Përshëndetje, jam 36 vjeç dhe prej dy vitesh po ndihem plotësisht i humbur, sikur të mos i përkas kësaj epoke, ndihem shumë larg gjithçkaje dhe të gjithëve… ndjej një thellësi, ndjenjë faji për çdo gabim që bëj, për çdo herë që shoh prindërit e mi të trishtuar për çfarëdo arsye. Kohët e fundit jam takuar paksa me miqtë dhe pjesën më të madhe të kohës kur nuk punoj e kaloj me qenin tim të mrekullueshëm, shoqëria e vetme që më bën vërtet të ndihem mirë.
Ndjej aq shumë trishtim brenda meje, aq shumë frikë për të ardhmen sa për fat të keq nuk mund të mos shoh të zezën. Më mungon e kaluara ime, më mungon personi që isha edhe pse vlerësoj shumë gjëra për atë që jam bërë sot. Do të doja të isha më i qetë dhe i shkujdesur si vite më parë… Më vjen keq që ndihem kështu, më vjen keq që e di që nuk ka kush të më ngushëllojë dhe të më vërë dorën në supe dhe të më thotë se çdo gjë do të shkojë mirë. Kam frikë, shumë frikë.
Përgjigje: Përshëndetje! Imagjinoj se sa mund të të rëndojnë këto ndjenja trishtimi dhe frike për të ardhmen dhe kjo është arsyeja pse dëshiron të kthehesh në një kohë kur ishe më mirë. Qeni juaj do të jetë një burim i shkëlqyeshëm për ju dhe një mbështetje. Veçanërisht në këtë periudhë ku gjërat duket se nuk funksionojnë, mund të tërheqni shumë energji pozitive prej tij.
Në lidhje me kërkesën tuaj, shqetësimet tuaja duhet të studiohen, për të kuptuar se nga vijnë, pse po prezantohen tani dhe po forcohen, si është e mundur t’i përballoni ato. Kjo mund të bëhet me një udhëtim psikologjik, i cili mund t’ju ndihmojë të kuptoni se çfarë ndodhi vetëm dy vjet më parë, kur filluat të përjetoni këtë ndryshim. Si ishin gjërat më parë? Gjithçka po shkonte mirë apo kishte disa vështirësi edhe atje? Çfarë ndodhi dhe si u ndjetë?
Ndonjëherë trishtimi na shtyn të bëjmë një bilanc dhe të reflektojmë për veten dhe humbjet tona: siç e thatë edhe ju vetë, ndërsa rritemi ne ndryshojmë dhe nevojat tona ndryshojnë gjithashtu, dhe ne “humbim” disa pjesë nga ne për t’u bërë vend të tjerave më të matura.
Nuk është gjithmonë e lehtë të pajtohemi me ndryshimet e diktuara nga kalimi i kohës, sepse ajo që po ndryshon është siguria jonë, të cilën e shohim sërish nën dritën e njerëzve që jemi bërë dhe botës që lëviz rreth nesh.
Dr. Alessandra Castellani Mencarelli, psikologe
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
