Ndihem e trazuar, e ngarkuar emocionalisht, deri në atë pikë sa ndonjëherë më duket sikur më është rënduar vetë jeta.
U dashurova me një burrë, pa e ditur që ai ishte i fejuar. Nuk kishte asnjë shenjë, as unazë në dorë, as fjalë që të më paralajmëronin. Komunikimi ynë zgjati pesë muaj. Gjatë gjithë kësaj kohe qeshnim, flisnim shpesh, ai më shikonte gjithmonë me një vëmendje që më ngjalli shpresë. Dhe, kur më në fund i shpreha ndjenjat, ai më refuzoi me ftohtësi, duke më thënë se ishte i fejuar.
Që prej asaj dite, diçka brenda meje ndryshoi. Një pjesë e zemrës sime mbeti atje, në atë histori të paplotësuar. Dhe tani, ndodhem përballë një kërkese për fejesë nga një djalë i mrekullueshëm. Ai është i sjellshëm, i edukuar, dhe familja e tij po ashtu. E di që kjo është një mundësi që shumë do ta dëshironin. Por ka një problem: unë ende mendoj për atë tjetrin.
Nuk ndihem gati. Që kur më erdhi kërkesa për fejesë, më iku humori, sikur zemra nuk bashkëpunon me arsyen. Nuk është se nuk e vlerësoj këtë djalë të ri apo nuk e respektoj, por ndjenjat e mia janë ende të mbërthyera në një histori që kurrë nuk nisi vërtet. Dhe kjo më frikëson.
Kam nevojë për kohë. Kam nevojë për qartësi. Dhe mbi të gjitha, kam nevojë të kuptoj veten time, përpara se të marr një vendim që prek jetën time dhe jetën e një njeriu tjetër.
Përgjigje: Para së gjithash, ndjenjat që po përjeton janë krejtësisht të kuptueshme dhe nuk kanë asgjë të gabuar. Zemra jonë nuk funksionon me butonin “fik/ndez”, ajo lidhet, shpreson dhe lëndohet në mënyra që nuk i kontrollojmë gjithmonë.
Ajo që ke përjetuar është një zhgënjim emocional i papritur, i cili për shumë njerëz mund të jetë edhe një formë e “humbjes së një ëndrre”. Edhe pse lidhja nuk ishte zyrtare apo fizike, ajo kishte ngarkesë emocionale, pritshmëri dhe fantazi që u ndërprenë papritur. Refuzimi, sidomos kur vjen pas një periudhe të gjatë komunikimi emocional, lë pas një boshllëk, një “çfarë nëse”, që mund të të ndjekë edhe për një kohë.
Është shumë e rëndësishme të kuptosh se mosgatishmëria jote për një fejesë të re nuk do të thotë që ka diçka që nuk shkon me ty. Përkundrazi, është një sinjal i shëndetshëm se ti po i dëgjon ndjenjat e tua, dhe se nuk dëshiron të ndërmarrësh një hap të madh vetëm për të kënaqur pritshmëritë e të tjerëve.
Nga pikëpamja psikologjike, ti ndodhesh në një fazë të tranzicionit emocional, ku truri yt është ende duke përpunuar humbjen e lidhjes që imagjinoje, ndërkohë që realiteti të vendos përballë një vendimi të ri. Kjo krijon një konflikt të brendshëm:
Zemra është ende e mbërthyer pas së shkuarës, por jeta të ofron një mundësi të re. Në këtë fazë, është thelbësore të mos marrësh vendime të mëdha nën presion ose kur ndihesh e paqartë. Fejesa është një angazhim që kërkon prani të plotë emocionale, jo thjesht miratim racional.
Çfarë mund të bësh tani?
Lejoje veten të ndjejë – Mos u ndëshko që ende mendon për atë burrë. Jepi vetes leje të kalojë dhimbjen, të qajë, të zhgënjehet.
Reflekto për atë që ndodhi – Ajo që ndodhi nuk ishte faji yt. Ti veprove me sinqeritet dhe në mirëbesim. Kjo është diçka për t’u vlerësuar, jo për t’u turpëruar.
Mos e nxit vendimin për fejesë – Nëse djali është i vërtetë dhe me vlera, ai do të kuptojë nevojën tënde për kohë. Njerëzit që të duan vërtet, nuk të shtyjnë, të presin.
Merr kohë për veten – Shkruaj, ec, reflekto, flit me njerëz që të kuptojnë, ose edhe me një psikolog nëse ndihesh e mbingarkuar. Rruga drejt shërimit nuk është e menjëhershme, por çdo hap i vogël të çon më afër qetësisë.
Mos harro: nuk je vetëm, dhe kjo që po përjeton është pjesë e natyrshme e të qenit njeri. Zhgënjimet nuk na përcaktojnë, por mënyra si i përballojmë na formëson. Ke ende kohë për të dashur, por këtë herë, mbi baza të shëndetshme dhe të ndershme.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
