jashtëzakonisht delikate, duhet kultivuar, përkëdhelur, menduar; është gjithashtu jashtëzakonisht personale dhe ka mundësi që të mos ketë asnjë lidhje dhe ndjenjë mes dy partnerëve, pacientit dhe terapistit.
Në atë pikë është interesante të trajtohen pikat e divergjencës që janë shfaqur, sepse në marrëdhëniet terapeutike në njëfarë mënyre projektohet mënyra jonë e lidhjes me jashtë, me mundësinë për të qenë në gjendje të vëzhgojmë se çfarë ndodh me një lupë dhe një manual udhëzimesh.
Fakti që për momentin gruaja juaj nuk është e gatshme të investojë emocionalisht në një udhëtim çift ose individual, nuk duhet ta pengojë atë të bëjë përpjekjet dhe përvojat e saj. Në të vërtetë, nëse marrim parasysh atë që ajo na tregon për përvojën e saj, ndoshta fillimi nga një udhëtim individual – në këtë moment të jetës së saj – mund të jetë më i dobishëm: ajo do të kishte kohë dhe hapësirë për të zbuluar dhe rizbuluar nevojat dhe dëshirat e saj. Vetëm me këtë vetëdije është e mundur të gjeni një zgjidhje për dyshimet tuaja.
Kur të keni vendosur se çfarë dëshironi për veten tuaj, mund të vlerësoni nëse do të vazhdoni një rrugë individuale psikologjike mbështetjeje në fund të kësaj marrëdhënieje, brenda së cilës mund të mbështesni përvojën e lidhur me prishjen e “familjes së bukur”, ose një udhëtim në çift që synon një ndarje të përbashkët dhe jokonfliktuale.
* Dr. Annalisa Magnaneschi, psikologe
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
