Përshëndetje, jam një djalë 21 vjeçar. Ka më shumë se një vit që nuk dua të bëj asgjë, të shkoj në universitet, të punoj, të shoh miqtë apo diçka tjetër. Nuk më pëlqen as të zgjohem në mëngjes, edhe nëse e bëj këtë, gjithsesi, në fund kaloj të njëjtat ditë duke mos bërë asgjë nëpër shtëpi, kështu që edhe mund të mos bëj. Nuk bëj më as aktivitet fizik, nuk e kuptoj gjithë këtë dembelizëm? Ndihem një person i padobishëm, nuk kam synime dhe objektiva, ndoshta ekzistoj aq shumë për të ekzistuar ose jam një gabim i natyrës. Ndoshta fati im është të jem gjithmonë kështu, thjesht duhet ta pranoj pasivisht.
Përgjigje: Më duket se kjo periudhë që ju vazhdon prej më shumë se një viti, është e shumë e lodhshme për Ju, që përpiqesh të japësh një shpjegim por nuk e merr dot me mend, dhe do të doje të dilje nga kjo situatë. Më duhet t’ju pyes këtë: është më e rëndësishme të kuptoni “pse” apo të filloni të bëni disa hapa përpara?
Më duket se keni punuar shumë për të kuptuar arsyen e kësaj situate, madje duke arritur në hipoteza ndoshta paksa ekstreme, si “jam njeri i kotë… fati im është të jem gjithmonë kështu”.
Siç rekomandohet nga të tjerët, mënyra më efektive është të mbështeteni tek ata që i kanë studiuar këto gjëra me vite dhe mund t’ju ndjekin me kompetencë në rrugën tuaj të përmirësimit.
Megjithatë, dua t’ju lë diçka konkrete.
E di që do të duket absurde, qesharake dhe ndoshta duke lexuar atë që do të shkruaj do të mendoni se situata juaj është shumë komplekse për të funksionuar një gjë e tillë budallallëku, por ju kërkoj ta provoni.
Provoni të rilexoni këtë postim që keni shkruar duke shtuar në mendjen tuaj disa muzikë qesharake në sfond…për shembull një fanfare cirku, ose një nga ato muzikë dramatike që vendoset në skenat më emocionuese të filmave, ose ndryshon intonacionin e zërit , duke e bërë atë të lartë, të ulët, dinjitoz…
Provoni të imagjinoni postimin tuaj të printuar në një bluzë, të tatuazhuar në shpinën e një motoristi, si shkronja nga fillimi i episodeve të Star Ëars.
Sa më shumë të bëni këtë lloj ushtrimi, aq më shumë ajo që keni shkruar do të duket pak më qesharake, melodramatike, por mbi të gjitha… e mërzitshme!
A nuk është më mirë të zëni kohën tuaj me diçka tjetër përveç këtyre reflektimeve?
Ju uroj fat të mbarë!
Paolo Perez, psikolog
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
